Αν όσοι έρχονται στη χώρα θεωρούνται πρόσφυγες, κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το δράμα των προσφύγων με τις πατρίδες τους. Και όχι δεν ευθύνεται ένας αόρατος ιμπεριαλισμός, η βολική δικαιολογία των ψευτοανθρωπιστών για δεκαετίες προκειμένου να εξυπηρετούν την ιδεοληψία τους και να αποκομίζουν υλικά οφέλη.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Οι Γιεζίντι δεν έφυγαν από την Αφρίν εξαιτίας των Αμερικανών. Αποχώρησαν όταν εισέβαλαν οι Τούρκοι. Ήρθαν σε ευρωπαϊκό έδαφος για να βρούν καταφύγιο και δέχθηκαν επίθεση από ισλαμιστές γιατί δε νήστεψαν το Ραμαζάνι.
Όταν θεωρείς τους ανθρώπους μάζα και κερδίζεις με το κεφάλι, τότε δε σε ενδιαφέρουν οι αλήθειες. Στοιβάζεις θύτες και θύματα μαζί, εσύ την μπάζα θα την κάνεις. Οι Γιεζίντι της Συρίας θα είναι ασφαλείς όταν ξεκουμπιστούν οι Τούρκοι από την Αφρίν και οι Κούρδοι όταν δημιουργηθεί κουρδικό κράτος.
Στην επόμενη πορεία λοιπόν δε θα ήταν πιο ανθρωπιστικό να ακουστεί το "φονιάδες των λαών Τούρκοι"; Είναι σίγουρα πιο αντιπροσωπευτικό της πραγματικότητας από ότι η γενικόλογη αναφορά σε έναν αόρατο δυτικό ιμπεριαλισμό.
Όταν μαζοποιείς τους ανθρώπους και δε διακρίνεις τους πρόσφυγες από τους παράνομους οικονομικούς μετανάστες, τότε γενικεύεις την εξαθλίωση, δε λύνεις κανένα πρόβλημα και την γενίκευση της εξαθλίωσης θα βρεθούν πάντα άκρα να την εκμεταλλευτούν. Λύσεις υπάρχουν, θέληση δεν υπάρχει. Οι φθηνοί σκλάβοι βολεύουν το ένα άκρο, η εκμετάλλευση της οργής που προκαλεί η ανεξέλεγκτη εισροή το άλλο. Η κοινή λογική αναζητείται.
*photo: πινακίδα της πλατείας "Ερντογάν" στην κατεχόμενη Αφρίν