του Μιχάλη Χαιρετάκη
Η αγαπητή κα Διαμαντοπούλου δεν μας είπε ποιος μοίραζε τις πρόωρες συντάξεις σαν στραγάλια για να αδειάζουν οι θέσεις στο δημόσιο, να διορίζεται ο νέος κομματικός στρατός.
Οταν γράφατε:
«Aν δει κανείς την πορεία της χώρας από το 2000 μέχρι το 2015, θα διαπιστώσει ότι για το ασφαλιστικό δόθηκαν 220 δισ. από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα οποία αντιστοιχούν σε ποσοστό πολύ υψηλότερο από το χρέος της χώρας».
Θελετε να μας πείτε αν τα χρήματα αυτά ήταν ή όχι υποχρέωσεις των κυβερνήσεων να πληρώνει το μερίδιο της για τις συντάξεις ή τα έδινε έτσι, βρε αδερφέ, απο την καλή της την καρδιά.
Οταν το κόμμα στο οποίο συμμετείχατε ως βουλευτής , υφυπουργός και υπουργός 2 φορές, μοίραζε αφειδώς πρόωρες συντάξεις , για να διορίσει στη συνέχεια άλλους, οταν επέτρεπε , ατιμωρητί , να παίζουν και να χάνουν οι διοικήσεις των ταμείων , τεράστια ποσά απο τα αποθεματικά τους δεν θυμάμαι να το φωνάξετε.
Θελετε να μας πειτε οταν φορτωνόταν υγιή ταμεία όπως το ΝΑΤ με τις συντάξεις των παλιννοστούντων Ελλήνων, όταν μοίραζε συντάξεις στην Ολυμπιακή , ή οταν μοίραζε συντάξεις σε βαλκάνιους συνταξιούχους που έφταναν τα τελευταία χρονια της ζωής τους στη χώρα μας, χωρίς να δινει την αντίστοιχη οικονομική συνδρομή, πως ακριβώς το λέει ο λαός μας;
Μνημόσυνο με ξένα κόλυβα δεν το λέει ή κάνω λάθος;
Τον τελευταίο καιρό, απο τότε που διάβασα για το νέο κόμμα που ιδρύσατε, κάθε βράδυ, βλέπω ακριβώς το ίδιο όνειρο. Να είμαι μέσα σε μια γαλέρα, καταμεσίς στο πέλαγος , να κωπηλατώ με το ρυθμό που δίνει το ταμπούρλο και να με δέρνουν τα κύματα της θάλασσας. Το όνειρο τελειώνει κάθε φορά με εμένα να φωνάζω με όλη τη δύναμη που μου έχει απομείνει "Οχι άλλη πρόοοοοοοοοοδο"