Αν δεν ήταν πραγματικότητα αλλά κινηματογράφος, θα είχαμε ξεραθεί στα γέλια. Μας φαντάζομαι να κυλιόμαστε στο πάτωμα. Από τη μια ένας πρωθυπουργός (άλλης χώρας;) να μιλά για ανάπτυξη, τη συνήθη διάψευση των Κασανδρών και το γνωστό πέρασμα του κάβου αλλά από την άλλη μια ΕΛΣΤΑΤ που λέει ξερά, 1,2% ύφεση στο 4ο τρίμηνο.
Και που να δει τώρα ο πρωθυπουργός το πρώτο τρίμηνο του 2017 πόσο μας έχει πάρει και σηκώσει.
Επειδή όμως είναι πραγματικότητα, βυθιζόμαστε στη θλίψη.
Εδώ δύο τινά συμβαίνουν. Ή ο πρωθυπουργός μας λογίζει για ανόητους ή κάτι τρέχει με τον ίδιο.
Τι περίμενε δηλαδή όταν αυξάνει κατά σχεδόν 30.000 τους δημοσίους υπαλλήλους και μας φορτώνει με 400 εκ. έξοδα αντί πχ να ελαφρύνει με τα χρήματα αυτά τους φόρους των καυσίμων;
Τι προσδοκούσε όταν εγκατέλειπε ένα προβληματικό ασφαλιστικό σύστημα για να πάει σε ένα χειρότερο σύμφωνα με το οποίο μειώνονται οι εισφορές σε όσους ούτως ή άλλως δεν έβγαζαν και δεν πλήρωναν, αλλά διπλασιάζονται / τριπλασιάζονται σε όσους πλήρωναν; Να μην μπουν λουκέτα; Αγωνιστές της ζωής είναι Αλέξη, όχι χαζοί.
Τι φανταζόταν αυξάνοντας φόρους, προκαταβολές φόρων και προωθώντας την κατάργηση του φυσικού χρήματος με την ταυτόχρονη παρακολούθηση των πάντων;
Τι υπολόγιζε όταν σχεδόν δύο χρόνια μετά τα capital controls δεν υπάρχει καμία ουσιαστική τους άρση όταν στο αντίστοιχο διάστημα στην Κύπρο είχαν ήδη αποτελέσει τμήμα της νεώτερης οικονομικής ιστορίας;
Τι σκεπτόταν όταν στερούσε από την αγορά € 600 εκ. από αυτά που χρωστά σε ιδιώτες για να τα σκορπίσει σε χαμηλοσυνταξιούχους, δηλαδή ασφαλισμένους που ως επί το πλείστον είτε δεν έβαλαν λεφτά στο σύστημα, είτε βγήκαν στη σύνταξη από τα 45 τους.
Δεν τον άδειασε λοιπόν καμία ΕΛΣΤΑΤ. Η ΕΛΣΤΑΤ αποτυπώσε αυτό που όλοι βλέπουμε και καταγράφουμε καθημερινά γύρω μας.
Μόνος του άδειασε τον εαυτό του για άλλη μια φορά όταν βγαίνει και εκστομίζει πράγματα τα οποία πιθανώς να ισχύουν σε μια άλλη χώρα αλλά όχι σε αυτήν στην οποία πρωθυπουργεύει.
Το ερώτημα είναι αν αυτά τα βλέπει ο ελληνικός λαός, τα αντιλαμβάνεται και τα αξιολογεί.