Τον τελευταίο καιρό βάλθηκαν πολλοί να μας θυμήσουν τις χρυσές εφεδρείες που έχουμε ως χώρα. Είναι οι ίδιοι που μας έφεραν σε αυτή την αθλια θέση, προηγούμενοι μνημονιακοί άρχοντες ή άλλοι που συντέλεσαν αμεσα ή έμμεσα στην αρπαγή του πλούτου της χώρας.
Είναι πολύ εύκολο να δίνεις συμβουλές σε έναν λαό με μνήμη χρυσόψαρου, ως σωτήρας που ήρθε από το πουθενά χωρίς παρελθόν, ελπίζοντας οτι ο λαός έχει ξεχάσει τα όσα άνομα είχες κάνει όταν βρισκόσουν πριν κάποια χρόνια στην εξουσία.
Σε αυτο βοηθούν πάντα οι δημοσιογράφοι που ξεχνούν επιλεκτικά να τους ρωτήσουν επώδυνες για εκείνους ερωτήσεις, ερωτήσεις που έρχονται στο μυαλό του καθένα αρκεί να ανατρέξει στις ειδήσεις προηγούμενων χρόνων.
Το πιο εξοργιστικό μάλιστα είναι να βλέπεις βίντεο με τις τότε δηλώσεις τους και σήμερα να επιχειρούν να αλλάξουν την εικόνα τους εκ του ασφαλούς, παίρνοντας θέσεις δήθεν υπέρ του δοκιμαζόμενου λαού.
Δεν φταίνε αυτοί. Σε κάποιο ευνομούμενο κράτος οι δικαστικοί θεσμοί δεν θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο να συμβεί. Όλοι αυτοί που μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα μας θα εξέτειαν ποινές για διάφορα αδικήματα κατα του έθνους.
Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι δεκάδες, εκατοντάδες πολιτικοί και πολιτευτές που αλλάζουν κόμματα και θέσεις πιο γρήγορα απο το να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Που γλείφουν σήμερα αυτούς που χθές λοιδωρούσαν, που έρχονται να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που είναι μέρος τους.
Αν θέλουμε να παρηγορηθούμε και να παραπλανηθούμε αυτό είναι το μόνο εύκολο. Ας αναρωτηθούμε όμως πρώτα, τι είμαστε από τα δυο. Λαός με μνήμες και ιστορία ή χρυσόψαρα στη γυάλα;