Θ. Μαλκίδης
Από την ομιλία στο 22ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών που έγινε στην Άνθεια Αλεξανδρούπολης
Η φράση «θα σε στείλω στον Έβρο» ως απειλή των προϊσταμένων προς τους υφιστάμενους, ως λόγος και πράξη εξορίας των ανεπιθύμητων δημοσίων υπαλλήλων, στρατιωτικών και άλλων, καταγράφει με επιγραμματικό τρόπο την μεταπολεμική αντίληψη για τη Θράκη και ειδικότερα για τον Έβρο, αντίληψη η οποία διαμορφώθηκε μετά την απελευθέρωσή της και την ένωσή της με τον εθνικό κορμό.
Φράση και τακτική που πέρασε σε πολλές εκφράσεις της σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Από τον κινηματογράφο μέχρι την πεζογραφία «…ήταν η πόλη (Αλεξανδρούπολη) που μάζευε τους ανεπιθύμητους ,τους αποδιωγμένους, τους υπό δυσμένεια, θα πάρεις φύσημα έλεγαν…. εξορία που δεχόταν μόνο απελπισμένους», όπως γράφει ο συγγραφέας Α. Κοσματόπουλος.
Βεβαίως είναι οξύμωρο, αγγίζει τα όρια της (πολιτικής) σχιζοφρένειας, να απειλείς και να στέλνεις τους ανεπιθύμητους να φυλάξουν τα σύνορα, τη Θράκη, τον Έβρο….
Παράλληλα η ελλαδική επίσημη πολιτική για τη Θράκη, ήταν η διευκόλυνση (!!!!) για μετανάστευση στη Γερμανία, καθώς οι συνεχείς παραχωρήσεις προς την Τουρκία, με αποτέλεσμα, μεταξύ των άλλων, τον εκτουρκισμό των μουσουλμανικών μειονοτήτων.
Έτσι η μεταπολεμική πορεία της Θράκης, πέρα από το παραπάνω σχήμα, χαρακτηρίζεται και από τον τουρκικό εθνικισμό και φασισμό, ο οποίος έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Με πρωταγωνιστικό μοχλό το προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή και με διάφορα όργανα στη διάθεσή της, η Τουρκία πραγματοποίησε και συνεχίζει την υλοποιεί την εθνικιστική της πολιτική.
Τι υπάρχει ως αντίλογος για τη Θράκη και τον Έβρο;
Η Ελλάδα που αδιαφορεί, με ψευτοαριστερούς λάτρεις του Κεμαλισμού και αρνητές της Γενοκτονίας των προγόνων μας, με ψευτοπατριώτες, πατριδοκάπηλους και θεομπαίχτες, μία πτωχευμένη πνευματική και πολιτική τάξη, που αγνοεί προκλητικά τη Θράκη, από την οποία αποσύρεται άλλοτε διακριτικά και άλλοτε με περισσότερο θόρυβο.
Προτείνει Ειδική Οικονομική Ζώνη, “αναπτυξιακή ” δηλαδή πρόταση που θέλει τη Θράκη και τον Έβρο να την μετατρέψει σε ένα χώρο που να μοιάζει στη Μανίλα, στη Σαγκάη και την πόλη του Μεξικό. Ένας “γάμος” που προωθείται από Γερμανούς πολιτικούς, τραπεζίτες και επιχειρηματίες και από τον Ερντογάν δια του Τούρκου προξένου της Κομοτηνής!
Με δεδομένο τον τουρκικό εθνικισμό και την ελλαδική αδιαφορία, τους με γεωμετρική πρόοδο αυξανόμενους θαυμαστές του Κεμαλικού φασισμού και τους πωλών τοις μετρητοίς και επί πιστώσει τον πλούτο μας, οι ευθύνες πέφτουν στα χέρια μας.
Είναι άλλωστε το μοναδικό, εκτός από την πίστη και την ελπίδα μας στο Θεό, που μας έχει απομείνει στη Θράκη και τον Έβρο.