Του Θανάση Κ. (fb)
Ακόμα και εταιρίες δημοσκοπήσεων που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν πια το δημοσκοπικό προβάδισμα της ΝΔ να διευρύνεται!
Πράγμα που σημαίνει, πως το σχέδιο του Τσίπρα - ήδη από πέρσι το καλοκαίρι - να «κλείσει τη διαφορά», να εξαντλήσει την τετραετία και να μετατρέψει την εκλογική μάχη σε «ντέρμπι», αποτυγχάνει!
Και δεν αποτυγχάνει μόνο ο εκλογικός σχεδιασμός του. Αποτυγχάνει κάθε σχεδιασμός του! Ό,τι πιάνει το καταστρέφει. Ό,τι επιδιώκει του γυρίζει «μπούμερανγκ»...
Από την «καθαρή έξοδο» του καλοκαιριού, μέχρι την ανάπτυξη που υστέρησε απελπιστικά, μέχρι τα φετινά «πλεονάσματα» που τα έχει ήδη … «ξεγράψει» το ΔΝΤ και η ΕΚΤ, μέχρι τα νέα μέτρα λιτότητας που του τα φέρνουν πιο κοντά, μέχρι το Σκοπιανό, μέχρι τη σκευωρία της Novartis, μέχρι την επίσκεψη Ερντογάν πριν τρεις μήνες και το σεισμό στα ελληνοτουρκικά που ακολούθησε…
Μέχρι και τον απελπιστικό τρόπο που χειρίστηκε πράγματα που δεν τα είχε σχεδιάσει: όπως την πετρελαιοκηλίδα στο Σαρωνικό, την πλημμύρα στην Ανατολική Αττική και τα επεισόδια στα γήπεδα.
Ως πρόσφατα, υπήρχαν αρκετοί που πίστευαν ότι «θα μείνει ως το τέλος».
Σήμερα η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική: οι περισσότεροι αναρωτιούνται αν θα πέσει από τον Καμμένο ή από το Σαββίδη ή – το χειρότερο – από τον Ερντογάν…
Το κλίμα έχει αλλάξει δραματικά. Και απελπιστικά για τον Τσίπρα…
Οι δανειστές που εμφανίζονταν να τον «στηρίζουν» και να τον «συγχαίρουν» - γιατί «βελτιώθηκε» σε σχέση με την πολιτική του το πρώτο εξάμηνο του 2015 - ήδη τον στιγματίζουν ανεξίτηλα:
Η επιμονή και του Βίζερ και του Ρέγκλινγκ ότι ο ίδιος ο Τσίπρας (όχι η «κρίση» γενικώς, όχι οι «προηγούμενοι» αορίστως – ο ίδιος ο Τσίπρας και αποκλειστικά αυτός) κόστισε στην Ελλάδα από 100 μέχρι 200 δισεκατομμύρια, αρχίζει να του «κολλάει» επικίνδυνα!
Τέτοια καταστροφή δεν έκανε καμία προηγούμενη κυβέρνηση στον τόπο!
Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις χειρίστηκαν προβλήματα που παρέλαβαν. Αλλού τα πήγαν καλύτερα, αλλού χειρότερα,
αλλά καμία δεν κόστισε 100-200 δισεκατομμύρια μέσα σε έξη μήνες!
Καμία δεν υποθήκευσε ολόκληρη τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια!
Καμία δεν άνοιξε τα σύνορα με αποτέλεσμα να σαρωθεί η χώρα από τσουνάμι παρανόμων μεταναστών και να την βγάλουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ουσιαστικά από το Σένγκεν,
Καμία δεν εγκλώβισε την οικονομία σε υπέρ-φορολόγηση και σε τροχιά αναιμικής «ανάπτυξης» για πολλές δεκαετίες!
Καμία δεν υπέστη τόσα αλλεπάλληλα στραπατσαρίσματα του εθνικού γοήτρου μέσα σε ελάχιστους μήνες.
Καμία δεν επέτρεψε την γενικευμένη ανομία παντού.
Καμία δεν κατηγορήθηκε – ακόμα και από τους δικούς της – πως στήνει το «παρακράτος» με κουκουλοφόρους.
Καμία δεν έστησε σκευωρία σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων.
--Κι ύστερα ο Σαμαράς αποκαλύπτει τη συνομωσία που στήθηκε σε βάρος του με τη Novartis, μηνύει ευθέως ως «αυτουργό» τον Τσίπρα και τον προειδοποιεί ότι θα τον πάει ως το τέλος.
Δηλαδή, τελικά, θα τον καθίσει στο σκαμνί!
Όλα αυτά αλλάζουν πλέον εκτός από το κλίμα και τους κανόνες του παιγνιδιού από δω και στο εξής:
Ο Τσίπρας δεν έχει εύκολη ούτε ανώδυνη έξοδο πια!
Κυρίως το πρώτο – η κατηγορία των δανειστών ότι μόνος του κόστισε στη χώρα 100-200 δισεκατομμύρια –και το τελευταίο– η αποφασιστικότητα του Σαμαρά να τον πάει σε Ειδικό Δικαστήριο, αλλά κι όλα τα ενδιάμεσα, προεξοφλούν πως ο Τσίπρας όταν με το καλό χάσει τις εκλογές, θα βρεθεί στο στόχαστρο πολλών. Και δεν θα γλιτώσει…
Είναι τόσες οι «βόμβες» που αφήνει πίσω του, στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης, που ο επόμενος Πρωθυπουργός, και να μην είχε καμία διάθεση να του ασκήσει δίωξη για τόσα και τόσα, θα αναγκαστεί να το κάνει.
Γιατί όντως αφήνει πίσω του «ναρκοπέδιο» να το βαδίσουν οι επόμενοι. Κι αν δεν τον καθίσουν στο σκαμνί, θα τον έχουν απέναντί τους, από τα έδρανα της Αντιπολίτευσης, να ζητάει «και τα ρέστα» από πάνω…
Οπότε η παραπομπή του Τσίπρα, όπως ο ίδιος τα κατάφερε, είναι πια μονόδρομος για όλους τους άλλους. Ακόμα κι αν ήθελαν να εξαντλήσουν τα όρια της μεγαλοθυμίας…
Άλλωστε είναι τέτοιο το μένος της ΣΥΡΙΖΑϊκης προπαγάνδας – ακόμα και τώρα - και κατά του Σαμαρά και κατά του Βενιζέλου και κατά της Μαρέβας Μητσοτάκη και κατά του Άδωνη και εναντίον τόσων άλλων, που και να ήθελαν να του τη «χαρίσουν» δεν μπορούν πια…
Επομένως ο δρόμος του είναι προδιαγεγραμμένος…
Αυτό είναι που πρωτίστως τον απασχολεί. Και σε αυτό δεν είναι εύκολο να βρει λύση.
Να διχάσει την αντιπολίτευση με το Σκοπιανό δεν τα κατάφερε. Άλλωστε, δεν τον βοηθάει πια ούτε ο Ζάεφ…
Να κερδίσει κάποια «ψηφαλάκια» μοιράζοντας «πλεονάσματα» δεν μπορεί. Του «κόβει το βήχα» το ΔΝΤ…
Η υπόθεση Καμμένου και η υπόθεση Σαββίδη έχουν υπονομεύσει την ενότητα και τις αντοχές της ίδιας της κυβέρνησής του. Ουσιαστικά σε τόσο κρίσιμες στιγμές ΔΕΝ έχουμε υπουργό Άμυνας, ενώ ο αναπληρωτής υπουργός κάθε μέρα διαμηνύει ότι έχει… ξεγράψει τον υπουργό του! Ο οποίος με τη σειρά του, εκτός από «εξαφανισμένος», κάνει κάθε τόσο δηλώσεις, από την «αλλοδαπή» όπου περιοδεύει, κόντρα στην επίσημη κυβερνητική γραμμή!
Και «πρόθυμοι ηλίθιοι» να του δώσουν κυβερνητική στήριξη όταν τον εγκαταλείψει ο Καμμένος, δεν φαίνεται να υπάρχουν.
Χώρια που τον περιμένει το ΔΝΤ στις επόμενες 100 μέρες – όσο θα διαρκέσει η τελευταία αξιολόγηση – να του τρίψει στη μούρη όλα όσα δεν έκανε κι όλα τα ψέματα που είπε ως τώρα. Ανατρέποντας και διαψεύδοντας ολόκληρο το βασικό του «αφήγημα» περί καθαρής εξόδου.
Μέσα σε αυτά τα αδιέξοδα ο Τσίπρας έχει μία και μόνη «διέξοδο»…
Διέξοδο απελπισίας, βέβαια:
Να επικαλεστεί την κρισιμότητα στα εθνικά θέματα – που είναι πραγματική και τον αντιλαμβάνονται πλέον όλοι – και να ζητήσει Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Χωρίς τη συμμετοχή του ίδιου…
Άμεσα. Και χωρίς να μεσολαβήσουν εκλογές…
Να δεσμευτεί να τη στηρίξει ο ίδιος και να προτείνει να τη στηρίξουν όλοι, για να διαχειριστεί τα εθνικά θέματα και την τελευταία διαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Τι μπορεί να επιτύχει έτσι;
--Στην καλύτερη για τη χώρα περίπτωση, να πιστωθεί μέρος της επιτυχίας…
--Και στη χειρότερη για τη χώρα περίπτωση, να μοιραστεί το κόστος της καταστροφής με όλους τους άλλους!
Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα έχει δείξει σήμερα πως παρ’ όλα όσα τον κατηγορούν, εκείνος σκέπτεται… «με προτεραιότητα το εθνικό συμφέρον»!
Παρά το διχαστικό τρόπο που κυβέρνησε ως τώρα και την τοξική προπαγάνδα του, θα εμφανιστεί ως… «πρωτεργάτης της εθνικής ενότητας»!
Στο μεταξύ, τις συνέπειες της πολιτικής του θα τις διαχειριστούν όλοι οι άλλοι. Κι έτσι δεν θα μπορούν εύκολα να τον κατηγορούν για τα πάντα.
Όταν όλοι οι άλλοι θα συν-διαχειρίζονται μαζί του τα ερείπια που άφησε, θα είναι πιο δύσκολο, να του ρίξουν μετά τις ευθύνες για ό,τι συμβεί.
Κι όποτε γίνουν τελικά εκλογές – φέτος το φθινόπωρο ή την ερχόμενη άνοιξη - ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εμφανιστεί ως αυτός που διέλυσε τη χώρα, αλλά αυτός που πήρε πρωτοβουλία για να «ενώσει» όλες τις πολιτικές δυνάμεις στις πιο κρίσιμες στιγμές!
Και οι επιπτώσεις θα βαραίνουν πια όλους – κι όχι μόνο το ΣΥΡΙΖΑ…
Και τότε, στο προεκλογικό σκηνικό, θα κριθεί η τελευταία κοινή κυβέρνηση, όχι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που προηγήθηκε…
Με δύο λόγια, η «Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας» είναι η «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ», όπου ο Τσίπρας μπορεί να αποπλύνει όλα τα αμαρτήματά του, και να μοιράσει τις δικές του ευθύνες σε όλους τους αντιπάλους του.
ΑΝ βέβαια, ο ίδιος έχει την πονηριά να το σκεφτεί,
ΑΝ έχει και την ευελιξία να κάνει τέτοια κίνηση,
και ΑΝ του κάνουν τη χάρη οι αντίπαλοί του, να πατήσουν την «πεπονόφλουδα»…
ΑΝ όπως έλεγαν, ειρωνικά, και οι αρχαίοι Σπαρτιάτες!
Κανένα από αυτά τα ΑΝ δεν μοιάζει σήμερα ιδιαίτερα πιθανό.
Όμως σκέψεις γι’ αυτό γίνονται ήδη, και έξω από την Ελλάδα και από κάποιους «παράγοντες» μέσα στην Ελλάδα.
Απ’ όλους αυτούς που δεν θέλουν ισχυρές κυβερνήσεις, θέλουν εύθραυστες πλειοψηφίες και ασθενή κυβερνητικά σχήματα.
Διότι αν επικρατούσε μια τέτοια «μεταβατική» λύση Κυβέρνησης «Εθνικής Σωτηρίας», ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξασφάλιζε την ατιμωρησία του για όσα έκανε, η Χρυσή Αυγή θα αναδεικνυόταν «αξιωματική αντιπολίτευση» και όλοι οι υπόλοιποι θα μετατρέπονταν σε «πλυντήριο» του ΣΥΡΙΖΑ!
Και θα περιθωριοποιούνταν αναλόγως…
Η «Εθνική Σωτηρία» προϋποθέτει να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Και να ανατραπούν οι πολιτικές του. Όχι να τις συν-διαχειριστεί με όλους τους άλλους. Να ηττηθεί –επιτέλους – η Αριστερά! Και να παραμεριστεί οριστικά! Όπως έχει γίνει παντού αλλού…
Όχι μόνο από τη διακυβέρνηση, όπου τα έκανε μαντάρα τα τελευταία 3 χρόνια…
Αλλά κι από την «τοξική» επιρροή που ασκούσε στην κοινωνία τα τελευταία 40 χρόνια!
Κάθε τραγωδία τελειώνει με Κάθαρση! Αλλά Κάθαρση δεν σημαίνει… «ξέπλυμα»! Σημαίνει τιμωρία και ηθικός στιγματισμός. Κάποιες φορές και Ειδικά Δικαστήρια…
Εθνική Σωτηρία δεν γίνεται με τους… «εθνομηδενιστές», με όσους προσπάθησαν να διαλύσουν τη χώρα…
Εθνική Σωτηρία γίνεται με όσους πιστεύουν στο αύριο της χώρας, όχι σε όσους τρέμουν για το δικό τους το αύριο…
Ο Τσίπρας που εμφανίστηκε σαν «το νέο και άφθαρτο», αποκαλύφθηκε ως το «χειρότερο παλιό»! Και πρέπει να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων μαζί με όσους τον στήριξαν και τον στηρίζουν ακόμα.
Όχι να μπει στο «πλυντήριο».
Η Εθνική Σωτηρία θα προκύψει ενάντια στον Τσίπρα. Όχι με… «πρωτοβουλία» του!
Και κυρίως, όχι με συμμετοχή του!
Πράγμα που σημαίνει, πως το σχέδιο του Τσίπρα - ήδη από πέρσι το καλοκαίρι - να «κλείσει τη διαφορά», να εξαντλήσει την τετραετία και να μετατρέψει την εκλογική μάχη σε «ντέρμπι», αποτυγχάνει!
Και δεν αποτυγχάνει μόνο ο εκλογικός σχεδιασμός του. Αποτυγχάνει κάθε σχεδιασμός του! Ό,τι πιάνει το καταστρέφει. Ό,τι επιδιώκει του γυρίζει «μπούμερανγκ»...
Από την «καθαρή έξοδο» του καλοκαιριού, μέχρι την ανάπτυξη που υστέρησε απελπιστικά, μέχρι τα φετινά «πλεονάσματα» που τα έχει ήδη … «ξεγράψει» το ΔΝΤ και η ΕΚΤ, μέχρι τα νέα μέτρα λιτότητας που του τα φέρνουν πιο κοντά, μέχρι το Σκοπιανό, μέχρι τη σκευωρία της Novartis, μέχρι την επίσκεψη Ερντογάν πριν τρεις μήνες και το σεισμό στα ελληνοτουρκικά που ακολούθησε…
Μέχρι και τον απελπιστικό τρόπο που χειρίστηκε πράγματα που δεν τα είχε σχεδιάσει: όπως την πετρελαιοκηλίδα στο Σαρωνικό, την πλημμύρα στην Ανατολική Αττική και τα επεισόδια στα γήπεδα.
Ως πρόσφατα, υπήρχαν αρκετοί που πίστευαν ότι «θα μείνει ως το τέλος».
Σήμερα η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική: οι περισσότεροι αναρωτιούνται αν θα πέσει από τον Καμμένο ή από το Σαββίδη ή – το χειρότερο – από τον Ερντογάν…
Το κλίμα έχει αλλάξει δραματικά. Και απελπιστικά για τον Τσίπρα…
Οι δανειστές που εμφανίζονταν να τον «στηρίζουν» και να τον «συγχαίρουν» - γιατί «βελτιώθηκε» σε σχέση με την πολιτική του το πρώτο εξάμηνο του 2015 - ήδη τον στιγματίζουν ανεξίτηλα:
Η επιμονή και του Βίζερ και του Ρέγκλινγκ ότι ο ίδιος ο Τσίπρας (όχι η «κρίση» γενικώς, όχι οι «προηγούμενοι» αορίστως – ο ίδιος ο Τσίπρας και αποκλειστικά αυτός) κόστισε στην Ελλάδα από 100 μέχρι 200 δισεκατομμύρια, αρχίζει να του «κολλάει» επικίνδυνα!
Τέτοια καταστροφή δεν έκανε καμία προηγούμενη κυβέρνηση στον τόπο!
Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις χειρίστηκαν προβλήματα που παρέλαβαν. Αλλού τα πήγαν καλύτερα, αλλού χειρότερα,
αλλά καμία δεν κόστισε 100-200 δισεκατομμύρια μέσα σε έξη μήνες!
Καμία δεν υποθήκευσε ολόκληρη τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια!
Καμία δεν άνοιξε τα σύνορα με αποτέλεσμα να σαρωθεί η χώρα από τσουνάμι παρανόμων μεταναστών και να την βγάλουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ουσιαστικά από το Σένγκεν,
Καμία δεν εγκλώβισε την οικονομία σε υπέρ-φορολόγηση και σε τροχιά αναιμικής «ανάπτυξης» για πολλές δεκαετίες!
Καμία δεν υπέστη τόσα αλλεπάλληλα στραπατσαρίσματα του εθνικού γοήτρου μέσα σε ελάχιστους μήνες.
Καμία δεν επέτρεψε την γενικευμένη ανομία παντού.
Καμία δεν κατηγορήθηκε – ακόμα και από τους δικούς της – πως στήνει το «παρακράτος» με κουκουλοφόρους.
Καμία δεν έστησε σκευωρία σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων.
--Κι ύστερα ο Σαμαράς αποκαλύπτει τη συνομωσία που στήθηκε σε βάρος του με τη Novartis, μηνύει ευθέως ως «αυτουργό» τον Τσίπρα και τον προειδοποιεί ότι θα τον πάει ως το τέλος.
Δηλαδή, τελικά, θα τον καθίσει στο σκαμνί!
Όλα αυτά αλλάζουν πλέον εκτός από το κλίμα και τους κανόνες του παιγνιδιού από δω και στο εξής:
Ο Τσίπρας δεν έχει εύκολη ούτε ανώδυνη έξοδο πια!
Κυρίως το πρώτο – η κατηγορία των δανειστών ότι μόνος του κόστισε στη χώρα 100-200 δισεκατομμύρια –και το τελευταίο– η αποφασιστικότητα του Σαμαρά να τον πάει σε Ειδικό Δικαστήριο, αλλά κι όλα τα ενδιάμεσα, προεξοφλούν πως ο Τσίπρας όταν με το καλό χάσει τις εκλογές, θα βρεθεί στο στόχαστρο πολλών. Και δεν θα γλιτώσει…
Είναι τόσες οι «βόμβες» που αφήνει πίσω του, στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης, που ο επόμενος Πρωθυπουργός, και να μην είχε καμία διάθεση να του ασκήσει δίωξη για τόσα και τόσα, θα αναγκαστεί να το κάνει.
Γιατί όντως αφήνει πίσω του «ναρκοπέδιο» να το βαδίσουν οι επόμενοι. Κι αν δεν τον καθίσουν στο σκαμνί, θα τον έχουν απέναντί τους, από τα έδρανα της Αντιπολίτευσης, να ζητάει «και τα ρέστα» από πάνω…
Οπότε η παραπομπή του Τσίπρα, όπως ο ίδιος τα κατάφερε, είναι πια μονόδρομος για όλους τους άλλους. Ακόμα κι αν ήθελαν να εξαντλήσουν τα όρια της μεγαλοθυμίας…
Άλλωστε είναι τέτοιο το μένος της ΣΥΡΙΖΑϊκης προπαγάνδας – ακόμα και τώρα - και κατά του Σαμαρά και κατά του Βενιζέλου και κατά της Μαρέβας Μητσοτάκη και κατά του Άδωνη και εναντίον τόσων άλλων, που και να ήθελαν να του τη «χαρίσουν» δεν μπορούν πια…
Επομένως ο δρόμος του είναι προδιαγεγραμμένος…
Αυτό είναι που πρωτίστως τον απασχολεί. Και σε αυτό δεν είναι εύκολο να βρει λύση.
Να διχάσει την αντιπολίτευση με το Σκοπιανό δεν τα κατάφερε. Άλλωστε, δεν τον βοηθάει πια ούτε ο Ζάεφ…
Να κερδίσει κάποια «ψηφαλάκια» μοιράζοντας «πλεονάσματα» δεν μπορεί. Του «κόβει το βήχα» το ΔΝΤ…
Η υπόθεση Καμμένου και η υπόθεση Σαββίδη έχουν υπονομεύσει την ενότητα και τις αντοχές της ίδιας της κυβέρνησής του. Ουσιαστικά σε τόσο κρίσιμες στιγμές ΔΕΝ έχουμε υπουργό Άμυνας, ενώ ο αναπληρωτής υπουργός κάθε μέρα διαμηνύει ότι έχει… ξεγράψει τον υπουργό του! Ο οποίος με τη σειρά του, εκτός από «εξαφανισμένος», κάνει κάθε τόσο δηλώσεις, από την «αλλοδαπή» όπου περιοδεύει, κόντρα στην επίσημη κυβερνητική γραμμή!
Και «πρόθυμοι ηλίθιοι» να του δώσουν κυβερνητική στήριξη όταν τον εγκαταλείψει ο Καμμένος, δεν φαίνεται να υπάρχουν.
Χώρια που τον περιμένει το ΔΝΤ στις επόμενες 100 μέρες – όσο θα διαρκέσει η τελευταία αξιολόγηση – να του τρίψει στη μούρη όλα όσα δεν έκανε κι όλα τα ψέματα που είπε ως τώρα. Ανατρέποντας και διαψεύδοντας ολόκληρο το βασικό του «αφήγημα» περί καθαρής εξόδου.
Μέσα σε αυτά τα αδιέξοδα ο Τσίπρας έχει μία και μόνη «διέξοδο»…
Διέξοδο απελπισίας, βέβαια:
Να επικαλεστεί την κρισιμότητα στα εθνικά θέματα – που είναι πραγματική και τον αντιλαμβάνονται πλέον όλοι – και να ζητήσει Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Χωρίς τη συμμετοχή του ίδιου…
Άμεσα. Και χωρίς να μεσολαβήσουν εκλογές…
Να δεσμευτεί να τη στηρίξει ο ίδιος και να προτείνει να τη στηρίξουν όλοι, για να διαχειριστεί τα εθνικά θέματα και την τελευταία διαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Τι μπορεί να επιτύχει έτσι;
--Στην καλύτερη για τη χώρα περίπτωση, να πιστωθεί μέρος της επιτυχίας…
--Και στη χειρότερη για τη χώρα περίπτωση, να μοιραστεί το κόστος της καταστροφής με όλους τους άλλους!
Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα έχει δείξει σήμερα πως παρ’ όλα όσα τον κατηγορούν, εκείνος σκέπτεται… «με προτεραιότητα το εθνικό συμφέρον»!
Παρά το διχαστικό τρόπο που κυβέρνησε ως τώρα και την τοξική προπαγάνδα του, θα εμφανιστεί ως… «πρωτεργάτης της εθνικής ενότητας»!
Στο μεταξύ, τις συνέπειες της πολιτικής του θα τις διαχειριστούν όλοι οι άλλοι. Κι έτσι δεν θα μπορούν εύκολα να τον κατηγορούν για τα πάντα.
Όταν όλοι οι άλλοι θα συν-διαχειρίζονται μαζί του τα ερείπια που άφησε, θα είναι πιο δύσκολο, να του ρίξουν μετά τις ευθύνες για ό,τι συμβεί.
Κι όποτε γίνουν τελικά εκλογές – φέτος το φθινόπωρο ή την ερχόμενη άνοιξη - ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εμφανιστεί ως αυτός που διέλυσε τη χώρα, αλλά αυτός που πήρε πρωτοβουλία για να «ενώσει» όλες τις πολιτικές δυνάμεις στις πιο κρίσιμες στιγμές!
Και οι επιπτώσεις θα βαραίνουν πια όλους – κι όχι μόνο το ΣΥΡΙΖΑ…
Και τότε, στο προεκλογικό σκηνικό, θα κριθεί η τελευταία κοινή κυβέρνηση, όχι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που προηγήθηκε…
Με δύο λόγια, η «Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας» είναι η «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ», όπου ο Τσίπρας μπορεί να αποπλύνει όλα τα αμαρτήματά του, και να μοιράσει τις δικές του ευθύνες σε όλους τους αντιπάλους του.
ΑΝ βέβαια, ο ίδιος έχει την πονηριά να το σκεφτεί,
ΑΝ έχει και την ευελιξία να κάνει τέτοια κίνηση,
και ΑΝ του κάνουν τη χάρη οι αντίπαλοί του, να πατήσουν την «πεπονόφλουδα»…
ΑΝ όπως έλεγαν, ειρωνικά, και οι αρχαίοι Σπαρτιάτες!
Κανένα από αυτά τα ΑΝ δεν μοιάζει σήμερα ιδιαίτερα πιθανό.
Όμως σκέψεις γι’ αυτό γίνονται ήδη, και έξω από την Ελλάδα και από κάποιους «παράγοντες» μέσα στην Ελλάδα.
Απ’ όλους αυτούς που δεν θέλουν ισχυρές κυβερνήσεις, θέλουν εύθραυστες πλειοψηφίες και ασθενή κυβερνητικά σχήματα.
Διότι αν επικρατούσε μια τέτοια «μεταβατική» λύση Κυβέρνησης «Εθνικής Σωτηρίας», ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξασφάλιζε την ατιμωρησία του για όσα έκανε, η Χρυσή Αυγή θα αναδεικνυόταν «αξιωματική αντιπολίτευση» και όλοι οι υπόλοιποι θα μετατρέπονταν σε «πλυντήριο» του ΣΥΡΙΖΑ!
Και θα περιθωριοποιούνταν αναλόγως…
Η «Εθνική Σωτηρία» προϋποθέτει να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Και να ανατραπούν οι πολιτικές του. Όχι να τις συν-διαχειριστεί με όλους τους άλλους. Να ηττηθεί –επιτέλους – η Αριστερά! Και να παραμεριστεί οριστικά! Όπως έχει γίνει παντού αλλού…
Όχι μόνο από τη διακυβέρνηση, όπου τα έκανε μαντάρα τα τελευταία 3 χρόνια…
Αλλά κι από την «τοξική» επιρροή που ασκούσε στην κοινωνία τα τελευταία 40 χρόνια!
Κάθε τραγωδία τελειώνει με Κάθαρση! Αλλά Κάθαρση δεν σημαίνει… «ξέπλυμα»! Σημαίνει τιμωρία και ηθικός στιγματισμός. Κάποιες φορές και Ειδικά Δικαστήρια…
Εθνική Σωτηρία δεν γίνεται με τους… «εθνομηδενιστές», με όσους προσπάθησαν να διαλύσουν τη χώρα…
Εθνική Σωτηρία γίνεται με όσους πιστεύουν στο αύριο της χώρας, όχι σε όσους τρέμουν για το δικό τους το αύριο…
Ο Τσίπρας που εμφανίστηκε σαν «το νέο και άφθαρτο», αποκαλύφθηκε ως το «χειρότερο παλιό»! Και πρέπει να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων μαζί με όσους τον στήριξαν και τον στηρίζουν ακόμα.
Όχι να μπει στο «πλυντήριο».
Η Εθνική Σωτηρία θα προκύψει ενάντια στον Τσίπρα. Όχι με… «πρωτοβουλία» του!
Και κυρίως, όχι με συμμετοχή του!