Το λυπηρό της υπόθεσης είναι ότι οι αυτοί οι "επιστημόνες" ακολούθησαν στη συνέχεια καριέρα ή προφυλάχθηκαν από μερίδα των νικητών για να μεταφέρουν τα μυστικά τους, τα όσα έμαθαν βασανίζοντας αθώους ανθρώπους.
Η φωτογραφία με την οποία συνοδεύουμε το άρθρο είναι η πλέον ανεκτή που μπορέσαμε να αλιεύσουμε στο διαδίκτυο, όπου όποιος το επιθυμεί, μπορεί να δει πολύ περισσότερα πράγματα.
Το φωτογραφικό υλικό της Μονάδας 731 είναι γροθιά στο στομάχι. Είναι όμως από τις γροθιές που καλό είναι να τις φάει κανείς.
+ + +
Η Μονάδα 731 (Κινέζικα: 731部队) ήταν μια συγκαλυμμένη μονάδα βιολογικής και χημικής στρατιωτικής έρευνας και ανάπτυξης του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στρατoύ που πραγματοποίησε θανατηφόρα πειράματα σε ανθρώπους κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Σινοαπωνικού Πολέμου (1937–1945) και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ευθύνεται για κάποια από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από Ιάπωνες. Η Μονάδα 731 βρισκόταν στην περιοχή Πινγκφάνγκ της πόλης Χαρμπίν, τη μεγαλύτερη πόλη στην πολιτεία Μαντσουκουό που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Ιαπωνίας (στη σημερινή βορειοανατολική Κίνα).
 |
| Ο Σίρο Ίσι, διοικητής της Μονάδας 731 |
Ήταν επισήμως γνωστή ως Τμήμα Πρόληψης Επιδημιών και Τμήμα Καθαρισμού Νερού του Στρατού Κουαντούνγκ. Η μονάδα δημιουργήθηκε από την Κεμπεϊτάι (στρατιωτική αστυνομία της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας), και τη διεύθυνσή της ανέλαβε έως το τέλος του πολέμου ο στρατηγός Σίρο Ίσι, αξιωματικός του Στρατού Κουαντούνγκ. Μόνο στη βάση στην Πινγκφάνγκ δολοφονήθηκαν (χωρίς να συμπεριλαμβάνονται θύματα ιατρικών πειραμάτων που έγιναν σε άλλες εγκαταστάσεις) περίπου 3000 - 12000 άντρες, γυναίκες, και παιδιά[1][2][3], 600 από τους οποίους παρέχονταν κάθε χρόνο από την Κεμπεϊτάι. Περίπου το 70% των θυμάτων που πέθαναν στο στρατόπεδο στην Πινγκφάνγκ ήταν Κινέζοι, συμπεριλαμβανομένων αμφότερων πολιτών και στρατιωτικών.[4] Περίπου το 30% των θυμάτων ήταν Ρώσοι[5]. Άλλοι ήταν από την Νοτιοανατολική Ασία και από νησιά του Ειρηνικού - περιοχές που ήταν Ιαπωνικές αποικίες, και ένας μικρός αριθμός θυμάτων ήταν αιχμάλωτοι πολέμου από τον στρατό των Συμμαχικών Δυνάμεων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου[6](αν και πολλοί περισσότεροι αιχμάλωτοι πολέμου από το στρατό των Συμμαχικών Δυνάμεων ήταν θύματα της Μονάδας 731 σε άλλες εγκαταστάσεις[1]).
Αρκετοί από τους επιστήμονες που ήταν αναμεμιγμένοι στα πειράματα της Μονάδας 731 μεταπολεμικά ακολούθησαν καριέρες σε εξέχουσες θέσεις στην πολιτική, την ακαδημαϊκή εκπαίδευση, σε επιχειρήσεις και στην ιατρική. Κάποιοι συνελήφθησαν από τις Σοβιετικές δυνάμεις και δικάστηκαν στις Δίκες Εγκλημάτων Πολέμου του Χαμπάροβσκ. Άλλοι παραδόθηκαν στις δυνάμεις των Η.Π.Α.. Ο λόγος για τον οποίο δεν δικάστηκαν ήταν πως οι πληροφορίες και η εμπειρία που που διέθεταν από τα πειράματα ήταν πολύ μεγάλης αξίας για το πρόγραμμα ανάπτυξης βιολογικών όπλων των Ηνωμένων Πολιτειών.[7] Στις 6 Μαΐου του 1947, ο Ντάγκλας Μακάρθουρ, ως Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων, έγραψε πως "πρόσθετα δεδομένα, ίσως κάποιες πληροφορίες από τον Ίσι, πιθανώς μπορούν να αποκτηθούν πληροφορώντας τους εμπλεκόμενους Ιάπωνες ότι τα στοιχεία θα διαφυλαχθούν από μυστικές υπηρεσίες και δεν θα χρησιμοποιηθούν ως αποδείξεις εγκλημάτων πολέμου".[8] Η συμφωνία συνάφθηκε το 1948.
Ζωοτομία
Αιχμάλωτοι πολέμου υποβλήθηκαν σε ζωοτομία χωρίς αναισθησία.[1][9] Ζωοτομία πραγματοποιήθηκε σε αιχμάλωτους που είχαν μολυνθεί με ποικίλες ασθένειες. Επιστήμονες πραγματοποίησαν εγχειρήσεις σε φυλακισμένους, αφαιρώντας όργανα για να μελετηθούν οι επιπτώσεις της ασθένειας στο ανθρώπινο σώμα. Οι εγχειρήσεις αυτές έγιναν ενώ οι ασθενείς ήταν ακόμα ζωντανοί για την αποφυγή της αλλοίωσης των αποτελεσμάτων λόγω της αποσύνθεσης.[1][10] Μόλυνση και ζωοτομία υπέστησαν διάφοροι αιχμάλωτοι συμπεριλαμβανομένων αντρών, γυναικών, παιδιών και βρεφών.[11]
Πραγματοποιήθηκαν ακρωτηριασμοί άκρων σε φυλακισμένους για να μελετηθεί η απώλεια αίματος.[1] Τα άκρα που αφαιρούνταν κάποιες φορές συγκολούνταν στην αντίθετη πλευρά του σώματος.[1] Τα άκρα κάποιων αιχμαλώτων ψύχονταν και ακρωτηριάζονταν, ενώ σε άλλες περιπτώσεις ψύχονταν και αποψύχονταν για να μελετηθούν οι επιπτώσεις της επακόλουθης γάγγραινας και της σήψης.Μερικες φορες οι ασθενεις αναγκαζονταν τρωνε κομματια του σωματος τους για μελετη της συμνιας που θα προκαλειτουν.
Σε κάποιες περιπτώσεις αφαιρέθηκε χειρουργικά το στομάχι και ο οισοφάγος συνδέθηκε με τα έντερα.[1] Τμήματα του εγκεφάλου, πνέυμονες, το συκώτι αφαιρέθηκαν από κάποιους ανθρώπους.[1][9][12]
Το 2007, ο Ken Yuasa δήλωσε στην εφημερίδα Japan Times: Ήμουν φοβισμένος κατά τη διάρκεια της πρώτης μου ζωοτομίας, αλλά τη δεύτερη φορά ήταν αρκετά πιο εύκολο. Την τρίτη φορά ήθελα να το κάνω. Ο Yuasa θεωρεί πως τουλάχιστον 1.000 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των χειρουργών, ήταν αναμεμιγμένοι στις ζωοτομίες που πραγματοποιήθηκαν στην ηπειρωτική Κίνα.[13]
Δοκιμές όπλων
Για την δοκιμή χειροβομβίδων χρησιμοποιήθηκαν ανθρώπινοι στόχοι οι οποίοι τοποθετούνταν σε διαφορετικές θέσεις και αποστάσεις.[1] Φλογοβόλα δοκιμάστηκαν πάνω σε ανθρώπους.[1] Άνθρωποι δεμένοι σε δοκάρια χρησιμοποιήθηκαν ως στόχοι για τη δοκιμή βομβών απελευθέρωσης μικροβίων, χημικών όπλων, και εκρηκτικών βομβών.[1]
Δοκιμές βιολογικών όπλων
Στελέχη ιών μεταδόθηκαν σε αιχμαλώτους μέσω ένεσης, με το πρόσχημα του εμβολιασμού, για να μελετηθεί η επίδρασή τους.[1] Για να μελετηθεί η επίδραση ανιάτων αφροδισίων νοσημάτων, άνδρες και γυναίκες αιχμάλωτοι μολύνθηκαν με σύφιλη και βλεννόρροια, και έγιναν αντικείμενα μελέτης.[1] Ψύλλοι που ήταν φορείς πανώλης, μολυσμένα ρούχα, και μολυσμένες προμήθειες εσώκλειστες σε βόμβες ρίφθηκαν σε ποικίλους στόχους. Το αποτέλεσμα ήταν η εξάπλωση χολέρας, πανώλης, και της ασθένειας του άνθρακα που υπολογίζεται πως ευθύνονται για το θάνατο περίπου 400.000 Κινέζων πολιτών.[1] Η τουλαραιμία δοκιμάστηκε επίσης σε Κινέζους πολίτες.[14] Η Μονάδα 731 και συγγενείς με αυτή μονάδες (π.χ. η Μονάδα 1644, η Μονάδα 100) ασχολήθηκαν με την έρευνα, την ανάπτυξη, και την χρήση βιολογικών όπλων πρόκλησης επιδημιών σε βάρος Κινέζικων πληθυσμών (αμφότερων πολιτών και στρατιωτικών) κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ψύλλοι μολυσμένοι με πανώλη, εκτρέφονταν στα εργαστήρια της Μονάδας 731 και της Μονάδας 1644, και απελευθερώθηκαν από αεροπλάνα κατά τη διάρκεια χαμηλών πτήσεων πάνω από Κινέζικες πόλεις - στο Νίγκμπο το 1940, και στο Changde (Hunan Province), το 1941. Ως αποτέλεσμα των δοκιμών αυτών, χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν από επιδημία βουβωνικής πανώλης.[15]
Άλλα πειράματα
Κάποιοι αιχμάλωτοι χρησιμοποιήθηκαν σε άλλα ειδεχθή πειράματα: Κάποιοι κρεμάστηκαν ανάποδα για να παρατηρηθεί σε πόση ώρα θα πεθάνουν από πνιγμό. Σε άλλους εισήχθη αέρας μέσω ενέσεων στις αρτηρίες τους για να προσδιοριστεί ο χρόνος που απαιτείται για την πρόκληση εμβολής, ενώ κάποιοι αιχμάλωτοι δέχθηκαν ενέσεις με ούρα αλόγου στο συκώτι τους.[1] Σε άλλες δοκιμές, οι συμμετέχοντες στερήθηκαν τροφή και νερό για να προσδιοριστεί το χρονικό διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι να επέλθει ο θάνατος. Κάποιοι τοποθετήθηκαν σε θαλάμους υψηλής πίεσης μέχρι να πεθάνουν. Κάποιοι αποτέλεσαν αντικείμενο μελέτης και προσδιορισμού του συσχετισμού μεταξύ θερμοκρασίας, εγκαυμάτων, και ανθρώπινης επιβίωσης. Άνθρωποι τοποθετήθηκαν σε φυγοκεντρωτές και περιστράφηκαν μέχρι θανάτου, δέχθηκαν ενέσεις με αίμα ζώων, εκτέθηκαν σε θανάσιμες δόσεις ακτίνων-χ, έγιναν αντικείμενα δοκιμής ποικίλων χημικών όπλων μέσα σε θαλάμους αερίων, δέχθηκαν ενέσεις θαλασσινού νερού για να ελεγχθεί αν μπορούσε να λειτουργήσει ως υποκατάστατο του φυσιολογικού ορού και άλλοι κάηκαν ή θάφτηκαν ζωντανοί.[16]