Ένα από τα σημαντικά ζητήματα των τελευταίων ετών είναι τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα κυρίως από χώρες του Μαγκρέμπ και της Ασίας προς την Ευρώπη.
Αυτή η σημαντική μετακίνηση η οποία οδηγεί και σε μια μεγάλη πληθυσμιακή / πολιτισμική αλλαγή της Ευρώπης έχει επισημανθεί από πολλούς.
Αρκετές φορές διαβάζουμε διάφορα περιστατικά αστυνομικού ενδιαφέροντος σε ξένες ανταποκρίσεις.
Οι ροές αυτές μεγιστοποιήθηκαν όταν η Δύση αποφάσισε ότι πρέπει να υποδαυλίζει αιματηρές εξεγέρσεις σε τρίτες χώρες, αρχής γενομένης από τη Λιβύη.
Αυτή η μεγάλη αλλαγή για την οποία δεν ερωτήθηκε κανείς, ούτε οι λαοί της Ευρώπης, ούτε επίσης οι κάτοικοι των χωρών εκείνων που τις κρατούν δέσμιες της φτώχειας και των πολέμων, επέφερε αντιδράσεις.
Ωστόσο η μετανάστευση, η οποία γίνεται σε αυτή τη μορφή της με μη νόμιμους όρους, μπορεί να αντιμετωπιστεί με πολύ απλές κινήσεις.
Πχ ακούμε συνέχεια το σημαντικό ρόλο της Τουρκίας στη διατήρηση των μεταναστευτικών κυμάτων. Δεν ακούμε όμως κανέναν Ευρωπαίο αξιωματούχο να αναφέρεται στη γνωστή τουρκική αεροπορική εταιρεία (σπόνσορα μεγάλης ετήσιας αθλητικής διοργάνωσης) η οποία μεταφέρει με ελάχιστο κόστος εξαθλιωμένους ανθρώπους από το Μαγκρέμπ στην Κωνσταντινούπολη. Κανείς δε συζητά την επιβολή κυρώσεων, τη λήψη μέτρων ώστε να σταματήσει αυτή η κατάσταση η οποία σίγουρα δε γίνεται τυχαία.
Ακούμε επίσης για τον κόσμο και τα παιδιά που πνίγονται στο Αιγαίο ή τη Μεσόγειο.
Μα κανένα όμως από όλα αυτά τα θεσμικά πρόσωπα δεν έκανε αναφορά στις μονάδες παραγωγής φουσκωτών βαρκών μιας χρήσεως που παράγονται στην Τουρκία. Αντί για αυτό η ΕΕ έδινε χρήματα στην Τουρκία, δηλαδή στον οργανωτή αυτής της κατάστασης.
Αλλά και στα ναυάγια που βλέπουμε στη Μεσόγειο με κάτι σαπιοκάραβα ή τρύπιες βάρκες. Υποτίθεται πως τα τελευταία χρόνια, για όσους γνωρίζουν από ναυτιλία, βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον όπου τίποτε δεν μπορεί να γίνει κρυφά. Που ελλιμενίζονται όλα αυτά τα πλοιάρια; Γιατί δεν εντοπίζονται; Θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Φορτηγό πλοίο το Νοέμβριο του 2009 πέρασε από Γιβραλτάρ στη Μεσόγειο. Ο Α' μηχανικός του είχε την κακή συνήθεια να αμολάει τα sludges (κατάλοιπα καυσίμων) στη θάλασσα. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, αν και νύχτα, κατέφθασε ελικόπτερο πάνω από το πλοίο.
Οι Ευρωπαίοι και τα θεσμικά όργανα σίγουρα γνωρίζουν πολύ καλά τα παραπάνω. Ξέρουν το πρόβλημα, γνωρίζουν τα νευραλγικά του σημεία τα οποία αν απονεκρωθούν (εύκολα σχετικά) μπορούν και τα κύματα να σταματήσουν και οι άνθρωποι να μην πνίγονται ή να οδηγούνται σε διαφορετικές κοινωνίες όπου αναγκαζόμενοι να διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες μεταφέροντας παράλληλα μια άλλη κουλτούρα, δημιουργούνται πλέον μη ευχάριστες καταστάσεις.
Αυτά θα πρέπει να μας προβληματίσουν.