Εάν ήμουν στη θέση της Γερμανίας, θα επέλεγα στην αρχή τον Αλέξη και μετά τον Κυριάκο – αφού ο πρώτος είναι μακράν ο καλύτερος, όσον αφορά τη ψήφιση των μέτρων, ενώ ο δεύτερος ιδανικός για την πρακτική εφαρμογή τους.
«Είναι φανερό πως ο Αλέξης αποτελεί την καλύτερη δυνατή επιλογή, όσον αφορά την υιοθέτηση και την ψήφιση των μέτρων του τρίτου μνημονίου – ενώ είναι η χειρότερη, σε σχέση με την εφαρμογή τους στην πράξη. Από την άλλη πλευρά, το ίδιο φανερό είναι πως ο Κυριάκος αποτελεί τη χειρότερη δυνατή επιλογή για την ψήφιση των μέτρων – ενώ την καλύτερη για την εφαρμογή τους.
Τα συμπεράσματα μου αυτά βασίζονται στο χαρακτήρα, στις πεποιθήσεις, στα κόμματα που εκπροσωπούν και στα δείγματα γραφής των δύο νεαρών ηγετών – εκ των οποίων ο ένας είναι ακόμη υποψήφιος για την αρχηγία του δικού του, έχοντας αντιμέτωπο το στρατόπεδο του ιδρυτή του κόμματος, το οποίο δεν συμπαθεί την πολιτική του καταγωγή.
Εάν ήμουν τώρα στη θέση της Τρόικας, έχοντας το διττό στόχο (α) αφενός μεν να εξαγοράσω για τους εντολείς μου τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας, σε όσο το δυνατόν χαμηλότερες τιμές, καθώς επίσης ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής (β) αφετέρου να ανακτήσει αργότερα η περιουσία που θα αγοράσω τις προηγούμενες τιμές της, έτσι ώστε να είναι κερδοφόρο το όλο εγχείρημα, θα επέλεγα στην αρχή τον Αλέξη και μετά τον Κυριάκο.
Φυσικά θα πρόσεχα να μην διακινδυνεύσει η χώρα την έξοδο από την Ευρωζώνη, αφενός μεν για να μην απειληθεί το ευρώ, αφετέρου για να μη χαθούν τα χρήματα που θα επένδυαν οι εντολείς μου (εξαγορά τραπεζών κλπ.) – καθώς επίσης για να ολοκληρωθεί η μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα της Lidl.
Σε μία χαμηλού κόστους περιοχή της διεθνούς βιομηχανίας δηλαδή, η οποία θα επέτρεπε την εγκατάσταση ξένων επιχειρήσεων που θα διασφάλιζαν επί πλέον τα τεράστια γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας – έχοντας πρόσβαση στα ενεργειακά της αποθέματα που θα είχα αγοράσει, όταν θα χρειαζόταν.
Για να επιτύχω όλα αυτά, θα χρησιμοποιούσα το «μπαμπούλα» του χρέους – παρά το ότι θα γνώριζα πως δεν πρόκειται ποτέ να πληρωθεί από την Ελλάδα. Θα έδινα δε το «καρότο» της διαγραφής στον Αλέξη, για να φαντασιώνεται πως έχει κάτι στα χέρια του, ενώ θα το φύλαγα για να το εγκρίνω στον Κυριάκο – έτσι ώστε να εφαρμόσει τα μέτρα, προσφέροντας στο ξεκίνημα του ένα «δώρο» στους Έλληνες.
.Από όλα τα παραπάνω, τα οποία δεν σημαίνει βέβαια πως θα συμβούν, συμπεραίνει κανείς πως η ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων είναι συχνά μία φαντασίωση – αφού αποτελεί το προϊόν ενός σχεδιασμού στο παρασκήνιο, ενώ προωθείται με διάφορους τρόπους μέσω των ΜΜΕ, καθώς επίσης των υπολοίπων μορφών χειραγώγησης» (Ιάκωβος Ιωάννου).
Άποψη
Τα παραπάνω είχαν «προφητευθεί» από τον κ. Ι. Ιωάννου, στο άρθρο του «Ο μύθος της ελεύθερης επιλογής» – όπου ήταν καθαρά της άποψης ότι, ο «όχλος» πιστεύει πως ο ίδιος εκλέγει τους πολιτικούς ηγέτες του, ενώ στην πραγματικότητα άλλοι αποφασίζουν, χειραγωγώντας την πλειοψηφία με τα μέσα που διαθέτουν. Σύμφωνα δε με το συνεργάτη μας, τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν χαρακτηρίζονται ως ανατροπή των προβλέψεων – αλλά, αντίθετα, ως η επιβεβαίωση του κανόνα.
Αυτό που έχει σημασία βέβαια δεν είναι η επιβεβαίωση ή μη των προβλέψεων, αλλά το τι σημαίνει για τη χώρα η συγκεκριμένη επιλογή – η οποία αποτελεί αναμφίβολα μία ακόμη ήττα των υποστηρικτών του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, καθώς επίσης όλων όσων τάσσονται εναντίον της πολιτικής των μνημονίων. Κυρίως όμως αυτών που είναι αντίθετοι με τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία των δανειστών της, αφού πλέον τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση, έχουν ηγέτες πιστούς στην καγκελάριο.
Αυτό σημαίνει με τη σειρά του πως ο πρωθυπουργός θα δεχτεί ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις, για να εφαρμόσει επακριβώς την πολιτική που μας έχει επιβληθεί – αφού υπάρχει πια μία εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, η οποία είναι πολύ πιο αξιόπιστη από τον ίδιο. Το γεγονός αυτό έχει τεκμηριωθεί άλλωστε, με κριτήριο τις ενέργειες του σημερινού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης – από τη θέση του ως υπουργού, όπου δρομολόγησε «βασιλικότερα του βασιλιά» τις εντολές της Τρόικας.
Ως εκ τούτου, οι προβλέψεις μας για το μέλλον της αποικίας (ανάλυση) έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να επαληθευτούν, αφού θα «εκκαθαριστεί» πολύ πιο γρήγορα η οικονομία μας – μέσω των κατασχέσεων, των πλειστηριασμών, της ανάληψης του εισπρακτικού μηχανισμού της χώρας από τους Γερμανούς εφοριακούς κοκ.
Από την άλλη πλευρά φάνηκε πως οι Έλληνες θα αλλάζουν συνεχώς πολιτικά πρόσωπα και παρατάξεις, τόσο στις εσωκομματικές, όσο και στις εθνικές εκλογές, έως ότου η Ελλάδα οδηγηθεί σε πορεία ανάπτυξης – κάτι που έχει παρατηρηθεί σε όλες εκείνες τις χώρες που έχει δραστηριοποιηθεί στο παρελθόν το ΔΝΤ, όπως στην Αργεντινή, στη Βραζιλία, στην Τουρκία, στη Ρωσία κλπ. Θα αναζητούν λοιπόν έναν Kirchner, έναν Lula, έναν Ertogan ή κάποιον Putin, ο οποίος θα τους προσφέρει κάποιες προοπτικές για το μέλλον – όπου όμως με την πάροδο του χρόνου θα διαφοροποιούνται οι προσδοκίες τους, θα γίνονται δηλαδή πολύ πιο ήπιες και συμβιβαστικές.
Όσον αφορά την εγχώρια ελίτ, την πραγματική καθώς επίσης την κατά φαντασία, έχουμε την άποψη μας ικανοποιήθηκε από τα χθεσινά αποτελέσματα – πιστεύοντας αφενός μεν πως θα ωφεληθεί από την εφαρμογή των μνημονίων, αφετέρου πως θα κερδίσει και αυτή, συμμετέχοντας ενεργά στον πλειστηριασμό της πατρίδας μας. Ενδεχομένως όμως πλανάται, κρίνοντας από τη γενικότερη συμπεριφορά των Γερμανών στις υπό κατοχή χώρες (άρθρο) – χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι δεν κάνουμε λάθος.
Ολοκληρώνοντας, για να είμαστε αντικειμενικοί, ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μακράν ο καλύτερος, συγκριτικά με τους πρώην συνυποψήφιους του – από την πλευρά των σπουδών, της επαγγελματικής προϋπηρεσίας, της καλλιέργειας, των διασυνδέσεων κοκ. Αποτελεί δε μεγάλο κίνδυνο για τον πρωθυπουργό, απέναντι στον οποίο επίσης υπερέχει αισθητά – πόσο μάλλον αφού η ιδεολογία του κόμματος του δεν είναι ασύμβατη, με αυτήν που κυριαρχεί στη γερμανική Ευρώπη.
Εν τούτοις, η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα στην Ελλάδα, προφανώς μη αριστερή, δεν είναι ούτε φιλελεύθερη, ούτε νεοφιλελεύθερη – κρίνοντας από τον τρόπο αντιμετώπισης των επιχειρήσεων, σε θέματα φορολόγησης και όχι μόνο, ο οποίος είναι αποικιοκρατικός. Με την έννοια βέβαια πως προωθεί είτε την εξαγορά τους σε εξευτελιστικές τιμές από τις ξένες, είτε τη χρεοκοπία τους – για να διευκολυνθεί η κερδοφορία των αλλοδαπών που είναι ήδη εγκατεστημένες ή θα δραστηριοποιηθούν στη χώρα μας.
Επομένως, θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερες δυσκολίες όταν ή εάν κληθεί να κυβερνήσει την Ελλάδα, από αυτές που φαντάζεται – όπου η έννοια «κυβερνήσει» είναι κατ’ ευφημισμό, αφού η χώρα μας είναι κατεχόμενη, οπότε αναγκασμένη να ακολουθεί τις εντολές της Τρόικας. Δεν είναι απίθανο βέβαια να κάνει τη διαφορά και να πετύχει – κάτι που φυσικά ελπίζουμε και ευχόμαστε, αν και το θεωρούμε ωχρό.
Σε κάθε περίπτωση, η νίκη του δεν αποτελεί καμία έκπληξη και απολύτως καμία ανατροπή – αλλά ένα καλοστημένο εκλογικό παιχνίδι, με προκαθορισμένη έκβαση. Τεκμηρίωσε δε επί πλέον πως, όλοι όσοι προσπάθησαν να αλλάξει συμμάχους η Ελλάδα, προσεγγίζοντας μεταξύ άλλων τη Ρωσία, είναι καταδικασμένοι να αποτυγχάνουν – ακόμη και αν έχουν τη στήριξη των οπαδών των κομμάτων τους ή/και των Πολιτών.