Ιστορικός - Δρ. Βαλκανικού Πολιτισμού
«Νύχτα μπήκαμε στο Μοναστήρι, είναι μια μεγάλη πολιτεία Σερβική που οι κάτοικοι της είναι Έλληνες. Μιλάνε ψιθυριστά, περπατάνε τρομαγμένα.»
Στρατής Μυριβήλης
«Η ζωή εν Τάφω ».
Όπως αναφέρει ο Κωνσταντίνος Χολέβας σε άρθρο του στην εφημερίδα Δημοκρατία, ο Τάσος Μητσόπουλος που διετέλεσε και υπουργός άμυνας της Κύπρου έγραψε το 2008 στην Σημερινή Λευκωσίας αναφερόμενος στην δραστηριότητα του όταν υπηρέτησε ως ειδικός σύμβουλος του Ελληνικού υπουργείου εξωτερικών…
«Ταξίδεψα αρκετές φορές στην ΠΓΔΜ και κυρίως στην περιοχή του Μοναστηρίου. Ήρθα σε επαφή, λαμβάνοντας πάντα τις σχετικές προφυλάξεις, με δεκάδες Έλληνες των Σκοπίων οι οποίοι με δάκρυα στα μάτια και πόνο ψυχής μου εξιστορούσαν τις διώξεις που υπέστησαν, την αφόρητη πνευματική τρομοκρατία που γνώρισαν προκειμένου να απαρνηθούν τις ρίζες, την ταυτότητα, την πίστη τους και να γίνουν δηλωσίες, να αποδεχθούν δηλαδή ότι δεν υπήρξαν ποτέ Έλληνες αλλά Σλαβομακεδόνες».
13 Αυγούστου του 2010 δολοφονείται από Αλβανούς εθνικιστές ο Αριστοτέλης Γκούμας επειδή μίλησε Ελληνικά. Τον ρώτησαν γιατί μιλάει Ελληνικά στην Αλβανία, απάντησε ότι είναι Έλληνας και αυτή είναι η γλώσσα των προγόνων του.
Τρείς φορές απελευθέρωσε ο Ελληνικός στρατός την Βόρειο Ήπειρο (η Χιμάρα, η πατρίδα του Γκούμα, ελευθερώθηκε νωρίτερα το 1912), το 1913, το 1914, και το 1940 όταν οι Βορειοηπειρώτες πανηγύριζαν για τον ελευθερωτή στρατό.
Τρείς φορές ελευθερώθηκαν, περισσότερες πουλήθηκαν από προδοτικές και αδιάφορες ηγεσίες.
Το βορειοηπειρωτικό εκκρεμεί από την διάσκεψη των 4ων μεγάλων δυνάμεων, νικητών του β΄ παγκοσμίου πολέμου.
Με αφορμή την ημέρα της Γυναίκας κυκλοφόρησε στην Τουρκία από κάποια οργάνωση της μαύρης θάλασσας post τιμής στην Ελένη που το 1924 ήταν αντάρτισσα στον Πόντο, αποφασισμένη να υπερασπιστεί την ιστορία 3000 χρόνων. Το post είχε εικόνα της χαμογελαστής οπλισμένης Ελένης και έγραφε…
«8η Μαρτίου στον Πόντο
Η λοχίας Ελένη ζει!»
Αρκετοί από αυτούς που αφήσαμε πίσω ξέρουν ποιοι είναι. Το τι θα επιλέξουν να κάνουν είναι δικό τους θέμα, εμείς όμως έχουμε χρέος να διασφαλίσουμε ότι θα έχουν αυτό το δικαίωμα. Έχουμε χρέος στην Ελένη που το 1924 πέθανε πολεμώντας γιατί κάποιοι ψήφισαν το 1920 ότι δεν ήθελαν Μεγάλη Ελλάδα, ήθελαν μικρή και έντιμη. Όταν επιλέγεις ποια κομμάτια του έθνους θες δεν είσαι έντιμος και καταλήγεις χωρίς έθνος. Η ιστορία του έθνους δεν χωρίζεται και ανεξάρτητα με το αν μπορεί ή όχι όλο το έθνος να αποτελέσει μέρος του κράτους, είναι χρέος του κράτους να διασφαλίζει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης κάθε κομματιού του έθνους.
Η Τουρκία έκανε την συνθήκη της Λωζάνης κουρελόχαρτο. Όταν υπάρξει Ελληνική κυβέρνηση θα κληθεί να απαντήσει γι αυτό, τόσο στα όργανα του διεθνούς δικαίου όσο και στην διεθνή κοινή γνώμη, που μετράει.
Αν θέλει να αμφισβητήσει την συνθήκη της Λωζάνης, … εξαιρετικά! Δεν θα αμφισβητηθεί μερικώς, θα αμφισβητηθούν όλες οι εδαφικές ρυθμίσεις, που ευνοούν σκανδαλωδώς την Τουρκία. Απαιτείται η στενή συνεργασία με Αρμένιους και Ασσύριους που δεν σταμάτησαν ποτέ να διεκδικούν. Σε κάθε περίπτωση αν η Τουρκία θέλει να κάνει την αρχή αμφισβητώντας συνθήκες δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην αμφισβητηθεί η συμφωνία Βενιζέλου-Κεμάλ για το περιουσιακό, που εξίσωνε περιουσία αξίας 100 δις δρχ αξίας του 1924 που εξαναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω οι Έλληνες με τα12 δις των μουσουλμάνων που έφυγαν με την ανταλλαγή. Οι γείτονες μπορούν να διεκδικούν όσο στην Ελλάδα υπάρχει το πολιτικό σύστημα που στην ουσία καθιερώθηκε από τα Αγγλικά δάνεια του 1824, υποτελές, προδοτικό, λίγο, με την εξαίρεση του Καποδίστρια που δεν αφέθηκε σκόπιμα να ολοκληρώσει το έργο του.
Ένα απόσπασμα από το έργο του Μυριβήλη που δείχνει την τρομοκρατία που υπέστησαν οι Έλληνες της Πελαγονίας, η δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα επειδή μίλησε Ελληνικά στην γη του, η Ελένη που έμεινε και πέθανε στον τόπο της παλεύοντας για την ταυτότητα της, αντανακλούν την ιστορία του έθνους που το κράτος (και το κομμάτι του έθνους που ζει σε αυτό), πούλησε με τις πράξεις του ή την αδιαφορία του και γι αυτό τώρα το έθνος που δεν ήθελε και του έπεφταν μακριά τα άλλα κομμάτια, κινδυνεύει να χάσει το οικόπεδο που εξασφάλισαν συλλογικά οι αγώνες όλων των κομματιών, άσχετα αν δεν κατάφεραν να ενταχθούν σε αυτό όλα τα κομμάτια.
Η θα καταλάβουμε ότι μας αφορά το τι γίνεται στο κάθε σημείο που υπάρχει Ελληνισμός ή θα τελειώσουμε…