Ολοκληρώθηκε με "επιτυχία" το συνέδριο του Ποταμιού όπου επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά η κάθοδός του στον πολιτικό Αδη.
Το Ποτάμι υπήρξε ένα εξαρχής προβληματικό κόμμα λόγω του αρχηγού του και της πορείας του στα συστημικά ΜΜΕ.
Ωστόσο ξεχνώντας ποιος είναι ο Θεοδωράκης, πολλές φορές σε βασικά θέματα όπως η διοίκηση του κράτους και το δημόσιο, δύσκολα θα διαφωνήσει μαζί του ένας εκπρόσωπος της κοινής λογικής. Όπως αντίστοιχα δε θα αναβοήσει "βοήθεια Παναγιά μου" σε άλλα θέματα όπως το "νυν υπέρ πάντων το ευρώ".
Ένα κόμμα το οποίο παλινδρομεί ανάμεσα στην επιβίωση και το θάνατο, φαίνεται ότι πλέον βαζίδει οριστικά προς τη δεύτερη κατεύθυνση.
Γιατί;
Για δύο λόγους:
Α. Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Φώφης Γεννηματά με τα καλέσματα και τα "βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά του λόφου" επισημοποιεί το ρόλο της τσόντας που φιλοδοξεί να παίξει το κόμμα. Να είναι ο Καμμένος ενός Μητσοτάκη.
Β. Η παρουσία και ο χαιρετισμός δύο εκ των πρωθυπουργών της καταστροφής, του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου δείχνει μια αθώωση και αποδοχή των δύο αυτών ανδρών και των ενεργειών τους.
Το Ποτάμι θα μπορούσε να είναι το κόμμα της κοινής λογικής, ωστόσο μάλλον ήταν το σωσίβιο για να εξακολουθήσουν κάποιοι πρώην πασόκοι και δημαρίτες την παρουσία τους στο Κοινοβούλιο.
Με την παρουσία ανθρώπων καταδικασμένων στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας δείχνει ότι ο ποταμός κυλάει σε ένα δικό του δρόμο, πολύ μακριά από τους κατοίκους της πόλης.
Για αυτό λοιπόν έχουμε ένα τοξικό ΠΟΤΑΜΙ γεμάτο ψόφια πολιτικά ψάρια που αναδύει θάνατο.