Σ’ ένα ευνομούμενο κράτος η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί με βάση τις επιθυμίες του εκάστοτε υπουργού και οι τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις πρέπει να γίνονται σεβαστές, ανεξάρτητα από το αν διαφωνούμε με το περιεχόμενο τους.
Όταν κάποιοι πολιτικοί μήνυαν τον Σωρρά για διασπορά ψευδών ειδήσεων για πρόκληση φόβου και ζημιά στην οικονομία σύμφωνα με το άρθρο 187 του Π.Κ., όφειλαν να προσκομίσουν αποδείξεις για τα λεγόμενα τους, για να πείσουν το αρμόδιο δικαστήριο για τους ισχυρισμούς τους.
Δεν το έκαναν και βγήκε μία αθωωτική απόφαση.
Αυτή η απόφαση δεν αναιρέθηκε από κανένα διάδικο και έγινε οριστική και αμετάκλητη.
Διαβάζω στον τύπο ότι κάποιοι θέλουν σήμερα να την αναιρέσουν, γιατί την θεωρούν εσφαλμένη.
Δυστυχώς είναι πολύ αργά γι’ αυτό τώρα, αλλά πρακτικά δεν χρειάζεται.
Ένα δικαστήριο κρίνει πάντα με βάση τις αποδείξεις, που του παρουσιάζουν οι διάδικοι.
Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να διαπιστώσει ένα δικαστήριο , αν ο Σωρράς ήταν σε θέση να διαχειρισθεί ή είχε 600 δις δολάρια, όπως ισχυριζόταν.
Θα μπορούσε μόνο να ρωτήσει τους μάρτυρες ή κάποιους εμπειρογνώμονες και αυτό έκανε.
Οι μάρτυρες δήλωσαν ότι τα λεφτά υπήρχαν και ότι τα είχαν ελέγξει.
Αλλά στο σημείο αυτό υπάρχει μία κρίσιμη λεπτομέρεια.
Η επίδειξη ενός ανώνυμου χρεογράφου κάποιας χώρας δεν αποδεικνύει ότι βρίσκονταν στην κατοχή του Σωρρά τα χρήματα ή ότι μπορούσε να τα εισπράξει ή να τα διαχειρισθεί.
Αν κάποιος μας δείξει τη φωτογραφία μίας Ferrari, δεν αποδεικνύει αυτόματα ότι του ανήκει και μπορεί να την οδηγήσει ή να την πουλήσει.
Αν ο μηνυτής του κου Σωρρά εστίασε εκ λάθους στο ότι δεν υπάρχει η Ferrari, για να αποδείξει ότι δεν μπορεί να την οδηγήσει ο Σωρράς, τότε απλά μία φωτογραφία με τον Σωρρά στο τιμόνι της Ferrari, θα μπορούσε να πείσει το δικαστήριο για την φυσική ύπαρξη του αυτοκινήτου.
Αυτό έγινε τότε και η απόφαση, που βγήκε δεν ήταν εσφαλμένη.
Σήμερα κάποιοι πολιτικοί βάζουν τον τύπο να καταφέρεται κατά του κου Σωρρά, γιατί οι οπαδοί του αυξήθηκαν τόσο, ώστε να υπάρχει κίνδυνος να τον δούμε στο μέλλον στη θέση τους ως βουλευτή στην Βουλή των Ελλήνων.
Αυτό τους φοβίζει, γιατί έχασαν το μονοπώλιο του να κοροιδεύουν μόνο οι ίδιοι τους ‘Ελληνες ψηφοφόρους.
Οι οπαδοί του Σωρρά κατάλαβαν την διευκόλυνση, που τους παρέχει με την “κομπίνα” του.
Το κράτος ισχυρίζεται ότι οι πολίτες του χρωστούν φόρους και εισφορές με βάση νόμους, που ψηφίσθηκαν με βάση τις πιέσεις της τρόικας.
Οι ίδιοι υποβάλουν ένα χαρτί στην Εφορία ή στα ασφαλιστικά ταμεία και μεταβιβάζουν “νομότυπα” τις οφειλές τους στον Σωρρά.
Το κράτος, αν ήθελε να κάνει τυπικά την δουλειά του, θα έπρεπε να απευθυνθεί εγγράφως στον Σωρρά και να τον καλέσει να πληρώσει ή να αποδεχθεί την οφειλή τους.
Αυτό νομικά προσομοιάζει με στερητική αναδοχή χρέους.
ΠΗΓΗ http://efotopoulou.gr/anadochi-chre...
Με βάση το νόμο, το χρέος πρέπει να είναι υπαρκτό, έγκυρο και αγώγιμο.
Μπορεί όμως το χρέος να είναι και μελλοντικό (προσαυξήσεις φόρων), υπό αίρεση (τεκμαρτή φορολόγηση) ή προθεσμία , να απορρέει από φυσική ενοχή ή να είναι επίδικο, οπότε στην τελευταία περίπτωση ο αρχικός οφειλέτης μετά την αναδοχή δε νομιμοποιείται παθητικά για τη συμμετοχή του στη δίκη που αφορά χρέος, κατ’ αυτεπάγγελτη του δικαστηρίου έρευνα.
Ο Σωρράς μπορεί να εμφανίζεται αγράμματος, αλλά οι δικηγόροι του γνωρίζουν πολύ καλά τον νόμο και τα παράθυρα του.
Αν ο Σωρράς έχει λεφτά να πληρώσει τα χρέη των οπαδών του και δέχεται την οφειλή, τότε τα λεφτά υπάρχουν, όλοι οι εχθροί του πρέπει να το βουλώσουν ή να ψάξουν τρύπα να κρυφτούν.
Αν δεν δεχθεί να πληρώσει, τότε τα λεφτά είτε δεν υπάρχουν, είτε ο Σωρράς συμπεριφέρεται σαν τους μεγαλοφειλέτες του δημοσίου και αρνείται να πληρώσει.
Και στην πρώτη και στην δεύτερη περίπτωση , μπορούν λόγω του ύψους του ποσού να τον συλλάβουν για χρέη προς το Δημόσιο.
Ο νόμος Ν. 4337/2015 -ΦΕΚ Α΄ 129/17-10-15 προβλέπει ότι ο οφειλέτης προς το Δημόσιο κινδυνεύει με φυλάκιση πέντε έως είκοσι χρόνια, αν το ποσό της ετήσιας οφειλής ξεπερνάει τα 150.000 ευρώ ή αφορά μη απόδοση ΦΠΑ πάνω από 100.000 ευρώ.
ΠΗΓΗ http://www.ksipnistere.com/2015/11/...
Με βάση αυτό τον νόμο, ο κος Σωρράς θα όδευε μελλοντικά προς την φυλακή για τις οφειλές των πολυάριθμων οπάδων του.
Σήμερα δεν κινδυνεύει να συλληφθεί, γιατί τα αδικήματα αυτά δεν θεωρούνται αυτόφωρα.
Επομένως ακόμα και αν ξεκίναγε σήμερα η σχετική διαδικασία στη δικαιοσύνη, οι οπαδοί του Σωρρά μπορούν να είναι βέβαιοι ότι οι οφειλές τους δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ από κανένα , αν ο Σωρράς γίνει βουλευτής.
Αλλά αν ο Σωρράς εκλεγεί βουλευτής συνοδευόμενος με πολυάριθμους συναδέλφους του από το ίδιο κόμμα, θα είχε κίνητρο να προκηρύξει Σεισάχθεια ή διαγραφή χρεών για τον εαυτό του και τους πολυάριθμους οπαδούς του.
Το ενδεχόμενο κόμμα Σωρρά, αν γίνει κατανοητή αυτή η ιδιαιτερότητα από τους εκλογείς, αναμένεται να σαρώσει σε ψήφους στις επόμενες εκλογές.
Γι’ αυτό όσοι κοροιδεύουν τους οπαδούς του Σωρρά, ίσως θα έπρεπε να γελάνε με τους εαυτούς τους, που πληρώνουν αγόγγυστα , λόγω ηλιθιότητας, φόρους, που ενδέχεται να καταργηθούν στο μέλλον...
Ο Σωρράς είναι μία τρελή λύση.
O TΡΕΛΟΣ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΗ ΛΥΣΗ, ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ
Μήπως θα έπρεπε να τον μιμηθούν και πολλοί άλλοι “λογικοί” πολιτικοί από άλλους χώρους για να διαγραφούν επιτέλους 87 δις ευρώ άδικοι και ανείσπρακτοι φόροι;
Αρκετό δούλεμα δεν έχει πέσει από τους “σωτήρες” όλων των κομμάτων;
Όταν κάποιοι πολιτικοί μήνυαν τον Σωρρά για διασπορά ψευδών ειδήσεων για πρόκληση φόβου και ζημιά στην οικονομία σύμφωνα με το άρθρο 187 του Π.Κ., όφειλαν να προσκομίσουν αποδείξεις για τα λεγόμενα τους, για να πείσουν το αρμόδιο δικαστήριο για τους ισχυρισμούς τους.
Δεν το έκαναν και βγήκε μία αθωωτική απόφαση.
Αυτή η απόφαση δεν αναιρέθηκε από κανένα διάδικο και έγινε οριστική και αμετάκλητη.
Διαβάζω στον τύπο ότι κάποιοι θέλουν σήμερα να την αναιρέσουν, γιατί την θεωρούν εσφαλμένη.
Δυστυχώς είναι πολύ αργά γι’ αυτό τώρα, αλλά πρακτικά δεν χρειάζεται.
Ένα δικαστήριο κρίνει πάντα με βάση τις αποδείξεις, που του παρουσιάζουν οι διάδικοι.
Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να διαπιστώσει ένα δικαστήριο , αν ο Σωρράς ήταν σε θέση να διαχειρισθεί ή είχε 600 δις δολάρια, όπως ισχυριζόταν.
Θα μπορούσε μόνο να ρωτήσει τους μάρτυρες ή κάποιους εμπειρογνώμονες και αυτό έκανε.
Οι μάρτυρες δήλωσαν ότι τα λεφτά υπήρχαν και ότι τα είχαν ελέγξει.
Αλλά στο σημείο αυτό υπάρχει μία κρίσιμη λεπτομέρεια.
Η επίδειξη ενός ανώνυμου χρεογράφου κάποιας χώρας δεν αποδεικνύει ότι βρίσκονταν στην κατοχή του Σωρρά τα χρήματα ή ότι μπορούσε να τα εισπράξει ή να τα διαχειρισθεί.
Αν κάποιος μας δείξει τη φωτογραφία μίας Ferrari, δεν αποδεικνύει αυτόματα ότι του ανήκει και μπορεί να την οδηγήσει ή να την πουλήσει.
Αν ο μηνυτής του κου Σωρρά εστίασε εκ λάθους στο ότι δεν υπάρχει η Ferrari, για να αποδείξει ότι δεν μπορεί να την οδηγήσει ο Σωρράς, τότε απλά μία φωτογραφία με τον Σωρρά στο τιμόνι της Ferrari, θα μπορούσε να πείσει το δικαστήριο για την φυσική ύπαρξη του αυτοκινήτου.
Αυτό έγινε τότε και η απόφαση, που βγήκε δεν ήταν εσφαλμένη.
Σήμερα κάποιοι πολιτικοί βάζουν τον τύπο να καταφέρεται κατά του κου Σωρρά, γιατί οι οπαδοί του αυξήθηκαν τόσο, ώστε να υπάρχει κίνδυνος να τον δούμε στο μέλλον στη θέση τους ως βουλευτή στην Βουλή των Ελλήνων.
Αυτό τους φοβίζει, γιατί έχασαν το μονοπώλιο του να κοροιδεύουν μόνο οι ίδιοι τους ‘Ελληνες ψηφοφόρους.
Οι οπαδοί του Σωρρά κατάλαβαν την διευκόλυνση, που τους παρέχει με την “κομπίνα” του.
Το κράτος ισχυρίζεται ότι οι πολίτες του χρωστούν φόρους και εισφορές με βάση νόμους, που ψηφίσθηκαν με βάση τις πιέσεις της τρόικας.
Οι ίδιοι υποβάλουν ένα χαρτί στην Εφορία ή στα ασφαλιστικά ταμεία και μεταβιβάζουν “νομότυπα” τις οφειλές τους στον Σωρρά.
Το κράτος, αν ήθελε να κάνει τυπικά την δουλειά του, θα έπρεπε να απευθυνθεί εγγράφως στον Σωρρά και να τον καλέσει να πληρώσει ή να αποδεχθεί την οφειλή τους.
Αυτό νομικά προσομοιάζει με στερητική αναδοχή χρέους.
ΠΗΓΗ http://efotopoulou.gr/anadochi-chre...
Με βάση το νόμο, το χρέος πρέπει να είναι υπαρκτό, έγκυρο και αγώγιμο.
Μπορεί όμως το χρέος να είναι και μελλοντικό (προσαυξήσεις φόρων), υπό αίρεση (τεκμαρτή φορολόγηση) ή προθεσμία , να απορρέει από φυσική ενοχή ή να είναι επίδικο, οπότε στην τελευταία περίπτωση ο αρχικός οφειλέτης μετά την αναδοχή δε νομιμοποιείται παθητικά για τη συμμετοχή του στη δίκη που αφορά χρέος, κατ’ αυτεπάγγελτη του δικαστηρίου έρευνα.
Ο Σωρράς μπορεί να εμφανίζεται αγράμματος, αλλά οι δικηγόροι του γνωρίζουν πολύ καλά τον νόμο και τα παράθυρα του.
Αν ο Σωρράς έχει λεφτά να πληρώσει τα χρέη των οπαδών του και δέχεται την οφειλή, τότε τα λεφτά υπάρχουν, όλοι οι εχθροί του πρέπει να το βουλώσουν ή να ψάξουν τρύπα να κρυφτούν.
Αν δεν δεχθεί να πληρώσει, τότε τα λεφτά είτε δεν υπάρχουν, είτε ο Σωρράς συμπεριφέρεται σαν τους μεγαλοφειλέτες του δημοσίου και αρνείται να πληρώσει.
Και στην πρώτη και στην δεύτερη περίπτωση , μπορούν λόγω του ύψους του ποσού να τον συλλάβουν για χρέη προς το Δημόσιο.
Ο νόμος Ν. 4337/2015 -ΦΕΚ Α΄ 129/17-10-15 προβλέπει ότι ο οφειλέτης προς το Δημόσιο κινδυνεύει με φυλάκιση πέντε έως είκοσι χρόνια, αν το ποσό της ετήσιας οφειλής ξεπερνάει τα 150.000 ευρώ ή αφορά μη απόδοση ΦΠΑ πάνω από 100.000 ευρώ.
ΠΗΓΗ http://www.ksipnistere.com/2015/11/...
Με βάση αυτό τον νόμο, ο κος Σωρράς θα όδευε μελλοντικά προς την φυλακή για τις οφειλές των πολυάριθμων οπάδων του.
Σήμερα δεν κινδυνεύει να συλληφθεί, γιατί τα αδικήματα αυτά δεν θεωρούνται αυτόφωρα.
Επομένως ακόμα και αν ξεκίναγε σήμερα η σχετική διαδικασία στη δικαιοσύνη, οι οπαδοί του Σωρρά μπορούν να είναι βέβαιοι ότι οι οφειλές τους δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ από κανένα , αν ο Σωρράς γίνει βουλευτής.
Αλλά αν ο Σωρράς εκλεγεί βουλευτής συνοδευόμενος με πολυάριθμους συναδέλφους του από το ίδιο κόμμα, θα είχε κίνητρο να προκηρύξει Σεισάχθεια ή διαγραφή χρεών για τον εαυτό του και τους πολυάριθμους οπαδούς του.
Το ενδεχόμενο κόμμα Σωρρά, αν γίνει κατανοητή αυτή η ιδιαιτερότητα από τους εκλογείς, αναμένεται να σαρώσει σε ψήφους στις επόμενες εκλογές.
Γι’ αυτό όσοι κοροιδεύουν τους οπαδούς του Σωρρά, ίσως θα έπρεπε να γελάνε με τους εαυτούς τους, που πληρώνουν αγόγγυστα , λόγω ηλιθιότητας, φόρους, που ενδέχεται να καταργηθούν στο μέλλον...
Ο Σωρράς είναι μία τρελή λύση.
O TΡΕΛΟΣ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΗ ΛΥΣΗ, ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ
Μήπως θα έπρεπε να τον μιμηθούν και πολλοί άλλοι “λογικοί” πολιτικοί από άλλους χώρους για να διαγραφούν επιτέλους 87 δις ευρώ άδικοι και ανείσπρακτοι φόροι;
Αρκετό δούλεμα δεν έχει πέσει από τους “σωτήρες” όλων των κομμάτων;