Ποτέ δεν είναι θεωρία μία ενότητα από αδιάσειστα εμπειρικά δεδομένα, παρμένα μέσα από την ΠΡΑΞΗ. Η από κοινού ΠΡΑΞΗ είναι η σφαιρική δομή λήψης των κοινών αποφάσεων των πολιτών, σε κάθε μία από τις 158+ πολιτείες της κλασικής Ελλάδος· ούτε θεωρία, ούτε αριστερο-κεντρο-δεξιά ιδεολογία, ούτε φιλοσοφία είναι.
Αυτό που κάνει την σφαιρική δομή ένα αδιάσειστο εμπειρικό δεδομένο είναι ο τρόπος, με τον οποίον την παρουσιάζει ο άρδην ολιγαρχικός Αριστοτέλης, στα ‘Πολιτικά’ του, ξεκινώντας, π.χ., από το Βιβλίο Β΄, 1265β, 40. Προσπαθώντας να ξεπεράσει τις καθεστωτικές του καταβολές, από τον άρδην καθεστωτικό σαμάνο και δάσκαλό του, Πλάτωνα, ο οποίος θέλει, π.χ., την κοινοκτημοσύνη των γυναικών, ο Αριστοτέλης χλευάζει την σφαιρική δομή λήψης των κοινών αποφάσεων των πολιτών, σε κάθε μία από τις 158+ πολιτείες της κλασικής Ελλάδος.
Αν και ένας τιτάν της φιλοσοφίας, ο Αριστοτέλης ΔΕΝ φιλοσοφεί ενώ περιγράφει την σφαιρική δομή λήψης των κοινών αποφάσεων των πολιτών, σε κάθε μία από τις 158+ πολιτείες της κλασικής Ελλάδος. Μόνον ως ένα ΓΕΓΟΝΟΣ, ένα αδιάσειστο εμπειρικό δεδομένο, την παρουσιάζει, ενώ ταυτόχρονα την χλευάζει.
Την χλευάζει λόγω των καθεστωτικών του καταβολών, που επίσης θέλουν, π.χ., την ισότητα ‘γεωμετρική’, ήτοι ‘ανάλογη’ με την δήθεν ‘ευγενή’ καταγωγή των πλουσίων γαιοκτημόνων και κοτζαμπάσηδων. Τον τρομάζει τον ολιγαρχικό Αριστοτέλη η ‘αριθμητική’ ισότητα των πολιτών, όσον αφορά στα πολιτικά και τα δημόσια υλικά αγαθά της πολιτείας, τόσο πολύ τον τρομάζει, που ξεχνά ότι ‘ίσος’ ΔΕΝ σημαίνει ‘ίδιος’.
Εκεί είναι που φιλοσοφεί ο Αριστοτέλης, ήτοι ως προς την φύση της διανεμητικής δικαιοσύνης. Όμως ούτε τούτος ο τιτάν της φιλοσοφίας ΔΕΝ είναι ικανός να τα βάλει με το ΓΕΓΟΝΟΣ, με εκείνο το αδιάσειστο εμπειρικό δεδομένο, με την από κοινού ΠΡΑΞΗ, που είναι η σφαιρική δομή λήψης των κοινών αποφάσεων των πολιτών, σε κάθε μία από τις 158+ πολιτείες της κλασικής Ελλάδος: · http://www.freepen.gr/2015/01/blog-post_255.html.
ΥΓ: Για όσες και όσους προτιμούν την αγγλική γλώσσα, ιδού μια ακόμη χρήσιμη πηγή της πρότασης για την τοπική αυτο-οργάνωση και αυτο-διαχείριση των Ελληνίδων και Ελλήνων, χωρίς βέβαια κανένα καθεστωτικά ‘κεντρικό’ συντονισμό: