Μετάφραση στα Ελληνικά από το λήμμα Creditanstalt της Βικιπαίδεια:
“ Το 1820, ο Salomon Μayer von Rothschild ίδρυσε την πρώτη τράπεζα στη Βιέννη, που έγινε στη συνέχεια πρωτεύουσα της Aυστριακής Αυτοκρατορίας .
Κατά τη διάρκεια της πρώιμης βιομηχανικής εποχής, η τράπεζα Rothschild χρηματοδότησε μεγάλα αναπτυξιακά έργα, όπως το κτίριο του Bόρειου σιδηροδρομικού σταθμού του αυτοκράτορα Φερδινάνδου προς τις περιοχές εξόρυξης της Μοραβίας.
Η τράπεζα Rothschild ενήργησε επίσης ως γενναιόδωρη δανειστής του (γνωστού εχθρού της Ελλάδας) αυστριακού καγκελάριου πρίγκιπα Κλέμενς φον Μέττερνιχ και χορήγησε άφθονες πιστώσεις στην Βοημική και ουγγρική αριστοκρατία.
Ο ΜΕΤΤΕΡΝΙΧ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΡΟΔΕΣ
Περίοδος Αυστροουγγαρίας
Πρώην Creditanstalt με έδρα τη Βιέννη
Η Creditanstalt ιδρύθηκε το 1855 από τον γιο του Rothschild Anselm με το όνομα Κ k. priv.Österreichische Credit-Anstalt für Handel und Gewerbe (που μεταφράζεται περίπου ως Προνομιούχο Ιδιωτικό Αυτοκρατορικό αυστριακό Πιστωτικό Ιδρύμα Εμπορίου και Βιομηχανίας).
Όντας πολύ επιτυχημένη σαν τράπεζα , σύντομα έγινε η μεγαλύτερη τράπεζα της Aυστροουγγαρίας.
Ο γιος του Anselm του, Αlbert, πήρε τον έλεγχο της Credit-Anstalt το 1872, για να τον διαδεχθεί ο Louis de Rothschild το 1911.
Το 1912, η νέα έδρα της στη Βιέννη στο Innere Stadt άνοιξε σε ένα πλούσια διακοσμημένο νεοκλασικό κτίριο, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα.
Περίοδος Πρώτης Δημοκρατίας
Η επιχειρηματική κατάσταση της θα αλλάξει δραματικά μετά την ήττα της Αυστρίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη διάλυση της Αυστρο-ουγγρικής μοναρχίας και της αυτοκρατορίας.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ένας βασικός της δανειζόμενος , η εταιρεία Steyer Werke AG, αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες, με αποτέλεσμα τα επισφαλή δάνεια της να της προκαλέσουν ζημιές.
Τον Οκτώβριο του 1929, η κυβέρνηση Schober ανάγκασε την δήθεν καλά χρηματοδοτούμενη Credit-Anstalt να αναλάβει υποχρεώσεις, οι οποίες μαζί με την ταυτόχρονη κρίση στην Wall Street, οδήγησε στην οικονομική ανισορροπία την τότε μεγαλύτερη αυστριακή τράπεζα.
Η Creditanstalt έπρεπε να κηρύξει πτώχευση στις 11 Μαΐου 1931.
Αυτή ήταν μία από τις πρώτες μεγάλες χρεοκοπίες τράπεζας που ξεκίνησε τη Μεγάλη ‘Υφεση.
Ο καγκελάριος Οtto Ender διέσωσε την Creditanstalt ,μοιράζοντας το τεράστιο μερίδιο του κόστους ανάμεσα στη Δημοκρατία της Αυστρίας, στην Εθνική Τράπεζα της Αυστρίας και στην οικογένεια των Rothschild.
Tα σχέδια εθνικοποίησης, που προέβαλαν οι Σοσιαλδημοκράτες, απορρίφθηκαν.
Ωστόσο, το πιστωτικό ίδρυμα έγινε στην πραγματικότητα κρατικό, όταν ο καγκελάριος Ντόλφους το 1934 διέταξε την συγχώνευση του με τη Wiener Bankverein, αλλάζοντας έτσι το όνομά της σε Creditanstalt Bankverein.
Η πτώχευση της Creditanstalt και η επίπτωση της στην παραγωγή μίας μεγάλης παγκόσμιας τραπεζικής κρίσης παρείχε μια σημαντική ευκαιρία προπαγάνδας για τον Αδόλφο Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα.
Τους επέτρεψε να κατηγορήσουν περαιτέρω τους Εβραίους για τις γερμανικές και τις διεθνείς οικονομικές και κοινωνικές αναταραχές.
Μετά την ενσωμάτωση της Αυστρίας στη ναζιστική Γερμανία το 1938, η Creditanstalt-Bankverein στοχοποιήθηκε τόσο για οικονομικούς, όσο και για φυλετικούς λόγους.
Ο Louis de Rothschild συνελήφθη αμέσως και φυλακίστηκε για τις απώλειες που υπέστη το αυστριακό κράτος, όταν η τράπεζα κατέρρευσε.
Αφού αποστερήθηκε τη θέση και την περιουσία του, μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1939 μετά από περισσότερο από ένα χρόνο στη φυλακή.
Η Creditanstalt-Bankverein αργότερα εξαγοράστηκε από την Deutsche Bank, υπό τον έλεγχο του Hermann Josef Abbs.
Aν και ο Hemann Abbs παρέμεινε πρόεδρος της, ήρθε σε επαφή με το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών και η Creditanstalt ανέλαβε την οικονομική διαχείριση πολλών στρατοπέδων συγκέντρωσης, καθώς και την Αριανοποίηση πολλών εβραικών επιχειρήσεων, όπως την επανίδρυση της Sascha-Film με το όνομα Wien-Film Limited. “
ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ
Στις ημέρες μας κυριαρχούν στην οικονομική ειδησεογραφία φόβοι για ενδεχόμενη μελλοντική κατάρρευση της Deutsche Bank, που είναι σήμερα η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, όπως ακριβώς ήταν τότε και η Creditanstalt για την Αυστρία.
Η Deutsche Bank εμφανιζόταν μέχρι πρόσφατα ως οικονομικά ισχυρή και επαρκώς ανακεφαλαιοποιημένη.
Περνούσε όλα τα πανευρωπαϊκά τραπεζικά τεστ της ΕΚΤ χωρίς προβλήματα.
Αλλά αυτή η εικόνα άρχισε πρόσφατα να ξεθωριάζει.
Eμφάνισε “ξαφνικά” ζημιές 6,8 δις ευρώ και βρέθηκε κατηγορούμενη για πλήθος σκανδάλων σχετικά με χειραγώγηση τιμών και επιτοκίων.
Τα οικονομικά σκάνδαλα για τη Γερμανία δεν πρέπει να θεωρούνται έκπληξη, όταν μέχρι πρόσφατα οι γερμανικές μίζες θεωρούνταν αποδεκτές δαπάνες για έκπτωση από τη φορολογία των εταιρειών...
Η Deutsche Bank (μέσω τουλάχιστον των θυγατρικών της) φαίνεται ότι χρησιμοποιεί την επιρροή της στο γερμανικό πολιτικό σύστημα, όπως ακριβώς και η αυτοκινητοβιομηχανία VW.
H κινέζικη θυγατρική (VGC) της VW το 2012 πούλαγε 2,81 εκατομμύρια οχήματα στην αγορά της Κίνας.
Το λειτουργικό κέρδος της το 2009 ήταν 774 εκατ. ευρώ.
Καθώς το λειτουργικό κέρδος προκύπτει από την αφαίρεση των λειτουργικών εξόδων από τα λειτουργικά έσοδα, είναι εμφανές ότι οι ετήσιες πωλήσεις της VW στη Κίνα, χωρίς να υπολογίζουμε την αξία τυχόν απούλητων αποθεμάτων αυτοκινήτων,υπερβαίνει τα 10,7 δις ευρώ.
Το αντίστοιχο ποσοστό του εισοδήματος για τις αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠΑ υπολογίζεται σε 7,23% των πωλήσεων.
Η κινέζικη θυγατρική ήταν το 2009 ο δεύτερος σε μέγεθος ξένος κατασκευαστής αυτοκινήτων μετά την αμερικανική GM.
Oι διεθνείς πωλήσεις της VW το 2014 ήταν 244,9 δις δολάρια ή 219,4 δις ευρώ και το διεθνές κέρδος ήταν το 2014 μόλις 12,47 δις ευρώ ή 13,39 δις δολάρια.
Αν συμπεριλάβουμε και τα αποθέματα και τις επενδύσεις, η έκθεση της VW στη Κίνα υπολογίζεται στα 25 δις ευρώ.
Η κρίση στα διεθνή χρηματιστήρια λόγω των προβλημάτων της οικονομίας της Κίνας σίγουρα έπληξε τις πωλήσεις των γερμανικών αυτοκινήτων γενικότερα.
Παράλληλα δημιούργησε οικονομικά προβλήματα στη Deutsche Bank.
Η τράπεζα αυτή έχει παγκοσμίως υπερβολική έκθεση σε κινδύνους από παράγωγα οικονομικά προιόντα, που χρησιμοποιούνται ευρύτατα στο διεθνές εμπόριο για να αντισταθμίζουν επιτόκια δανεισμού και ισοτιμίες νομισμάτων.
Σήμερα, που οι ΗΠΑ επιδιώκουν να ανεβάσουν τα επιτόκια τους, ενώ συγχρόνως η ΕΚΤ και η BoJ εφαρμόζουν μεγάλο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και πολιτική αρνητικών επιτοκίων, ο κίνδυνος των παραγώγων οικονομικών προιόντων έχει εκτοξευθεί στα ύψη.
Αν η επερχόμενη παγκόσμια ύφεση οδηγήσει σε πόλεμο συναλλαγματικών ισοτιμιών και στη συνέχεια σε παγκόσμια τραπεζική κρίση, είναι πολύ πιθανό η Γερμανία και η Deutsche Bank να βρεθούν στην ίδια κατάσταση με την Αυστρία και την Creditanstalt το 1931.
Τα αρχικά προβλήματα της Creditanstalt προέκυψαν, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, από τον υπερβολικό δανεισμό της εταιρείας Steyr Werke AG, που το 1918 κατασκεύαζε κυρίως αυτοκίνητα.
Με ανάλογο τρόπο μπορεί να προκύψουν και τα μελλοντικά προβλήματα της Deutsche Bank από δάνεια προς τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία με περίτεχνους τρόπους για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της διεθνώς.
Θα ακολουθηθεί τότε και πάλι η λύση του Οtto Ender και θα μοιρασθούν οι ζημιές στο Γερμανικό κράτος, στη Γερμανική κεντρική τράπεζα (Bundesbank) και στους ιδιώτες μετόχους της Deutsche bank;
Ή θα εφαρμόσουν οι Γερμανοί την οδηγία της ΕΕ για bail-in των μετόχων και των καταθετών της Deutsche bank;
Η απροθυμία του κου Schaeuble να επιτρέψει τη δυνατότητα παρέμβασης του ESM στο γερμανικό τραπεζικό σύστημα αυτόματα, χωρίς άδεια της κυβέρνησης της Γερμανίας, δείχνει ότι μάλλον θα γίνει αρχικά το ίδιο λάθος με το 1931.
Τότε όμως η τράπεζα θα γίνει de facto ελεγχόμενη από το γερμανικό κράτος και οι Γερμανοί φορολογούμενοι αναμένεται να νιώσουν δυσβάστακτο το οικονομικό βάρος, που θα τους επιβληθεί για τη "σωτηρία" της Deutsche Bank και όχι βέβαια για τη σωτηρία της Γερμανίας, όπως ακριβώς συνέβη και στους ‘Ελληνες φορολογούμενους με τα μνημόνια της λιτότητας.
Η δυσφορία τους θα φέρει σίγουρα εξελίξεις, καθώς οι Γερμανοί φορολογούμενοι “δεν είναι τόσο πλούσιοι, όσο οι αντίστοιχοι ‘Ελληνες”.
Η πολιτική τους ηγεσία θα πρέπει σύντομα να πάρει διορθωτικά μέτρα για τον "περιούσιο" γερμανικό λαό...
Το 1934, ο μετέπειτα δολοφονηθείς αυστριακός καγκελάριος Ντόλφους επιχείρησε τη συγχώνευση της χρεοκοπημένης υπερτράπεζας της χώρας του με κάποια άλλη για να λύσει το πρόβλημα.
Η Deutsche Bank όμως είναι πολύ μεγάλη για να συγχωνευθεί με οποιαδήποτε άλλη γερμανική τράπεζα εκτός από την Bundesbank.
Aν γίνει κάτι τέτοιο, τελείωσε το πείραμα του ευρώ...
Και τότε πάλι, ίσως εμφανισθεί κάποιος νέος Χίτλερ για να "κυνηγήσει" τους ιδιώτες τραπεζίτες και να δυσφημίσει τους υποστηρικτές του ευρώ.
Θα τους βάλει "υποκριτικά" στη φυλακή για ένα χρόνο και στη παραμονή του Μεγάλου Πολέμου θα τους αφήσει να φύγουν για να γλυτώσουν τον πόλεμο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης;
Αν η ιστορία επαναληφθεί, είναι πολύ πιθανό.
Πάντως για να ολοκληρώσετε την εικόνα, θα πρέπει να μάθετε ότι σήμερα η Creditanstalt δεν υπάρχει πλέον.
To 2002 συγχωνεύθηκε λόγω προβλημάτων με την τότε πέμπτη μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, την HypoVereinsbank.
Αλλα και πάλι δεν διασώθηκε.
To 2005 η τράπεζα, που την συγχώνευσε, εξαγοράστηκε αναγκαστικά από την ιταλική UniCredit.
Οι Γερμανοί τότε δεν δίστασαν να φορτώσουν το “σαπάκι” τους στα “κορόιδα” της Ιταλίας...
Στις ημέρες μας και αυτή η τράπεζα αντιμετωπίζει “προβλήματα” και σκοπεύει να απολύσει το 14% του προσωπικού της έως το 2018.
Η EΚΤ την κάλεσε μάλιστα να αναφέρει πληροφορίες για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια της, που έφθασαν ήδη τα 84 δις ευρώ.
Πόσα από αυτά προήλθαν ως κληρονομιά από τις Αυστριακές και Γερμανικές τράπεζες δεν θα το μάθουμε ίσως ποτέ.
Φαντάζομαι ότι αντίστοιχες πληροφορίες θα ήταν χρήσιμο να ζητηθούν και από τις γερμανικές τράπεζες για λόγους ισότητας και σύγκρισης της έκτασης του προβλήματος.
Ζητήθηκαν;
Πολύ αμφιβάλλω...
Αυτά συμβαίνουν όταν με τη σωτηρία των ευρωπαϊκών τραπεζών ασχολούνται οι κομπλεξικοί γερμανοί τραπεζίτες της Φραγκφούρτης και οι συνεργάτες τους, που σταδιακά καταδικάζουν σε μνημόνια όλους τους αφελείς Ευρωπαίους οπαδούς του ευρώ.
Και όταν στην ηγεσία της Γερμανίας κυριαρχούν απόγονοι της λογικής του Αυστριακού καγκελαρίου Μέττερνιχ, που φαντασιώνονται ότι θα τους κάνουμε στο μέλλον ανδριάντες...
Υπάρχουν πουθενά ανδριάντες του Μέττερνιχ στην Ελλάδα σήμερα;
Υπάρχει Αυστριακή αυτοκρατορία σήμερα;
‘Oχι βέβαια.
O XITΛΕΡ ΠΟΖΑΡΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑ. Ο ΜΟΝΟΣ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ...
Ο μόνος που θυμούνται οι Ευρωπαίοι καλά είναι ο “Γερμανός” Χίτλερ, που γεννήθηκε όμως στην Αυστρία και μακέλεψε την Ανθρωπότητα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που διοικούσε οικονομικά η Deutsche Bank...