Ακούγοντας τις κοινές δηλώσεις του Ελληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, συγκράτησα μια αποστροφή - κοτσάνα του περιμένοντας να δω αν θα σχολιαστεί ή θα περάσει απαρατήρητη.
Αναφερόμενος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δήλωσε μεταξύ άλλων:
Αλλά θα
συζητήσουμε και για τις δυσκολίες στις σχέσεις με την Τουρκία ιδιαίτερα
μετά από το αποτρόπαιο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου, που από τότε
και μετά νομίζω ότι περνούν μια περίοδο έντασης.
Το αποτρόπαιο πραξικόπημα; Το ποιο; Καταρχήν δεν έγινε τελικά πραξικόπημα. Υπήρξε απόπειρα και τελικά όπως έχει συμπεράνει η πλειοψηφία πλην του ελληνικού πολιτικού κόσμου, είχαμε είτε μια καλά σκηνοθετημένη ενέργεια του Ερντογάν είτε μια συνομωσία την οποία ο Τούρκος πρόεδρος αντελήφθη στην πορεία, τη χειραγώγησε και έπραξε όσα έπραξε.
Από πού και ως πού αποτρόπαιο πραξικόπημα; Πού συνίσταται το αποτρόπαιο;
Δηλαδή η Δημοκρατία κέρδισε στην Τουρκία;
Οι δεκάδες χιλιάδες διωγμοί ανθρώπων δεν είναι αποτρόπαιοι;
Οι φυλακίσεις απλών ανθρώπων δεν είναι αποτρόπαιες;
Οι βασανισμοί και οι βιασμοί απλών στρατιωτών που δεν είχαν ιδέα τι πραγματικά συμβαίνει, δεν είναι αποτρόπαιοι;
Ο πολιτικός διωγμός και οι φυλακίσεις των Κούρδων ηγετών, όπως ο Ντεμιρτάς που είχε έρθει στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι αποτρόπαιοι;
Ο βομβαρδισμός - ισοπέδωση κουρδικών πόλεων όπως το Τσιζρέ, δεν είναι αποτρόπαιοι;
Όλες οι τρελές και παρανοϊκές απαγορεύσεις - διατάξεις που ακολούθησαν, δεν είναι αποτρόπαιες;
Μα τι λέει τέλος πάντων αυτός ο άνθρωπος που παριστάνει τον πρωθυπουργό, εμφανίζεται ως επαναστάτης και μετά τρέχει στα αφεντικά να του πετάξουν το ξυλαράκι να τρέξει κι αυτοί τον μαλώνουν και του δείχνουν την αλυσίδα στην οποία έχει δεθεί; Τι λέει;