του SON OFEON
ΤΕΧΕΡΑΝΗ (FNA) - Aνώτατοι αξιωματικοί των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) δήλωσαν ότι το Ιρανικό πολεμικό ναυτικό είναι εξοπλισμένο με όπλα και πλοία προωθημένης τεχνολογίας.
Το πολεμικό ναυτικό του Ιράν είναι μία από τις δύο παγκόσμιες στρατιωτικές δυνάμεις, που είναι εξοπλισμένες με μια μοναδική τορπίλη, που κινείται με απίστευτη ταχύτητα.
Μιλώντας στο FNA, ο Διοικητής του Ιρανικού ναυτικού Υποναύαρχος Ali Fadavi είπε ότι όταν η εγχώριας κατασκευής τορπίλη / πύραυλος, με την ονομασία Hout, εμφανίστηκε σε μια σειρά από στρατιωτικά γυμνάσια πριν από λίγα χρόνια πάνω από 2.000 δημοσιογράφοι των μέσων ενημέρωσης κάλυψαν την είδηση.
Ανέφερε ότι η ταχύτητα του πυραύλου είναι 100 μέτρα ανά δευτερόλεπτο (360 χλμ/ώρα) κάτω από το νερό.
Ο Ναύαρχος εξήγησε ότι το τρομερό αυτό όπλο κατασκευάστηκε αρχικά από τους Ρώσους, προσθέτοντας ότι οι Αμερικανοί δαπάνησαν ένα ποσό ίσο με 20 δισ. δολάρια σε μία περίοδο 15 ετών για να αναπτύξουν την τεχνολογία του, αλλά απέτυχαν .
Οι Ρώσοι αποκαλούν την τορπίλη Shkval (=καταιγίδα).
Η ταχύτητα του πυραύλου ή τορπίλης υπερβαίνει κατά πολύ την ταχύτητα οποιασδήποτε τορπίλης βρίσκεται σήμερα σε χρήση στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
Η ταχύτητα αυτή επιτυγχάνεται με χρήση του φαινομένου που αποκαλείται supercavitation.
Η τορπίλη, στην πραγματικότητα, πετάει μέσα σε μια φυσαλίδα αερίου που δημιουργείται από την εκτροπή προς τα έξω του νερού που προκαλείται από την ειδικά σχεδιασμένη κωνική μύτη της και από την εκτόνωση των αερίων από τον κινητήρα της.
Η φυσαλίδα εμποδίζει το νερό να έλθει σε επαφή με την εξωτερική επιφάνεια του σώματος της τορπίλης, με αποτέλεσμα η οπισθέλκουσα να μειώνεται σημαντικά, επιτρέποντας εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες.
Οι Ρώσοι άρχισαν να σχεδιάζουν το όπλο αυτό την δεκαετία του 1960, όταν το ερευνητικό ινστιτούτο ΝΙΙ - 24 διατάχθηκε να κατασκευάσει ένα νέο οπλικό σύστημα, ικανό να καταπολεμήσει τα πυρηνικά υποβρύχια.
Το 1969, η GSKB - 47 συγχωνεύτηκε με το ερευνητικό ινστιτούτο ΝΙΙ - 24 για να δημιουργήσει το Ερευνητικό Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Υδρομηχανικής στο Κίεβο της Ουκρανίας (κατασκευαστής Merkulov) και η τορπίλλη Shkval είναι ένα προϊόν αυτής της σύμπραξης.
Η τορπίλη ανακοινώθηκε πως μπήκε σε χρήση στις αρχές του 1990, αν και στο παρελθόν βρισκόταν σε λειτουργία ήδη από το 1977.
Η Shkval σχεδιάστηκε ως ένα αντίμετρο ενάντια σε τορπίλες που εκτοξεύονται από απαρατήρητα εχθρικά υποβρύχια.
Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως αντίμετρο για τις εισερχόμενες τορπίλες, καθώς εκτοξεύεται ενάντια στο εχθρικό υποβρύχιο και το αναγκάζει να την αποφύγει, ελπίζοντας ότι κατά την διαδικασία αποφυγής θα κοπεί το καλώδιο καθοδήγησης της εχθρικής τορπίλης.
Η τορπίλη εκτοξεύεται από τορπιλοσωλήνα διαμέτρου 533 mm. Η VA - 111 εξέρχεται από τον τορπιλοσωλήνα με ταχύτητα 50 κόμβων (93 χιλιόμετρα /ώρα).
Λίγο αργότερα, ο προωθητικός πύραυλος του με υγρά καύσιμα αναφλέγεται και την προωθεί σε ταχύτητες έως 200 κόμβους (370 χιλιόμετρα/ώρα).
Μερικές εκθέσεις αναφέρουν ότι μπορεί να επιτύχει ταχύτητες μεγαλύτερες από 250 κόμβους και ότι βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες πάνω σε μία έκδοση της τορπίλης που κινείται με ταχύτητα 300 κόμβων (560 χλμ/ώρα).
Η μηχανή του πυραύλου χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό μίγματος υπεροξείδιου του υδρογόνου και κηροζίνης.
Οι δεξαμενές προωθητικού περιέχουν περίπου 1500 κιλά υπεροξειδίου του υδρογόνου και 500 κιλά κηροζίνη.
Η τορπίλη ελέγχει την κατεύθυνση της χρησιμοποιώντας τέσσερα πτερύγια που σκαλίζουν την εσωτερική επιφάνεια του κελύφους του supercavitation.
Για να αλλάξει κατεύθυνση, το πτερύγιο ή τα πτερύγια στο εσωτερικό της επιθυμητής στροφής επεκτείνονται και τα αντίθετα πτερύγια ανασύρονται.
Για να κάνει ταχύτερες στροφές, η πλάκα ώθησης στη μύτη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο του σχήματος της φυσσαλίδας, μέσα στην οποία ταξιδεύει ο πύραυλος.
Η τορπίλη Shkval
Ρωσική τορπίλη VA 111 Shkval φωτογραφία αρχείου
Απόδοση του περιεχομένου της τορπίλης
ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Η τορπίλη σχεδιάστηκε στην Ουκρανία.
Το Ιράν επέλεξε να δώσει έκταση στην είδηση στις 5 Μαίου 2014, χωρίς να διευκρινίζει πώς απέκτησε την τεχνολογία κατασκευής της τορπίλης και υποστηρίζει ότι η τορπίλη αυτή κατασκευάστηκε εγχώρια.
Το Ισραήλ, όπως διέρρευσε σε άρθρο των Sunday Times στις 30 Μαίου 2014, έχει στείλει κοντά στα Ιρανικά ύδατα τρία υποβρύχια Γερμανικής κατασκευής κλάσεως Dolphin, εφοδιασμένα με πυραύλους τύπου Cruise με ακτίνα δράσεως 1500 χιλιόμετρα και με δυνατότητα μεταφοράς πυρηνικής κεφαλής.
Κάθε τέτοιο υποβρύχιο έχει 6 τορπιλοσωλήνες των 533 mm και 4 τορπιλοσωλήνες των 650mm.
Τα υποβρύχια αυτά μπορούν να καταδυθούν σε βάθος 350 μέτρων και εκτοξεύουν τορπίλες κατευθυνόμενες με καλώδιο.
Οι τορπιλοσωλήνες των 650 mm χρησιμοποιούνται για την εκτόξευση πυραύλων cruise τύπου POPEY TURBO με βεληνεκές 1500 χιλιόμετρα και πυρηνική κεφαλή, για την πόντιση ναρκών ή για εκτόξευση οχημάτων, που μεταφέρουν δύτες.
Ο συγκεκριμένος τύπος υποβρυχίου κινείται με τρεις ντηζελομηχανές, εφοδιασμένες με σύστημα τροφοδοσίας ανεξάρτητο από την χρήση αέρα και κινείται ενώ βρίσκεται σε κατάδυση με ταχύτητα 37 χιλιομέτρων ανά ώρα.
Το Ισραήλ σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα υποβρύχια αυτά ως δύναμη πρώτου και δεύτερου πλήγματος εναντίον του Ιράν.
Φαντασθείτε τώρα τι θα γίνει αν κάποια στιγμή αυτά τα υποβρύχια αντιμετωπίσουν την τορπίλη τύπου Shkval, που κινείται με 10πλάσια ταχύτητα από το υποβρύχιο ή πέσουν πάνω σε κάποια νάρκη.
Τα υποβρύχια θα βυθιστούν στα ιρανικά ύδατα μαζί με τα πυρηνικά όπλα που μεταφέρουν, σε βάθος προσιτό για την ανάσυρση τους από τους Ιρανούς.
Και τότε η μόνη επιλογή θα είναι το προληπτικό πυρηνικό πλήγμα εκ μέρους του Ισραήλ...
Τα ονόματα των υποβρυχίων είναι Dolphin, Tekumah και Leviathan. Ανήκουν στο έβδομο στολίσκο και τα διοικεί αξιωματικός με την κωδική ονομασία Aντισυνταγματάρχης 'Ομικρον.... ( COLONEL O)
Πολύ συμβολικό όνομα του έδωσαν. Γιατί άραγε?
Τekumah στα εβραικά σημαίνει αναγέννηση. Η ονομασία αυτή δόθηκε προς τιμή του υποβρυχίου Dakkar,που βυθίστηκε παρασύροντας στο θάνατο όλο το πλήρωμα του στη Μεσόγειο το 1968. Είχε μόλις παραληφθεί...