Η κυβέρνηση πανηγυρίζει τη δημοπράτηση των τεσσάρων τηλεοπτικών αδειών πλην όμως περισσότερο θυμίζει το γυμνό βασιλιά του παραμυθιού ο οποίος καμάρωνε μόνος του την τάχα λαμπρή φορεσιά του.
Το Μαξίμου με το όλο θέμα των τηλεοπτικών αδειών διέπραξε το μοιραίο λάθος, το οποίο είναι πολύ πιθανόν να αποδειχθεί θανάσιμο έτσι όπως εξελίχθηκε.
Ας δούμε λοιπόν βήμα βήμα τη διάλυση του μύθου της μεγάλης επιτυχίας της δημοπράτησης των τηλεοπτικών αδειών σε όλες τις πτυχές.
1. Τηρήθηκε η νομιμότητα
Κυβερνητικά και μη στελέχη, κάνουν λόγο για εφαρμογή της νομιμότητας. Εντούτοις πρόκειται μια νομιμότητα που η ίδια η κυβέρνηση αποφάσισε με τα τέσσερα μόνο κανάλια και όχι κάποιο νόμο του παρελθόντος που αδρανούσε. Επιπλέον όταν ο ένας εκ των τεσσάρων "νικητών" παρέδωσε εκπρόθεσμα την εγγυητική του επιστολή, ούτε καν αυτή η σχεδιασμένη νομιμότητα δεν τηρήθηκε.
Εντούτοις αυτή η νομιμότητα αμφισβητήθηκε από πολλούς ακόμη και την ώρα της δημοπράτησης με συγκεκριμένες νομικές ενέργειες οι οποίες πλέον θα ενταθούν από εκεινούς οι οποίοι έμειναν εκτός τηλεοπτικού τοπίου και σε διεθνή κλίμακα.
2. Η αγορά χωρά μόνο 4 σταθμούς
Οι άνθρωποι οι οποίοι δεν ήξεραν, δε φαντάστηκαν, δεν εκτίμησαν κ.ο.κ. όσα έγιναν πέρυσι, έρχονται ως οικονομικοί αναλυτές του ποδαριού να μας πουν ότι € 200 εκ. είναι η διαφημιστική πίτα, € 50 εκ. είναι τα ετήσια έξοδα λειτουργίας ενός σταθμού, άρα 200/5=4. Ωστόσο 46+50 θέλει ο Αλαφούζος, 52,6+50 ο Καλογρίτσας, 75,9+50 ο Κυριακού και 73,9+50 ο Μαρινάκης. Άρα διαψεύστηκε στην πράξη η οικονομική θεωρία του ποδαριού.
3. Μεγάλη επιτυχία τα € 246 εκ.
Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο ψέμα. Όταν στήνεις έτσι τη διαδικασία με αποτέλεσμα να δίνεις άδεια με 46 εκ και 52,6 εκ αλλά να έχεις χάσει δύο προσφορές με 61 εκ και 61,5 εκ. τότε έχεις € 23,9 εκ. τα οποία βρέθηκαν πάνω στο τραπέζι της ρουλέτας που εσύ έφτιαξες και έκανες τον γκρουπιέρη και τα έχασες.
Επιπλέον αναρωτιέται κανείς ποιο θα ήταν το οικονομικό αποτέλεσμα αν είχαν δοθεί δύο άδειες παραπάνω.
Α! Και κάτι ακόμη. Πόσα θα χάσει το κράτος από τις ασφαλιστικές εισφορές που κατέβαλαν τα κανάλια που θα κλείσουν και τη φορολογία τόσο των κερδών των καναλιών όσο και του εισοδήματος των εργαζομένων; Για να μην επεκταθούμε σε ΦΠΑ κτλ σε τιμολόγια με εξωτερικούς συνεργάτες.
Α! Και κάτι ακόμη. Πόσα θα χάσει το κράτος από τις ασφαλιστικές εισφορές που κατέβαλαν τα κανάλια που θα κλείσουν και τη φορολογία τόσο των κερδών των καναλιών όσο και του εισοδήματος των εργαζομένων; Για να μην επεκταθούμε σε ΦΠΑ κτλ σε τιμολόγια με εξωτερικούς συνεργάτες.
Συνεπώς καμία μεγάλη επιτυχία δεν υπάρχει. Μάλλον φιάσκο. Ίσως μάλιστα σε επίπεδο 10ετίας που διαρκεί η άδεια, να χάνουμε περισσότερα.
4. Χτύπημα στη διαπλοκή
Η είσοδος πχ του Μαρινάκη στη θέση του Βαρδινογιάννη ή του Καλογρίτσα αντί του Κοντομηνά μάλλον προκαλεί γέλια όταν ερμηνεύεται ως χτύπημα στη διαπλοκή.
5. Ο ρόλος Σαββίδη
Αυτό κανονικά θα έπρεπε να το εντάξω στο Νο 1 ή το 4, ωστόσο έχει τόση βαρύτητα η δήλωσή του πως φεύγει ευχαριστημένος που "έκανε τη δουλειά του" αλλά και η κάψα του για το πόσο φθηνά αγόρασε ο Αλαφούζος, το οποίο δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Αν πάντως πίσω από τη δουλειά υπάρχει και εργοδότης θα φανεί από τα μελλοντικά γεγονότα.
6. Οι σταθμοί που κλείνουν είναι αγαπητοί στο κοινό
Ο Alpha και το Star είναι αγαπητά κανάλια στο κοινό. Εκτός του ότι έχουν μια κάποια μετριοπάθεια, ο Alpha διαθέτει πολύ καλές εκπομπές με σημαντικό κοινό όπως το 60' Λεπτά Ελλάδα, το World Party, ή οι εκμπομπές των Παπαϊωάννου και Παπαδάκου. Το δε Star είναι ο μόνος σταθμός με ξένες καινούριες ταινίες. Δεν έχουν προκαλέσει την κοινωνία όσα χρόνια λειτουργούν και επιπλέον όταν οδηγείς, γιατί έτσι σου γουστάρει, οικονομικά υγιείς σταθμούς, δεν κερδίζεις. Ακόμη και με το Mega πάλι κανείς δε χαίρεται, όχι γιατί έχουμε συμπάθεια στη δημοσιογραφική του ομάδα που έχει διαδραματίσει αρνητικό ρόλο στα πράγματα της χώρας αλλά γιατί το έχουμε ταυτίσει με τα πρώτα βήματα της ιδιωτικής τηλεόρασης και αρκετές αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές ή ποδοσφαιρικές ευρωπαϊκές βραδιές.
7. Το μαύρο είναι μαύρο και η ανεργία είναι ανεργία
Το μαύρο είναι μαύρο. Η μόνη διαφορά είναι πως την ΕΡΤ δεν την βλέπαμε αλλά την πληρώναμε και δυστυχώς την ξαναπληρώνουμε στην πρότερη τρις χειρότερη μορφή της ενώ τον Alpha και το Star δεν τα πληρώνουμε (όχι άμεσα τουλάχιστον) αλλά τα βλέπουμε.
Επιπλέον μια αριστερή μόνο στο όνομα κυβέρνηση θα ταυτιστεί με το πέρασμα στην ανεργία εκατοντάδων ανθρώπων, περίπου 2000 εργαζομένων στους σταθμούς οι οποίοι θα κλείσουν γιατί αυτό επιθυμεί μια ακτινολόγος από την Ηπειρο. Ωστόσο με δεδομένο ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν οικογένειες, ο αριθμός εκείνων που θα πληγούν είναι τετραπλάσιος. Αν σε αυτούς προσθέσουμε επαγγελματίες του χώρου της τηλεόρασης από ηθοποιούς έως οτιδήποτε άλλο, τότε καταλαβαίνουμε πως ο αριθμός των υποψήφιων ανέργων αυξάνεται προοδευτικά.
8. Αρχίζουν 90 εφιαλτικές ημέρες για την κυβέρνηση
Ο Βασίλης Χιώτης στο Πρώτο Θέμα έγραψε ένα πολύ καλό άρθρο πως ο δεύτερος γύρος των 90 ημερών τώρα αρχίζει. Alpha, Star, Epsilon θα χορέψουν στο ταψί την κυβέρνηση, η οποία δεν απολαμβάνει πλέον τη λαϊκή στήριξη όπως στους πρώτες μήνες της πολιτικής ζωής της. Οι επιθέσεις θα είναι ανελέητες και είναι πολύ πιθανό να δούμε πολλά ράμματα γούνας αρκετών να βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Εκτός όμως τούτου, υπάρχουν δημοσιογράφοι με φιλική στάση απέναντι στην κυβέρνηση που όμως εργάζονται στους παραπάνω σταθμούς και ήδη από σήμερα άρχισαν να ρίχνουν τα πρώτα βέλη όπως πχ η Κατερίνα Ακριβοπούλου.
Θα έχει επίσης πολύ ενδιαφέρον η στάση γνωστού φιλοκυβερνητικού ομίλου του οποίου: α. το ραδιόφωνο συνεντευξιάζει διαρκώς στελέχη της κυβέρνησης β. η εφημερίδα αποτελεί το κάναλι της μεταφοράς στην κοινή γνώμη διαρροών του Μαξίμου αλλά γ. μεγάλο τμήμα του απασχολείται στο Star.
Αλλά και αυτοί που κέρδισαν τις άδειες δεν είναι απαραίτητο πως θα στηρίξουν την κυβέρνηση. Θα αλλάξει πχ ο ΣΚΑΙ γραμμή; Ή μήπως δεν τσούζει κάποιους που έφτασαν να δώσουν πάνω από 70 εκ. χάρη ίσως σε εκείνον που "έκανε τη δουλειά του" και μια επόμενη κυβέρνηση του Μητσοτάκη μπορεί να δώσει πχ 4 νέες άδειες σε χαμηλότερα τιμήματα λόγω έλλειψης ανταγωνισμού.