Η παραπάνω φωτογραφία αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα αυτού που λέμε "μια εικόνα, χίλιες λέξεις". Εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα, μετά την κυβίστηση του καλοκαιριού του 2015, τα κυβερνητική (και μη) στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μιλούν σε άδειες αίθουσες κι αμφιθέατρα. Υπάρχουν φορές που οι αντισυγκεντρώσεις προσελκύουν περισσότερο κόσμο όπως πχ όταν ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε στο Αλεξάνδρειο.
Του Στρατή Μαζίδη
Δεν ισχύει όμως το ίδιο όταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνονται σε διαφορετικό ακροατήριο. Μπορεί ο Νίκος Παππάς να μίλησε ενώπιον συγγενών και φίλων στο Κιλκίς, αλλά ο υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής, κ. Βίτσας που λυπήθηκε διότι έπρεπε να μιλήσει ελληνικά και όχι στα ουρντού, έβλεπε να μην πέφτει καρφίτσα.
Οι Ελληνες, οι γηγενείς δηλαδή οι κάτοικοι αυτής της γης αδιαφορούν και μάλλον κάνουν υπομονή μέχρι τις εκλογές. Οι Πακιστανοί και γενικώς οι αλλοδαποί γεμίζουν τα αμφιθέατρα. Είναι απολύτως φυσιολογικό.
Οι Ελληνες εγκαταλείπουν τον τόπο τους με αίσθημα διωγμού, ενώ οι αλλοδαποί έρχονται και τυγχάνουν θερμού καλωσορίσματος. Οι πρώτοι όταν φεύγουν δεν μπορούν να ψηφίσουν, ενώ οι δεύτεροι αρχίζουν να αποκτούν αντίστοιχα πολιτικά δικαιώματα. Θα μπορούσαμε να επεκταθούμε και σε άλλες εφαρμογές της καθημερινής ζωής όπως άλλοι να λαμβάνουν επιδόματα και να νοικιάζουν σπίτια όταν την ίδια ώρα οι ντόπιοι τα χάνουν σε πλειστηριασμούς.
Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Έχουμε μια κυβέρνηση η οποία αδιαφορεί πλήρως για τον ελληνικό λαό, τον οποίο πλήττει με όποιο τρόπο μπορεί. Στρέφεται μάλιστα εν πολλοίς εναντίον κι αυτών που την εξέλεξαν. Ίσως πάλι η αντίθεση των παραπάνω εικόνων να είναι απλά η αποτύπωση της συντελούμενης αλλαγής στην πληθυσμιακή σύνθεση στη χώρα.