Του Στρατή Μαζίδη
Πέρα από το χιούμορ όμως υπάρχει και η πραγματικότητα όσον αφορά τη νέα παρουσία ενός τουρκικού πολεμικού πλοίου στη μία ώρα από το Λαύριο, δηλαδή τις ακτές της Αττικής.
Αυτά είναι τα δείγματα της παρακμής μιας χώρας. Όπως τα χρόνια της αυτοκρατορίας με τις διάφορες βάρβαρες φυλές να εισχωρούν βαθιά στην ενδοχώρα και να λεηλατούν. Όσο η αυτοκρατορία ήταν δυνατή, ο εκάστοτε καίσαρας αναλάμβανε εκστρατεία και συνήθως απάλλασε τις μακρινές επαρχίες από τα προβλήματα για αρκετά χρόνια. Αργότερα βέβαια, αυτό σήμανε την αρχή του περιορισμού και του τέλους.Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός που οι παραβιάσεις του FIR Αθηνών και οι αναχαιτήσεις αποτελούν το κεντρικό θέμα των δελτίων ειδήσεων των 21:00. Σήμερα πλέον αυτό θεωρείται κάτι το συνηθισμένο.
Αφού οι τούρκοι κέρδισαν τη μάχη του αέρα ως προς το να το μετατρέψουν σε “καθημερινό γεγονός ρουτίνας”, άρχισαν και τις ακτοπλοϊκές επισκέψεις.
Ήταν το 2007 με το τουρκικό σκάφος να φτάνει στα ανοικτά σχεδόν της Ραφήνας με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή να μπορεί να το απολαμβάνει από μακριά.
Πλέον αρχίζει κι αυτό να γίνεται...συνήθεια.
Το μόνο που απομένει είναι να ξεκινήσουν και οι βόλτες εντός συνόρων από τούρκους στρατιώτες.
Άραγε τι μπορεί να κάνει μια πληγωμένη και καταχτυπημένη τα τελευταία χρόνια πατρίδα για να αντιδράσει; Υπάρχουν περιθώρια κινήσεων; Απασχολείται κανείς σοβαρά με αυτά ή ορισμένοι κοιτούν μόνο δείκτες και νούμερα;