Πολλοί ξαφνιάστηκαν από την επίσκεψη της Μέρκελ στην Τουρκία και την νομιμοποίηση που έδωσε σε έναν απαξιωμένο και απομονωμένο Ερντογάν. Κοιτάζοντας πίσω καταλαβαίνουμε ότι δεν θα έπρεπε…
Οι σχέσεις Γερμανίας - Τουρκίας ξεκινάνε από τον πόλεμο του 1897 που μας έμαθαν ότι ήταν άτυχος, ενώ στην ουσία οι μεγάλες δυνάμεις και κυρίως η Γερμανία τον προκάλεσαν, παρακινώντας την Τουρκία η οποία πολεμούσε με Γερμανικά όπλα, επαναλαμβανόμενα τουφέκια Μάουζερ και πυροβόλα Κρούπ, ενώ είχε και Γερμανούς συμβούλους. Τον στρατό της οργάνωσε ο Γερμανός Φον Γκόλτς.
Το 1893, η πτώχευση που κήρυξε ο Τρικούπης δεν επέτρεπε ουσιαστική παρέμβαση των ξένων στα δημοσία οικονομικά. Έπρεπε να εξαναγκάσουν την Ελλάδα να γονατίσει για να επιβληθεί ο διεθνής οικονομικός έλεγχος του 1898
Από το 1894 ζητούσαν Γερμανοί ομολογιούχοι την επιβολή μόνιμης οικονομικής επιτήρησης ενώ το 1896 απαιτούσαν ναυτική παρουσία στο Αιγαίο για να εξαναγκαστεί η Ελλάδα να υπογράψει διακανονισμό για τα χρέη.
Σαν αφορμή χρησιμοποιήθηκε η Ελληνική επέμβαση στην Κρήτη, που έγινε όταν οι Τούρκοι έκαψαν την Ελληνική γειτονιά των Χανίων, ωθώντας τους Κρήτες να κηρύξουν επανάσταση. Οι μεγάλες δυνάμεις αδιαφορώντας για το δικαίωμα των Κρητών στην αυτοδιάθεση, αρνούμενες να γίνει το δημοψήφισμα που ζήτησε η Ελλάδα, για να καθορίσουν οι Κρήτες το μέλλον τους, δεν δίστασαν να υψώσουν τις σημαίες τους μαζί με την Τουρκική στο φρούριο των Χανίων.
Ο πόλεμος του 1897 δεν ήταν Ελληνοτουρκικός πόλεμος… ήταν Ελληνικός και Τουρκογερμανικός, με την ανοχή των άλλων δυνάμεων υπέρ των Τούρκων και των Γερμανών.
Το τελικό πρόσχημα ήταν η είσοδος εθελοντώνστην Μακεδονία, την οποία καταδίκασαν περισσότερο κι από το σουλτάνο στην ουσία.
Το γεγονός ότι οι νεκροί ήταν σχεδόν ίσοι, παρά την συντριπτική υπεροχή των Τούρκων σε αριθμούς και οπλισμό, δείχνει ότι κάθε άλλο παρά ήττα ήταν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι ένας πόλεμος που ήταν εθνικοαπελευθερωτικός και όχι κατακτητικός.
Ελληνικό έδαφος ήταν η Κρήτη που οι Ευρωπαίοι αρνούνταν το δημοκρατικό δικαίωμα του δημοψηφίσματος. Ελληνικό έδαφος ήταν η Μακεδονία όπου οι Έλληνες υπέφεραν από τους Βούλγαρους και τους Τούρκους.
Το ότι ο διάδοχος Κωνσταντίνος έδωσε διαταγή να ακολουθήσει αμυντική διάταξη ο στρατός, μας κάνει μόνο να φανταζόμαστε τι θα γινόταν αν στον Ελληνικό στρατό είχαν δοθεί διαταγές επίθεσης.
Οι Γερμανοί ενέπνευσαν και συμμετείχαν ενεργά και στην οργάνωση και στην εκτέλεση της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικρά Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης για να κυριαρχήσουν στην Ανατολή.
Επειδή δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τους Έλληνες και τους Αρμένιους, φανάτισαν τους Τούρκους για να εξοντώσουν τις εθνότητες που κρατούσαν στα χέρια τους την οικονομία.
Ο Γερμανός Λίμαν φον Σάντερ έγινε φρούραρχος της Κωνσταντινούπολης και αρχιστράτηγος του οθωμανικού στρατού. Όταν πληροφόρησαν τον Λίμαν φον Σάντερ ότι είχαν απομείνει κάποιες χιλιάδες Έλληνες στις παραλιακές πόλεις της Μικράς Ασίας είπε ότι έπρεπε να συνεχιστεί ο διωγμός.
Σε έγγραφο της Αυστριακής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη το 1917, ο Αυστριακός διπλωμάτης αναφέρει ότι ζήτησαν οι Τούρκοι από τον ίδιο και από τον Γερμανό πρέσβη, να ενημερώσουν τις κυβερνήσεις τους ότι ο εκτοπισμός 10-15 χιλιάδων Ελλήνων από το Αϊβαλή και τα περίχωρα γινόταν για λόγους στρατιωτικής ασφάλειας και ότι γι αυτό επέμενε ιδιαίτερα ο Λίμαν Φον Σάντερς.
Η Γερμανική τράπεζα της Παλαιστίνης κυκλοφόρησε μια προκήρυξη που καλούσε σε μποϋκοτάζ εναντίον των… ‘‘γκιαούρηδων’’.
Το 1941, η δήθεν ουδέτερη Τουρκία συνάπτει σύμφωνο Φιλίας με την Γερμανία ενώ στις 6 Απριλίου του 1941 αρνείται να καταδικάσει την Γερμανία και να προχωρήσει σε διακοπή των διπλωματικών σχέσεων ως έκφραση αποδοκιμασίας, όπως της ζήτησαν οι Άγγλοι, υπογράφει δε και εμπορική συμφωνία με τους Ναζί με την οποία αναλαμβάνει να τους προμηθεύσει χρώμιο και άλλες πρώτες ύλες.
Από την δεκαετία του 30 οι Τούρκοι είχαν επέμβει στην Ναζιστική Γερμανία και κατάφεραν να απαγορευτεί η κυκλοφορία ενός βιβλίου που μιλούσε για την Αρμενική αντίσταση στους Νεότουρκους.
Όταν εμείς σκοτωνόμασταν, όχι μόνο για την δική μας ελευθερία, οι Τούρκοι απόλυτα ασφαλείς κερδοσκοπούσαν, στηρίζοντας την Γερμανική πολεμική μηχανή.
Τουρκία και Γερμανία δεν άλλαξαν ποτέ, ανεξαρτήτως μορφών διακυβέρνησης.
Από τον Γκολτς στην Bild ο στόχος είναι ο ίδιος, η κυριαρχία.
Εξαιρέσεις υπάρχουν, όπως οι Γερμανοί εθελοντές που ήρθαν για να πολεμήσουν με τον Ελληνικό στρατό το 1897, μόνο που όσο η πολιτική δεν αλλάζει οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν το κανόνα.