 |
| REUTERS / Ebrahim Noroozi / IIPA |
Εσχάτως έγιναν πολλές συζητήσεις γύρω από έναν επικείμενο πόλεμο με το Ιράν. Οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν στρατιωτική δύναμη στον Περσικό Κόλπο και η ρητορική τους γίνεται όλο και πιο στρατιωτική.
Παρουσίαση Freepen.gr
Ωστόσο, μια πλήρης σύγκρουση εξακολουθεί να είναι απίθανη, διότι το Ιράν, σε αντίθεση με άλλες χώρες στις οποίες οι ΗΠΑ έχουν επιτεθεί, δεν αποτελεί εύκολο στόχο.
Οι ΗΠΑ έχουν ήδη αναπτύξει την ομάδα κρούσης με το αεροπλανοφόρο USS 'Abraham Lincoln' και μια ομάδα βομβαρδιστικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή νωρίτερα το μήνα. Το Πεντάγωνο ανακοίνωσε επίσης ότι μια συστοιχία των πυραύλων Patriot και του πλοίου μεταφοράς, το USL 'Arlington', ήταν εν πλω προς τον Κόλπο.
Σε συνδυασμό με την έντονα αντιιρανική ρητορική του Trump και τους αβάσιμους ισχυρισμούς ότι το Ιράν είχε σαμποτάρει τέσσερα δεξαμενόπλοια στον Περσικό Κόλπο, αυτό σημαίνει ότι προχωράμε σε μια σύγκρουση;
Ενώ δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει τον κίνδυνο να ξεκινήσει σύντομα κάτι πολύ μεγάλο, αν έπρεπε να στοιχηματίσω τα χρήματά μου, τότε θα επέλεγα ότι οι ΗΠΑ δε θα επιτεθούν στο Ιράν.
Όλες οι χώρες που επιτέθηκαν άμεσα ή εισέβαλαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους από το τέλος του παλαιού Ψυχρού Πολέμου ήταν αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με ακρίβεια ως φρούτα σε χαμηλό ύψος. Ήταν στρατιωτικά αδύναμες, δεν είχαν σημαντικούς συμμάχους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ή / και δεν είχαν καμία αξιόπιστη απειλή που θα μπορούσε να αποτρέψει μια επίθεση.
Η Γιουγκοσλαβία το 1999 είχε έναν ισχυρό και καλά σεβαστό στρατό, το JNA, και αρκετά καλή άμυνα. Αλλά ήταν διεθνώς απομονωμένη, αποδυναμωμένη από τις κυρώσεις και δεν είχε συμμάχους να την βοηθήσουν. Η Ρωσία θα μπορούσε να προστατέψει τη Γιουγκοσλαβία από την επίθεση, αλλά οι ΗΠΑ γνώριζαν ότι ο διεφθαρμένος Μπόρις Γέλτσιν θα μπορούσε εύκολα να αγοραστεί με καφέ φακέλους και έτσι έγινε. Παρ 'όλα αυτά, ο JNA δεν είχε νικηθεί και οι ΗΠΑ έπρεπε να απειλήσουν με ισοπέδωση ολόκληρης της υποδομής της χώρας για να πετύχουν τον στόχο τους.
Μόλις δύο χρόνια αργότερα, οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Αφγανιστάν. Η Αφγανική Πολεμική Αεροπορία τότε ήταν ασήμαντη. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση των Ταλιμπάν στην Καμπούλ δεν ανατράπηκε λόγω των τεράστιων στρατιωτικών ανισοτήτων είχε ανατραπεί σε λιγότερο από δύο μήνες.
Τον Μάρτιο του 2003, εισέβαλαν στο Ιράκ όχι επειδή είχε όπλα μαζικής καταστροφής - ο δεδηλωμένος λόγος για την επίθεση - αλλά επειδή δεν είχε! Μετά από χρόνια κυρώσεων, η χώρα ήταν σε πολύ αδύναμη κατάσταση. Η έγκαιρη προειδοποίηση και η αεροπορική άμυνα είχαν υποστεί σοβαρές ζημίες σε επανειλημμένες επιθέσεις από «δυνάμεις συνασπισμού» και η «αεροπορία» της χώρας αριθμούσε μόνο περίπου 90 αεροσκάφη. Κανείς δεν τέθηκε σε δράση όταν ήρθαν οι εισβολείς.
Οκτώ χρόνια μετά το Ιράκ ήρθε ο πόλεμος κατά της Λιβύης. Και πάλι, αυτός ήταν ένας άλλος «μαλακός» στόχος. Ο Μουαμάρ Καντάφι αντέδρασε πολύ ανόητα στην εισβολή στο Ιράκ παραδίδοντας το πρόγραμμα όπλων μαζικής καταστροφης (WMD) της χώρας του. Ο Τζορτζ Μπους το περιέγραψε ως μια "σοφή και υπεύθυνη επιλογή", αλλά μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι ο Καντάφι θα λυπήθηκε πικρά καθώς κρυβόταν στα υπόγεια μετά την επίθεση των ΗΠΑ στη χώρα του πριν από τη βίαιη δολοφονία του.
Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ ξεκινάνε πόλεμο μόνο σε μαλακούς στόχους μπορεί να διαπιστωθεί στην αποτυχία τους να ξεκινήσουν μια πλήρη στρατιωτική επίθεση στη Συρία. Πολλές φορές στη σύγκρουση φαινόταν πιθανό, αλλά κάθε φορά, η Ουάσινγκτον έκανε πίσω. Η Ρωσία έμαθε το μάθημά της σχετικά με τη Λιβύη και δεν θα έκανε το ίδιο λάθος δύο φορές όταν έφτασε στην υπεράσπιση ενός άλλου από τους συμμάχους της.
Εάν η Συρία ήταν δύσκολη, τότε το Ιράν είναι ακόμη πιο δύσκολο. Η Global Firepower κατατάσσει την Ισλαμική Δημοκρατία στο νούμερο 14 στον κόσμο όσον αφορά τις στρατιωτικές δυνατότητές της.
Αυτά είναι δύο θέσεις υψηλότερες από το Ισραήλ. Εάν οι ΗΠΑ ήθελαν να ξεκινήσουν μια εισβολή στη γη, αξίζει να σημειωθεί ότι το Ιράν έχει πάνω από μισό εκατομμύριο ενεργό στρατιωτικό προσωπικό και 350.000 έφεδρους. Αυτό δεν περιλαμβάνει τον λεγόμενο «Άξονα Αντίστασης» του Ιράν, ο οποίος περιλαμβάνει τις μονάδες των Χεζμπολάχ και των Σιιτών στο Ιράκ που αγωνίζονται ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, οι οποίες θα μπορούσαν να αναπτυχθούν κατά των περιφερειακών στόχων των ΗΠΑ.
Όσον αφορά την ισχύ αέρα, το Ιράν έχει πάνω από 500 αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων 142 μαχητικών. Διαθέτει 1.634 άρματα μάχης, 2.345 θωρακισμένα οχήματα μάχης και 1.900 εκτοξευτές ρουκετών. Εάν οι ΗΠΑ επιθυμούν μια θαλάσσια μάχη, το Ιράν μπορεί να τη δώσει: έχει σχεδόν 400 ναυτικές μονάδες. Το Ιράν διαθέτει επίσης βαλλιστικούς πυραύλους βραχείας, μεσαίας και μεγάλης εμβέλειας που θα μπορούσαν να χτυπήσουν συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή όπως το Ισραήλ και οι χώρες του Κόλπου.
Τον Φεβρουάριο, το Ιράν αποκάλυψε επίσημα το νέο του, μεγάλης εμβέλειας χερσαίο πύραυλο κρουζ Hoveizeh, τπου έχει εμβέλεια πάνω από 1.350km.
Εντούτοις, αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο αποτρεπτικό στοιχείο που διαθέτει είναι η ικανότητά του να "πνίξει την παγκόσμια οικονομία" (με τη φράση μιας έκθεσης Deutsche Welle), κλείνοντας το Στενό του Ορμούζ, μέσω του οποίου περνά το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πετρελαίου που διαπραγματεύεται - το 90% της Σαουδικής Αραβίας.
Απλώς φανταστείτε την επίδραση στις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου αν συμβεί αυτό.
Οι ΗΠΑ μπορεί να είναι η πιο ισχυρή χώρα στον κόσμο στρατιωτικά και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι αν πάει σε πόλεμο με το Ιράν, τότε οι ΗΠΑ τελικά θα κερδίσουν. Ο Ρώσος στρατιωτικός αναλυτής Μιχαήλ Κοντάρενκο λέει ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να επιτεθούν από απόσταση στην Ισλαμική Δημοκρατία, χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικό πόλεμο για να παραλύσουν τα συστήματα αεράμυνας. Μια μαζική αιφνιδιαστική επίθεση από τον αέρα και τη θάλασσα, σε συνδυασμό με το Ισραήλ, θα άφηνε το Ιράν σε δύσκολη κατάσταση. Αλλά οι κίνδυνοι είναι ακόμα υψηλοί. Οι proxy δυνάμεις του Ιράν θα παραμείνουν απειλή. Θα επηρεαστούν οι προμήθειες πετρελαίου. Εάν το Ιράν πρόκειται να κατακτηθεί και να αποικιοποιηθεί, τότε θα πρέπει να σταλούν στρατεύματα εδάφους. Αυτό σημαίνει μεγάλο αριθμό σακουλών για νεκρούς. Θα μπορούσε το αμερικανικό κοινό, που ήθελε ο Τραμπ να σταματήσει τους πολέμους, να το αποδεχθεί;
Εξατάζοντας όλα τα παραπάνω, ο πόλεμος με το Ιράν θα ήταν μια πολύ διαφορετική υπόθεση από τους προηγούμενους πολέμους κατά του Αφγανιστάν, της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ και της Λιβύης. Αυτός είναι ο λόγος - όπως ακριβώς και ένας πόλεμος εναντίον της Κίνας ή μάλιστα της Ρωσίας - δεν είναι πιθανό να συμβεί.
Αντ 'αυτού, οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν να κάνουν ό, τι είναι δυνατόν για να αποσταθεροποιήσουν το Ιράν χωρίς να προχωρήσουν σε επίθεση πλήρους κλίμακας. Οι Σαουδάραβες και το υπέρ του Ισραήλ λόμπι πρέπει να είναι ευτυχισμένοι, αλλά ακόμα και οι "τρελοί" στην Ουάσινγκτον γνωρίζουν πότε πρέπει να σταματήσουν.
Εάν δεν το ξέρουν, είναι πραγματικά τρελοί.