Την πρώτη περίοδο του μνημονίου ένα μεγάλο μέρος εκείνων που ήθελαν πάση θυσία το ευρώ και δεν μπορούσαν ούτε να ακούσουν για δραχμή, ήταν συνταξιούχοι.
Η δική τους ψήφος καθόρισε εν πολλοίς τα μνημόνια. Θυμάμαι μάλιστα στις ουρές των ΑΤΜ έναν συνταξιούχο μεγάλης ηλικίας να τσακώνεται με μια νέα κοπέλα κατά της ρήξης και υπέρ του συμβιβασμού μη τυχόν και χάσει τη σύνταξή του.
Αλλά ας γυρίσουμε στο 2010. Τότε που μια σύνταξη ενός ανθρώπου ο οποίος εργάστηκε 35 χρόνια και όχι 15-20 όπως πολλοί συνταξιούχοι στην Ελλάδα, κυμαινόταν στα 1.400 ευρώ.
Τι έλεγε ο συνταξιούχος; Έχω ένα σκληρό νόμισμα στο χέρι μου και αν πάω στη Δραχμή τα 1.400 ευρώ που λαμβάνω με την υποτίμηση θα αξίζουν 1.100 / 900 / 800 ευρώ.
Ωστόσο με το καλημέρα κόπηκαν η 13η και η 14η σύνταξη. Να λοιπόν ένα κομμάτι της υποτίμησης με τη Δραχμή.
Στη συνέχεια για να μην ψαλιδίζονται οι συντάξεις εκείνων που δεν εργάστηκαν, των καλών πολιτικών πελατών με τις συντάξεις με 15-20 χρόνια εργασίας, εξανεμίστηκαν τα επικουρικά, ψαλιδίστηκε η κύρια σύνταξη. Να λοιπόν ένα ακόμη κομμάτι της υποτίμησης με τη Δραχμή.
Στο ενδιάμεσο όμως οι φόροι στα καύσιμα πήγαν στον ουρανό, ο ΦΠΑ αυξήθηκε, ήρθε το χαράτσι-ΕΝΦΙΑ, όπου όσοι έχουν μια μέση ιδιοκτησία πληρώνουν πάνω από 1.000 ευρώ το χρόνο. Να λοιπόν και άλλο ένα κομμάτι της υποτίμησης με τη Δραχμή.
Έπαιρνες 1.400, παίρνεις 900, έχασες τα δώρα, σου έβαλαν και ενοίκιο στο σπίτι σου, αλλά φοβόσουν μη σε κουρέψουν δια της υποτίμησης με τη Δραχμή. Και τελικά βρίσκεσαι με όλο το κεφάλι ξυρισμένο σα γλόμπος.
Το δε αστείο (ή μάλλον τραγικό) είναι πως οι συντάξεις όσων πλήρωσαν θα κοπούν κι άλλο, για να μην πληγούν εκείνοι που εργάστηκαν λιγότερο.
Στο τέλος θα πάνε όλες οι συντάξεις στα 100-200 ευρώ διότι πολύ απλά με αναλογία 1:1 εργαζομένων-συνταξιούχων και συντάξεις 800-900 ευρώ με μισθούς 400-500 ευρώ, δε βγαίνουν.
Φυσικά το ασφαλιστικό σύστημα ήταν και παραμένει στρεβλό. Δε θα σωθεί ούτε με δραχμή, ούτε με ευρώ, ούτε με δολάριο, ούτε νόμισμα Μονόπολης.
Όταν όμως έχεις δικό σου νόμισμα και πεις ότι από αύριο το πρωί κόβονται όλες οι συντάξεις όσων είναι κάτω από 55, να γυρίσουν στη δουλειά, να βάλουν πλάτη όλοι να σωθεί το πλοίο και ιδίως τα παιδιά τους και έχεις όρεξη, τότε αποκτάς ελπίδα.