Η Ελλάδα και η Κύπρος έχασαν μια κορυφαία ευκαιρία χθες βράδυ στις Βρυξέλλες να διευρύνουν το κάδρο των εμπλεκομένων στην Ανατολική Μεσόγειο και να προσθέσουν αντιπάλους απέναντι στην Τουρκία.
Ο πρωθυπουργός Τσίπρας και ο πρόεδρος Αναστασιάδης έθεσαν από κοινού το ζήτημα της τουρκικής προκλητικότητας τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο, όσο και στο Αιγαίο.
Με τον Πρόεδρο της Κύπρου κ. Αναστασιάδη, θέσαμε το θέμα των τουρκικών προκλητικών ενεργειών αλλά και την εν γένει αυξανόμενη παραβατική τουρκική αεροναυτική δραστηριότητα κατά το περασμένο έτος.— Prime Minister GR (@PrimeministerGR) February 23, 2018
Οι ευρωτουρκικές σχέσεις δεν μπορούν να προχωρήσουν με παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών-μελών. Η Τουρκία οφείλει να σέβεται το διεθνές δίκαιο στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.— Prime Minister GR (@PrimeministerGR) February 23, 2018
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Τουσκ δήλωσε την στήριξη της Ε.Ε. σε Ελλάδα και Κύπρο ζητώντας από την Τουρκία να σταματήσει να προκαλεί (διαβάστε εδώ). Σε επίπεδο λέξεων και δηλώσεων ήταν ένα καλό μήνυμα. Στην πράξη βέβαια δε γνωρίζουμε τι παραπάνω μπορεί να δώσει η Ε.Ε., πχ πώς μπορεί να βοηθήσει η Γερμανία στο Αιγαίο όταν κοντεύει να μείνει χωρίς πολεμικό ναυτικό;
Σε κάθε περίπτωση χάσαμε (ή μήπως δεν εξετάσαμε;) μια σημαντική ευκαιρία να μετατρέψουμε το ολέθριο σφάλμα της Λευκωσίας να δώσει στην ιταλική ΕΝΙ το πιο αδύναμο γεωπολιτικά σημείο της ΑΟΖ της, σε ένα ακόμη χαρτί κατά της Τουρκίας.
Ποιο είναι αυτό το χαρτί; Να βάλουμε την Ιταλία στο παιχνίδι. Η ΕΝΙ δεν είναι ούτε Noble ούτε Exxon Mobil αλλά μια εταιρεία εν πολλοίς κρατική. Όταν λοιπόν κερδίζει ένα διαγωνισμό και κάνει συμβόλαια ερευνών και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε μια περιοχή, αλλά ένας διεθνής ταραξίας αρχίζει τους τραμπουκισμούς, δε θίγεται μόνο το ένα συμβαλλόμενο μέρος [Κύπρος] αλλά και το δεύτερο, δηλαδή η Ιταλία.
Πόσα εκατομμύρια δολάρια ήταν η ζημιά του Saipem 12000 να ψαρεύει επί μακρόν στην Ανατολική Μεσόγειο;
Μέσα από όλην αυτήν την ιστορία, ζημιώνεται ή όχι, η Ιταλία;
Και φυσικά, δέχθηκε ή όχι απειλή βύθισης, δηλαδή πολεμικής ενέργειας ένα δικό της πλοίο;
Η έμπνευση να σταλεί ξανά το πλοίο κατά την εκπνοή στη θέση Σουπιά και να καταγραφούν όλα τα αναμενόμενα αποδεικτικά στοιχεία της τουρκικής προκλητικότητας ήταν μια εξαιρετική κίνηση από την ιταλο-κυπριακή πλευρά.
Ωστόσο είναι απορίας άξιο γιατί αφήσαμε την ιταλική κυβέρνηση να ξεγλυστρίσει αντί να βάλουμε μέσα στο κάδρο και την Ιταλία, ειδικά σε μια στιγμή όπου η κοινή γνώμη της γειτονικής μας χώρας έχει εξαγριωθεί τόσο με την παθητικότητα της Ρώμης όσο και με την προκλητικότητα του Ερντογάν (διαβάστε εδώ).
Με τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν είμαστε Ελλάδα και Κύπρος απέναντι στην Τουρκία. Είναι και η Ιταλία. Το δικό της πλοίο περικυκλώθηκε κι απειλήθηκε δύο φόρες. Ο δικός της ενεργειακός γίγαντας κατέγραψε ζημιές. Αυτό οφείλουμε να το εργαλειοποιήσουμε. Πρέπει να ανοίγουμε μέτωπα στην Αγκυρα.