Αφού το οικογενειακό παρελθόν φτιάχνει το μέλλον σύμφωνα με το γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε και λέμε:
Ο ένας μου παππούς αφού έφυγε κολυμπώντας με τη μάνα και τα αδέρφια του από τη Σμύρνη λόγω του συνωστισμού διότι ζεσταίνονταν, υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιατρός στο Β' ΠΠ και μάλιστα συνέβη σε γερμανικό βομβαρδισμό να σκάσει και μια βόμβα στο νοσοκομείο.
Ο άλλος μου παππούς πολέμησε στην Πίνδο, πήρε στο κυνήγι τους Ιταλούς στη Βόρεια Ηπειρο, πολέμησε στον εμφύλιο, πήγε στην Κορέα, πήγε και στο Κουβέιτ (έστω και ως πολεμικός ανταποκριτής με διαπίστευση του ΟΗΕ).
Να πάω και πιο πίσω; Αλλά ας σταματήσω εδώ.
Παρακαλώ την κυβέρνηση να με ενημερώσει σε ποια θέση δικαιούμαι να διοριστώ.
Πχ διευθυντής υπουργείου; Και γιατί όχι υπουργός; Και μάλιστα υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου. Άλλωστε αφού όλα γίνονται χαριστικά, να μην κουραζόμαστε κιόλας.
Έλεος πια με αυτή την απαξίωση, ανταλλαγή και προσβολή της ιστορίας.