Ιστορικός - Βαλκανιολόγος
Ο ναζισμός εξυπηρέτησε το κεφάλαιο μια συγκεκριμένη στιγμή.
Δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ολοκληρωτισμός με στόχο την κυριαρχία των λίγων στους πολλούς. Η επίκληση του σήμερα χρησιμεύει μόνο στην προσπάθεια επιβολής νέων.
Δεν κινδυνεύουμε από ναζί που θα στέλνουν τους ανεπιθύμητους γιαυτούς σε θαλάμους αερίων, ζούμε τους ανθρωπιστές που έχουν ευτελίσει τον άνθρωπο σε δέκτη της φιλανθρωπίας από τον ίδιο του τον πλούτο.
Αντί για τους θαλάμους αερίων βλέπουμε την στέρηση ζωής και αξιοπρέπειας, που εξυπηρετεί τον ίδιο ακριβώς στόχο με τους θαλάμους, μόνο με μια πολιτισμένη μορφή, και η ευθύνη αποδίδεται πάντα στο θύμα.
Δεν θα δούμε να εισβάλουν ναζί για να πάρουν τα οικόπεδα των λαών και να δημιουργήσουν ενιαίο ζωτικό χώρο. Φρόντισαν οι ανθρωπιστές να πείσουν τους λαούς ότι δεν έχουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα στις πατρίδεςτους, άρα γιατί να κάτσουν να τις υπερασπίσουν και να διεκδικήσουν τον πλούτο τους.
Δεν είναι οι εχθροί οι πολυεθνικές... οι φασίστες, οι ιμπεριαλιστές με ονοματεπώνυμο είναι. Ένας γενικός ιμπεριαλισμός που μόνο όταν μαγικά φύγει αυτός ο γενικός ιμπεριαλισμός και οι λαοί αποκηρύξουν τα δικαιώματα τους στις πατρίδες τους θα βρέξει ειρήνη. Και αυτά τα λένε αυτοί που ζουν από τον πιο ακραίο καπιταλισμό και πληρώνονται για να είναι η βιτρίνα του.
Δοκίμασε το κεφάλαιο με τον Χίτλερ και απέτυχε. Οι λαοί τις ευθείες επιθέσεις τις απέκρουσαν έστω και στο και πέντε. Έπρεπε να βρεθεί μια μάσκα λοιπόν, μια μάσκα που θα ξεγελούσε, και αυτός ο ρόλος δόθηκε στους ανθρωπιστές. Πώς να δουν τις διαφορές προσφύγων και παράνομων μεταναστών λοιπόν. Αν τις έβλεπαν θα διεκδικούσε η διεθνής κοινή γνώμη την απελευθέρωση των πατρίδων των προσφύγων, στο πλαίσιο του αγώνα για ελεύθερη πατρίδα και πανανθρώπινη λευτεριά. Θα κατήγγειλε τις πολυεθνικές που λυμαίνονται τις πατρίδες των παράνομων μεταναστών, θα ενίσχυε τις δημοκρατικές δυνάμεις.
Και τι θα γίνονταν τότε οι ανθρωπιστές ; Δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης αν κάθε λαός διεκδικούσε την καλύβα και το πεζούλι του.
Όταν δεν βλέπουν τις διαφορές, μπορούν να τρώνε από τον ανθρωπισμό τους, να ικανοποιούν την ιδεοληψία τους και να καταγγέλλουν τους άλλους που δεν τελειώνουν τον καπιταλισμό, από τον οποίο οι ίδιοι δεν ζουν απλώς, ζουν και πολύ άνετα.
Δεν κινδυνεύουμε από καρικατούρες λοιπόν, ζούμε αυτούς που ανοίγουν τον δρόμο στον απόλυτο ολοκληρωτισμό με πολύ πιό έξυπνο τρόπο από τον Χίτλερ, ζούμε αυτούς που δεν θέλουν σύνορα όπως δεν ήθελε και ο Χίτλερ, αλλά έναν ενιαίο ζωτικό χώρο.
Αυτοί όμως το κάνουν για καλό... και οι ναζί το ίδιο έλεγαν.
Για Ευρώπη και αλληλεγγύη της συνεργασίας όταν καταργηθούν τα εθνικά οικονομικά σύνορα, μιλούσε ο επίτροπος της κατεχόμενης Ολλανδίας το 1940.
Το κάψιμο βιβλίων το βλέπουμε, όχι όπως το εννοούν οι ανθρωπιστές αλλά με την δυσφήμιση κάθε αντίθετης άποψης και την επιβολή των απόψεων μιας μειοψηφίας πάνω στην πλειοψηφία. Μιας μειοψηφίας που συντηρείται από το σύστημα το οποίο δήθεν πολεμάει.
Όταν προβάλλονται ως σημαντικά τα προβλήματα πολυτελείας των λίγων την ώρα που ο λαός πεθαίνει και το οικόπεδο του πουλιέται κομμάτι κομμάτι από τους υπέρμαχους των δικαιωμάτων των μειοψηφιών που δεν απειλούνται από κανέναν και τίποτα,ο λαός δεν θα βρει το ελάχιστο σημείο συναίνεσης, θα αδρανοποιηθεί, και το ξέρουν και το θέλουν. Και φυσικά στο τέλος του φορτώνουν και την ευθύνη γιαυτό.
Βαδίζουμε σ’ έναν ολοκληρωτικό μεσαίωνα και δεν θα τον φέρουν οι οπαδοί του Χίτλερ, μας έχουν ήδη βάλει στην τελική ευθεία οι ανθρωπιστές. Και οι πρώτοι που θα τον νιώσουν είναι οι μειοψηφίες, για τις οποίες δεν νοιάζονται, απλώς τις χρησιμοποιούν ως άλλοθι.
Γι' αυτό πρέπει να απαξιωθεί ο πραγματικός ναζισμός ώστε να τσακιστεί.