του Στρατή Μαζίδη
Ήταν αυτός που κάποτε μοίραζε χαστούκια σε υπαλλήλους του ΥΠΕΞ μη αντέχοντας μια κατάσταση στο δημόσιο τομέα του οποίου το κόμμα δημιούργησε.
Ο φειδωλός στο ελληνικό αίμα, ώστε να χαθούν τρεις άνθρωποι δίχως να πέσει τουφεκιά στα Ιμια, ο ένας εκ των βασικών πρωταγωνιστών στην υπόθεση Οτσαλάν, ο μαζί τα φάγαμε, ο, ο, ο.
Τι κι αν αποσύρθηκε από την πολιτική στις περυσινές εκλογές;
Τη μια δεν ανέχεται μύγα στο σπαθί του σε όσους του επιτίθενται για τα δεινά της χώρας προχωρώντας σε μηνύσεις και την άλλη θεωρεί γελοίο να γίνονται ακόμη μαθητικές παρελάσεις και απαράδεκτο να έχουμε δύο εθνικές επετείους.
Βέβαια δεν έχει πολύ άδικο. Παρελάσεις και εθνικές επέτειοι δεν μπορούν να γίνονται σε μη ελεύθερες χώρες. Προσβάλλουν την ιστορία.
Από την πλευρά μου πάλι θεωρώ απαράδεκτο άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν στην πολιτική ζωή του τόπου από το 1974 και μετά όντας σε καίρια πόστα, να εξακολουθούν να αρθρώνουν λόγο.
Αυτοί πότε θα καταργηθούν επιτέλους;