Βρήκαν όλοι το Νίκο Ξυδάκη και έπεσαν πάνω του για την περιβόητη δήλωση πως με τη Δραχμή μεγαλουργήσαμε. Δεν ξέρω σε τι αναφέρεται ο κ. Ξυδάκης. Εννοεί πως γίναμε υπερδύναμη και δεν το είχαμε αντιληφθεί; Αντίθετα όταν ο κ. Ξυδάκης ως μέλος της ομάδας του ΥΠΕΞ αποκαλούσε τους Σκοπιανούς ως Μακεδόνες σε συνέντευξή του σε σλοβάκικο περιοδικό, κανείς δεν είπε τίποτε.
Δε γνωρίζω αν με τη Δραχμή μεγαλουργήσαμε. Ένα όμως είναι σίγουρο, ότι ΖΗΣΑΜΕ.
Ένας μισθός κάποτε έφτανε για να πληρώσει ενοίκιο, να καλύψει τα έξοδα των παιδιών, να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις, να προσφέρει μια μετρημένη ψυχαγωγία και να μείνει και κάτι για να αποταμιευθεί στην τράπεζα.
Με τη Δραχμή ήμασταν αφέντες στα σπίτια μας. Δεν υπήρχε ΕΝΦΙΑ να τα δημεύσει.
Με τη Δραχμή δεν είχαμε απίθανους φόρους όπως το τέλος επιτηδεύματος.
Με τη Δραχμή μπορεί να ήταν πιο ακριβό ένα γερμανικό αυτοκίνητο αλλά ήταν πάμφθηνα τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, το κασέρι, το γάλα και τα ψάρια.
Με τη Δραχμή, για όσους την προλάβαμε, μπορούσαμε να φάμε, να πιούμε, να κοιμηθούμε, να διασκεδάσουμε, να πάμε διακοπές και να βάλουμε και κάτι στην άκρη ώστε κάποια στιγμή να φτάσουμε στο κάτι παραπάνω.
Αυτά έγιναν με τη Δραχμή. Με το ευρώ σταμάτησαν σταδιακά να γίνονται αφού κόστιζαν πολλαπλάσια.