Η αντίστροφη μέτρηση για το Ισλαμικό Κράτος, τουλάχιστον όσον αφορά την παρουσία του στα συριακά εδάφη, έχει αρχίσει. Η περίοδος που ξεκίνησε από τον Ιούλιο του 2014 μέχρι το περασμένο καλοκαίρι φαντάζει μακρινό παρελθόν για τους τακφιριστές.
Οι τζιχαντιστές περιορίζονται δραστικά και πλέον η απελευθέρωση της "πρωτεύουσάς" τους, της Ράκκα φαντάζει ως ο τελικός αγώνας δρόμου. Στην ανατολή της Συρίας υπάρχουν τρεις βασικές πόλεις. Η Χάσακα στο βορρά, η Ράκκα λίγο νοτιότερα και πιο χαμηλά το Ντέιρ Εζόρ.
Η Χάσακα παραμένει εξαρχής ελεύθερη ενώ στο Ντέιρ Εζόρ υπάρχει μια άτυπη διχοτόμηση με το συριακό στρατό και τις πολιτοφυλακές της φυλής Αλ-Σαϊτάτ να δίνουν σθεναρές μάχες.
Στη Ράκκα όμως δεν υπάρχει παρουσία του συριακού κράτος. Η κυβέρνηση εγκατέλειψε πλήρως την περιοχή όταν τον Αύγουστο του 2014 αποχώρησε από τη στρατηγικής σημασίας αεροπορική βάση της Τάμπκα.
Ο Αραβικός στρατός της Συρίας και η αμερικανική συμμαχία ανταγωνίζονται σε έναν αγώνα δρόμου για το ποιος θα μπει πρώτος στη Ράκκα καθώς το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό.
Για να αποκαταστήσει την κυριαρχία της Συρίας, ο συριακός στρατός θα πρέπει να είναι ο πρώτος που θα εκδιώξει τη Daesh από τη συριακή πόλη της Ανατολής.
Ήδη σημειώσαμε χθες στη Freepen τις σχετικές προετοιμασίες καθώς επίσης τη συγκέντρωση δυνάμεων του στρατού και συγκεκριμένα της 555ης ταξιαρχίας της Συρίας της 4ης Μηχανοκίνητη Διεύθυνσης, που υποστηρίζεται από φιλοκυβερνητικές πολιτοφυλακές, οι οποίοι σκοπεύουν τις επόμενες εβδομάδες να κινηθούν για την ανακατάληψη της βάσης της Τάμπκα που βρίσκεται στην επαρχία της Ράκκα και στα περίχωρα της ομώνυμης πόλης.
Σημείο ορόσημο αποτελεί ότι την Παρασκευή, συριακές ένοπλες δυνάμεις μπήκαν ξανά στην επαρχία για πρώτη φορά από τον Αύγουστο του 2014.
Επιπλέον το ασφαλές πλέον του οδικού άξονα Khanasser-Fithriyah χωρίς καμία παρουσία της ISIS επιτρέπει στις συριακές ένοπλες δυνάμεις να συνεχίσουν να επικεντρώνονται στον άξονα Χάμα - Ράκκα.
Ο μέχρι πρότινος παρουσιαζόμενος κατακερματισμός της Συρίας, πλέον δε φαντάζει τόσο εύκολος.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό θα διαδραματίσει η Ράκκα. Αν ο συριακός στρατός την απελευθερώσει και με δεδομένη την παρουσία του στα υπόλοιπα αστικά κέντρα όλης της Συρίας, η εδαφική διαίρεση δε θα είναι τόσο πιθανή ενώ η Δαμασκός θα έχει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις.
Στον αντίποδα, η κατάληψη της πόλης από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους (ή ακόμη και του Ντέιρ Εζορ αν και εκεί όπως σημειώσαμε υπάρχει συριακή παρουσία) στη χειρότερη περίπτωση θα τους εξασφάλιζαν μια κάποια διαπραγματευτική ισχύ απέναντι στη Δαμασκό.
Όσο και αν η Δύση διαμηνύει στον Ασαντ ότι με τον πόλεμο δεν πρόκειται να λύσει την κρίση, γνωρίζει ωστόσο πολύ καλά πως αν δεν υπάρχει αντίπαλος στο έδαφος, τότε δεν υφίσταται και αιτία συνομιλιών.
Ωστόσο το αμερικανικό ιστολόγιο "the moon of Alabama" διαβλέπει και μια ακόμη εκδοχή σε περίπτωση που ο Συνασπισμός των ΗΠΑ καταλάβει τη Ράκκα, και αυτό δεν είναι άλλο από τη δημιουργία ενός σουνίτικου κράτους στη βορειοανατολική Συρία και το δυτικό Ιράκ. Το σχέδιο αυτό έχει εκφραστεί και κατά το παρελθόν από διαφορετικά πρόσωπα.
Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά. Οι μεν ΗΠΑ δίνουν τη μάχη για ένα ακόμη κράτος-μόρφωμα, ένα οπισθοδρομικό προτεκτοράτο, ενώ η Συρία μάχεται για την εδαφική της ακεραιότητα.
Επιπλέον εκτός του ότι η Δαμασκός έχει το momentum με το μέρος της, διαθέτει και ισχυρούς συμμάχους οι οποίοι εκτός των συναισθηματισμών, κατανοούν πως η Ράκκα δεν πρέπει να πέσει σε λάθος χέρια λόγων των πετρελαιοπηγών της.
Άλλωστε η Μόσχα διαμήνυσε πως μόλις ξεμπερδέψει με το Χαλέπι, θα ασχοληθεί αποκλειστικά με τη Ράκκα.