Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από το Παρίσι όπου έδωσε το "παρών" στη συνάντηση στελεχών της Ευρωπαϊκής Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, με θέμα «η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει», δείχνει ότι και ο ίδιος πρέπει να αλλάξει και να καταλάβει επιτέλους πως παίζεται το παιχνίδι.
Ο κ. Τσίπρας σχολιάζει:
«Δεν μπορεί η λογική της εθνικής κυριαρχίας να υπερτερεί έναντι των κοινών ευρωπαϊκών κανόνων, όταν πρόκειται για το προσφυγικό πρόβλημα. Δηλαδή κάποιοι να λένε ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να επιβάλει η Ευρώπη των "28" τι θα κάνει κάθε κράτος – μέλος με τα σύνορά του, διότι είναι ζήτημα εθνικής κυριαρχίας, αλλά όταν πρόκειται για την οικονομία το θέμα της κυριαρχίας και κατ' επέκταση της δημοκρατίας, πάει περίπατο»
Και επιχειρεί να συνδέσει με τα θέματα της οικονομίας:
«Πριν από λίγους μήνες, τον Ιούλιο, γίναμε όλοι μάρτυρες μιας προσπάθειας, η Ευρώπη των "28" να επιβάλει τους δικούς της κανόνες, τον μονόδρομο της σκληρής λιτότητας, σε μία χώρα που αποφάσισε δημοκρατικά να εκλέξει μία κυβέρνηση με διαφορετικό πρόγραμμα. Και οδηγηθήκαμε μάλιστα σε ένα θρίλερ, όπου το αποτέλεσμα ήταν take it or leave it. Σήμερα που είμαστε μπροστά σε μία κρίση που υπερβαίνει ολόκληρη την Ευρώπη δεν υπάρχουν κοινοί κανόνες και μπορούν κάποιες χώρες, στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας, να κλείνουν τα σύνορα»
Ενώ όλα αυτά στη σφαίρα της θεωρίας φαντάζουν ίσως λογικά, ωστόσο καταδεικνύουν ότι ο πρωθυπουργός παραμένει παγιδευμένος στις δικές του ιδεοληψίες περί Ευρώπης, αλληλεγγύης κτλ όντας ο ίδιος σε κατάσταση πολιτικής αφασίας. Λέμε "ίσως" διότι ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να απαιτεί από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης να αναλάβουν το κόστος των δηλώσεων της κυρά-Τασίας με τις εξάμηνες άδειες παραμονής ή την αποστολή τζιχαντιστών στο Βερολίνο του Καμμένου.
Ο κ. Τσίπρας παρά τις καταστροφικές συνέπειες των επιλογών του, με τα μπρος και πίσω την τελευταία στιγμή, εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει πως παίζεται το παιχνίδι στη διεθνή πολιτική κονίστρα.
Επιμένει να αρνείται πως η κάθε χώρα φροντίζει για τα συμφέροντά της. Αυτή η αντίφαση που αναδεικνύει ο ίδιος ο πρωθυπουργός το αποδεικνύει περίτρανα! Μέσα σε αυτό το πλαίσιο καλείται να βρεθεί μια ικανή ηγεσία η οποία θα μπορέσει να λύσει τη δύσκολη εξίσωση της προώθησης των συμφερόντων της Ελλάδας μέσα σε ένα πολυδαίδαλο διεθνές σύστημα.
Θα έπρεπε πλέον να το έχει αντιληφθεί και ο ίδιος. Το γεγονός πως αυτό δε συμβαίνει μάλλον πρέπει να μας προβληματίσει.
Στη δημοκρατική Ευρώπη που οραματίζεται ο πρωθυπουργός θα πρέπει να
αναγνωρίσει το δικαίωμα κάθε χώρας να διατηρήσει την εθνική της
υπόσταση. Ακόμη και αυτής που ο ίδιος ηγείται.