Μπροστά
στην «πάνδημη» αντίδραση των στελεχών,
μελών και ψηφοφόρων της ΝΔ, θα περίμενε
κανείς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να
διορθώσει άμεσα το «λάθος», αλλά και
από τον Τατσόπουλο να δείξει στοιχειώδη
ευθυκρισία, διαλύοντας τον παρά φύση
πολιτικό τους αρραβώνα.
Του Δημήτρη Γιαννόπουλου
Αλλά
οι τελευταίες μυστικές δημοσκοπήσεις
δείχνουν πως, μέχρι να γίνουν εκλογές,
το εκλογικό σώμα θα έχει τόσο απηυδήσει
με τον Τσίπρα, που θα ψήφιζε και το
αδέσποτο σκυλάκι του Κούλη, μόνο για να
ξεφορτωθεί τον εσμό των άξεστων Πολάκηδων.
Και
κανέναν επικυρίαρχο δε συμφέρει μια
πιθανή εκλογική πανωλεθρία της Συριζαίας
τερατογένεσης.
Είναι
όμως αυτό επαρκής δικαιολογία για μιά
τόσο ηχηρή προσβολή του μέσου «οπαδού»
που τρέχει πίσω από το κόμμα, μήπως και
σωθεί με κάποιο ρουσφέτι;
Όλα
τα συστημικά κόμματα της Μεταπολίτευσης
— με προεξάρχουσα τη ΝΔ — δε διστάζουν
να παραβούν τα εσκαμμένα όταν καλούνται
από σκιώδεις γκαουλάιτερ να ταπεινώσουν
την εκλογική τους πελατεία, να φαλκιδέψουν
τα εκλογικά τους προγράμματα και να
προδώσουν χωρίς αιδώ τη λαϊκή βούληση,
το δημόσιο και εθνικό συμφέρον — ακόμα
και εκείνο των οικονομικών ψευτοελίτ
που είχαν χρηματοδοτήσει τις προεκλογικές
τους καμπάνιες.
Εύκολα
ξεχνούν οι παλιότεροι νεοδημοκράτες
το «η Κύπρος κείται μακράν», τη
«σοσιαλμανία» και την πρώτη «γλωσσική
μεταρρύθμιση» από τον «εθνάρχη»
Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Απλώς,
οι περίεργες ακρότητες της εποχής
εκείνης τηρούσαν κάποια προσχήματα
νομιμοφροσύνης και διακριτικότητας
που εκλείπουν πλέον στην εποχή του
Κωστόπουλου, του Τατσόπουλου, του Φίλη
και του Πολάκη.
Ακόμα
και η πραξικοπηματική κατάργηση της
ιστορικής γαλανόλευκης (με το μεγάλο
Σταυρό) πέρασε μέσα από τα άδεια έδρανα
της Βουλής με δύο μεταμεσονύκτιες
«τροπολογίες» το 1975 και το 1976, τροπολογίες
που ελάχιστοι γνωρίζουν.
Αντιθέτως
σήμερα, το εθνικό σύμβολο (με το μικρό
σταυρό) προσβάλλεται δημοσίως βάναυσα
και επί καθημερινής βάσεως, ιδίαίτερα
στις εθνικές επετείους, χωρίς αντιδράσεις
— αν δεν σιγοντάρεται κιόλας — από το
κόμμα της αξιωματικής «αντιπολίτευσης».
Ο
ψυχολογικός πόλεμος με στόχο το πατριωτικό
φρόνημα, την αξιοπρέπεια, το ηθικό και
το φιλότιμο των Ελλήνων παίρνει μορφή
χιονοστοιβάδας από όλες της πλευρές
του μνημονιακού τόξου ιδιαίτερα τα
τελευταία τέσσερα χρόνια.
Σε
τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε η επακόλουθη
αυτοενοχοποίηση να έχει μετατρέψει τα
θύματα σε Θύτες και αποδιοπομπαίους
τράγους του ...εαυτού τους, για όλα τα
δεινά και τις ταπεινώσεις που υφίστανται
από το καθεστώς της μνημονιακής Άλωσης
και Λεηλασία. Επειδή, δήθεν αυτοί
ευθύνονται για την υποδούλωσή τους.
Εδώ
ακριβώς βρίσκεται και η εξήγηση για την
ευκολία με την οποία ο φερόμενος ως
«αρχηγός» της Νέας Δημοκρατίας
συμμορφώθηκε στις εντολές για την
«επιλογή» Τατσόπουλου όπως — πριν από
μερικούς μήνες — για την διαγραφή του
Δ. Καμπόσου.
Δεν
ήταν παρά το κερασάκι στην τούρτα μιάς
τετραετούς φυσικής, κοινωνικής και
συμβολικής Εθνοκτονίας όπου το «Ναι σε
όλα και κάτι παραπάνω» του Αλέξη Τσίπρα
συμβαδίζει με το «Όχι μεν αλλά τελικά
κάπως έτσι και χειρότερα» του Κυριάκου
Μητσοτάκη.
Εξαλλου,
και μόνο στους τελευταίους 12 μήνες, δεν
είναι λίγα τα διαπιστευτήρια ενδοτισμού
της μητσοτακικής ηγεσίας προς συγκεκριμένα
κέντρα εξουσίας μέσα και έξω από την
Ελλάδα:
- Ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων ζευγαριών
- Δέχτηκε επί της αρχής το νόμο για τις «έμφυλες» ταυτότητες και την αλλαγή φύλου.
- Πλειοδοτεί στην υπεράσπιση «δικαιωμάτων» των υποτιθέμενων προσφύγων που εγκλωβίζονται και συγκεντρώνονται σε ευάλωτες περιοχές της ελληνικής επικράτειας με προνόμια που ζηλεύουν δεκάδες χιλιάδες εξαθλιωμένων Ελλήνων
- Νεοφιλελεύθερα στελέχη της ΝΔ (Χατζηδάκης, Κεραμέως) εξυμνούν την ...αυθεντικότητα των αγώνων της παραδοσιακής και ανανεωτικής Αριστεράς επικρίνοντας την «κατ’ ευφημισμόν αριστερά» του Τσίπρα
- Αποβάλλει από την παράταξη άλλα στελέχη (Δ. Καμπόσος) για μη πολιτικά ορθές απόψεις στα εθνικά θέματα
- Αποθάρρυνε με διάφορα προσχήματα τα κορυφαία στελέχη της παράταξης να συμμετάσχουν επώνυμα στα δύο ογκώδη συλλαλητήρια για τη Μακεδονία
- Αντιφάσκει και ψεύδεται με κοινοβουλευτικές κορώνες για την υποκριτική στάση της ΝΔ απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών με τα Σκόπια
- Δεν στηρίζει καμιά τοπική πρωτοβουλία αντίδρασης και διαμαρτυρίας είτε στα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα (εξώσεις, κατασχέσεις καταθέσεων, περικοπές συντάξεων, εκποίηση δημόσιας περιουσίας) είτε στις παραχωρήσεις και υποχωρήσεις σε εθνικά θέματα
- Σιωπά και κωφεύει στις προκλήσεις και επιθέσεις του Αλβανικού καθεστώτος κατά της εθνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, με αποκορύφωμα την προμελετημένη εκτέλεση του Κώστα Κατσίφα ανήμερα της επετείου του ΟΧΙ και την δολοφονία του χαρακτήρος του που συνεχίζεται επί δύο βδομάδες
Ακόμα
και αν όλα αυτά αποτελούσαν συνέχεια
του ψοφοδεούς ψευτοκεντρώου πολιτικού
στίγματος της Νέας Δημοκρατίας στη
διάρκεια της Μεταπολίτευσης, η αχρείαστη
και ποταπή επιλογή Τατσόπουλου, ως
έσχατη ύβρη στο συντηρητικό ψηφοφόρο,
φανερώνει κάτι πολύ βαθύτερο για τον
χαρακτήρα του ολόκληρου του σημερινού
καθεστώτος.
Ένα
καθεστώς βελούδινης Κατοχής δεν χάνει
ευκαιρία να διακηρύξει τον Ολοκληρωτισμό
του με συνεχή χτυπήματα στο θυμικό του
Λαού, κυρίως από τον πανίσχυρο εσωτερικό
πυλώνα εξουσίας που διατρέχει ολόκληρο
το πολιτικό σκηνικό, τον δημόσιο
επικοινωνιακό στερέωμα και λοιπούς
φορείς εκπροσώπησης στην κοινωνία των
πολιτών.
Αυτός
ο εσωτερικός πυλώνας λειτουργεί τα
τελευταία χρόνια, όλο και πιο «μακιαβελικά»,
ως Σκιώδες Κράτος εν Κράτει, το οποίο
κινεί τα νήματα των πολιτικών του
ανδρεικέλων από τα παρασκήνια, με τέτοιο
τρόπο ώστε η στρατηγική του Ριζικού
Αφελληνισμού της χώρας που εξυφαίνει
ενθουσιωδώς, να συμβαδίζει στο ρημαγμένο
φαντασιακό του μέσου ελληνόφωνου υπηκόου
ως λογική δικαίωση του Θύτη, με την
αυτοενοχοποίηση που και το αυτομαστίγωμα
του Θύματος.
«Αφού
ούτε τον Τατσόπουλο δεν μπορούμε να
αποτινάξουμε από το σβέρκο μας, πως
ελπίζουμε να απαλλαγούμε κάποτε από
τον Τσίπρα, τον Κούλη ή τον Βενιζέλο»
είναι η κεντρική ιδέα αυτού του υποδόριου
μηνύματος.