Νιώθω μεγάλο οἶκτο γιὰ τὸ σμειγάδι λαῶν
ποὺ εἶναι ὁ λαὸς τῶν Σκοπίων. Τὸν εἶχα βοηθήσει μὲ προσωπικὴ ἐργασία σὲ
μιὰ τραγικὴ στιγμὴ τῆς νεώτερης ἱστορίας τους. Καὶ αὐτό μοῦ τὸ εἶχαν
ἀναγνωρίσει κάποιοι παλιοὶ συνεργάτες τοῦ Κύρου Γρηγορίου, γνωστοῦ ὡς
Κύρο Γκληγκόρωφ.
Δὲν εἶναι δουλειὰ δική μας νὰ τοὺς βροῦμε ὄνομα, ὅπως
ἔκαναν στὸ παρελθὸν Σέρβοι, Βούλγαροι καὶ ὁ μεγαλομανὴς Τίτο.
Προσωπικὰ
προτείναμε τὸ 1992 τὰ πιὸ ἱστορικὰ Παιονία καὶ Δαρδανία, ποὺ εἶναι
παλαιότερα τῆς Μακεδονίας. Ἀναφέρονται στὸν Ὅμηρο· ἡ Μακεδονία ὄχι.
Μόνο το ἐπίθετο «μακεδνή».
Τούτη τὴ στιγμή, ποὺ τὸ κράτος τοὺς τρίζει,
θεωρῶ ὅτι εἶναι σωστικὸ γι’ αὐτούς το νὰ δεχθοῦν τὸ ὄνομα ΣΛΑΒΟ -
ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ποὺ ἐκφράζει σχεδὸν ἀπόλυτα αὐτὸ ποὺ εἶναι.
Ἔτσι θὰ
συνδεθοῦν μὲ τὴ μεγαλύτερη ὁμοεθνία τῆς Εὐρώπης, τὴ σλαβικὴ, ἀλλὰ καὶ
μὲ τὶς πολὺ δυναμικὲς φυλὲς τῆς Ἀλβανίας.