Του Στέλιου Συρμόγλου
Η δημοκρατία, όρος ελληνικός, πολιτογραφείς διεθνώς, ονομάζεται το πολιτικό σύστημα στο οποίο "άρχει ο λαός", κυριαρχούν οι περισσότεροι, γι' αυτό και είναι "κάλλιστον τ' όνομά" της. Δημοκρατία, υπό ευρύτερη έννοια, είναι μια κοινωνική αρχή τάξεως γενικής ισχύος, όπου αναγνωρίζεται κάθε μέλος της κοινωνίας. Ενας χώρος δράσης αυτουπεύθυνης ελευθερίας και συνυπεύθυνης συμμετοχής στα κοινά.
Δημοκρατία δηλαδή σημαίνει: Είμαι τόσο καλός, όσον κι εσύ. Αλλά και: Είσαι τόσο καλός, όσον κι εγώ.
Υπό ευρύτερη έννοια επίσης , η δημοκρατία είναι η αυτοκυβέρνηση του λαού ενός κράτους.Και που έχει την αρχή της η δημοκρατία και η λαική κυριαρχία; Στην αξία Ανθρωπος! Σ' αυτήν εμπεριέχονται και μ' αυτήν πραγματώνονται όλες οι αξίες, υποκειμενικές και αντικειμενικές, υλικές και πνευματικές, κατώτερες και ανώτερες, κατά τη διαδικασία: από το άτομο στο σύνολο και με το σύνολο, δια του συνόλου,στο άτομο.
Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος, αν και γεννιέται ως άτομο, ουδαμού, πραγματώνεται ως άτομο. Και τούτο, επειδή πριν γεννηθεί ως άτομο, είναι κοινωνία, "ζώον κοινωνικόν".
Κοινωνία ως προς το νόημά της δεν είναι άλλο παρά το σημείο διασταύρωσης ανθρωπίνων συνειδήσεων, από την οποία διασταύρωση γεννιέται το συναίσθημα της συμπάθειας ή αντιπάθειας, καρπός των οποίων είναι η αγάπη και το μίσος, ο Κάιν και ο Αβελ. Ως προς δε το περιεχόμενό της, η κοινωνία είναι σύνθεση ιεραρχημένων αξιών εκ των κάτω προς τα άνω,από τις βιολογικές προς τις πνευματικές...
Εσείς εκτιμάτε ότι υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα με τα παραπάνω δομικά χαρακτηριστικά; Την αισθάνεστε τη...δημοκρατία;
Στον τόπο τούτο η δημοκρατία αποθνήσκει, ενώ εμείς στρουθοκαμηλίζουμε και περιχαρακωνόμαστε στο μικρόκοσμό μας. Και αποθνήσκει η δημοκρατία, γιατί στο μεταξύ αυθεντίας και ελευθερίας κλίμα επωάζεται, εκκολάπτεται και εξαπλώνεται επιδημικώς ο "καρκίνος" της δημοκρατίας, η δημαγωγία. Πολιτική υποκρισία και δημαγωγία συνιστούν τη μεγάλη ασθένεια της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία στην Ελλάδα αποθνήσκει, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, με την εξαθλίωση των πολιτών και την παραβίαση του Συντάγματος. Με την αποψίλωση και την υπερφορολόγηση των εισοδημάτων, με την παράλυση του κοινωνικού κράτους για να ικανοποιηθεί στο έπακρον το μνημονιακό ζητούμενο. Με την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Με την αναξιοκρατία και την ημετεροκρατία, καθώς τα προνόμια των εγκάθετων και της πολιτικής παχυδερμίας καλά κρατούν και προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. με την κονιορτοποίηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η δημοκρατία στην Ελλάδα αποθνήσκει, γιατί ευτελίζονται οι έννοιες της ισότητας και της ισονομίας. Γιατί οι αβούλευτοι της Βουλής νομοθετούν και ψηφίζουν κατά τις επιταγές των ξένων και συχνά των εγχώριων συμφερόντων. Γιατί παρατηρείται υπέρβαση της δικαιοσύνης.
Πρόκειται για ένα "πραξικόπημα" παράλογου λογισμού εναντίον του περιεχομένου της δημοκρατίας, εντός μάλιστα του ναού της, που είναι το Κοινοβούλιο. Η δημοκρατία αποθνήσκει, όταν υπηρετεί τα "καλάκαι τα συμφέροντα" ή όταν χρησιμοποιείται με το πρόσχημα της προστασίας της με "δύο μέτρα και σταθμά". Και βέβαια η δημοκρατία τραυματίζεται βάναυσα όταν επικρατεί το δίκιο του ισχυρού.
Η δημοκρατία αποθνήσκει, γιατί οι Ελληνες που ανακάλυψαν την "ιδέα" άνθρωπος και την προσέφεραν στην ανθρωπότητα, η "ιδέα" αυτή κατεδαφίζεται από τις εκτροπές και παρεκτροπές της εξουσίας, αφού ούτε λόγος να γίνεται πλέον για ελευθερία και ισότητα των πολιτών προ του Νόμου.
Και επειδή ο άνθρωπος-πολίτης από τη φύση του, ως ύλη και πνεύμα, ενσαρκώνει τις αξίες στο "πρέπειν" και στο "οφείλειν", ως ον υπέυθυνο, πρέπει να έχει συνείδηση της αξιοπρέπειας του και της ελευθερίας του, είναι καιρός ο Ελληνας, όσο κι αν έχει νοθευτεί η ιστορική του μνήμη, να παύσει να ανέχεται την παραβίαση του Συντάγματος διε της "κοινοβουλευτικής δικτατορίας".
Είναι καιρός ο Ελληνας να αντιμετωπίσει τις αντιφάσεις της πολιτικής, τη μεταξίωση, τον "ψυχικό γενιτσαρισμό" της νεολαίας, την απώλεια της εθνικής του ψυχής και μαζί της ελευθερίας, το αχαλίνωτο πολιτικό ψέμα,τις κομματικές στενοκεφαλιές. Αν υπάρχει κάτι βέβαια είναι πως η δημαγωγία και η πολιτική υποκρισία εναγκαλισμένες με την ανικανότητα,οδηγούν στον κοινωνικό όλεθρο.
Ή οι Ελληνες θα βουλιάξουν τελείως ή οι αγύρτες της πολιτικής, θα εξοστρακιστούν. Δεν θα τους "κάψει" βέβαια η κοινωνία στην πυρά, όπως τους μάγους του Μεσαίωνα, αλλά θα κάψει τα ομοιώματα τους, όπως έναν καιρό τον Ιούδα στο τέλος της Μεγάλης Εβδομάδας, μέσα σε γενικό καγχασμό...