Κορυφαία ζητήματα νομιμότητας ή μη της «Συμφωνίας των Πρεσπών» είναι εάν αυτή παραβιάζει εκτός από το εθνικό δίκαιο2 των κρατών που την συνυπέγραψαν και θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς Δικαίου, όπως αυτές περί «Αληθείας», «Καλής Πίστης», «Σαφήνειας» κ.α. Ζήτημα υπάρχει και με το εάν παραβιάζεται μία ολόκληρη σειρά άρθρων της «Σύμβασης της Βιέννης» η οποία αποτελεί την βασική σύμβαση που ρυθμίζει παγκοσμίως την νομιμότητα κάθε συμφωνίας. Εξίσου ελέγξιμο είναι, εάν οι διαδικασίες, που ξεκίνησαν από τον ΟΗΕ το 1993 και κατέληξαν σε αυτόν το 2019, ήταν και είναι νόμιμες μετά από όσα συνέβησαν πρόσφατα στον διεθνή οργανισμό και στα οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια με αδιάψευστα στοιχεία. Σε περίπτωση που σε όλα αυτά τα στάδια και αρχές έχουν σημειωθεί παραβιάσεις τότε έχουμε μία «Συμφωνία» ψεύδους, μία διεθνή απάτη και ως τέτοια πρέπει να ακυρωθεί.
Σχετικά με όλα τα παραπάνω θα καταθέσουμε μία σειρά αυταπόδεικτων ντοκουμέντων (και σε εικόνες), ώστε ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Είναι πασίγνωστο ότι κατά της νομιμότητας της διμερούς, διακρατικής «Συμφωνίας των Πρεσπών» έχει εκφραστεί πριν από όλους το 80% του ελληνικού λαού· και αυτό θα αρκούσε για να ακυρωθεί η «Συμφωνία». Πασίγνωστο είναι επίσης ότι ο ολιγαρχικός Κυβερνητισμός αρνήθηκε στο ελληνικό λαό το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά του για δημοψήφισμα, παρότι το απαιτούσε συνεχώς και πιεστικά.
Ωστόσο η πλειοψηφία των Ελλήνων νομίζει ότι μόνο στη χώρα μας υπήρξε η τεράστια λαϊκή κατακραυγή, γιατί δεν γνωρίζει τις εντονότατες αντιδράσεις που προκλήθηκαν και στο εξωτερικό· τόσο σε ΜΜΕ διεθνούς κύρους όσο και από επιστήμονες ειδικούς επί των συμφωνιών μεταξύ κρατών. Γι’ αυτό τον λόγο θα αναφέρουμε πολύ συνοπτικά, μερικά μόνο συγκλονιστικά στοιχεία ακυρότητος της «Συμφωνίας» τα οποία εντοπίσαμε ακόμη… και σε γερμανικά ΜΜΕ. Αυτά κατά χρονολογική σειρά έχουν ως εξής:
1. Στην μεγάλη γερμανική εφημερίδα «WESER KURIER», 29/9/2018, στη σελίδα SONNABEND –Απόψεις, ο συντάκτης Ferry Batzoglou σε άρθρο του με τίτλο: «Αποστολή χωρίς εντολή», παραθέτει τις αντιδημοκρατικές και αντιλαϊκές ενέργειες εξαπάτησης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να ψηφιστεί η «Συμφωνία».
2. Στην πασίγνωστη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung». (Aktualisiert am 1/10/2018-17:24) ο συντάκτης Nikolas Busse σε άρθρο του με τίτλο: «Gescheiterte Namensänderung: Nord-Mazedonien, nein danke», σε μετάφραση: «Αποτυχία αλλαγής ονόματος: Βόρεια Μακεδονία, όχι ευχαριστώ».
3. Στην «Frankfurter Allgemeine Zeitung», στις 28/12/2018, ο συντάκτης Michael Martens σε άρθρο του με τίτλο: «Υποψία απλής διαφυγής»· με ανάλογο περιεχόμενο.
1 Τα τρία αυτά συνεχόμενα κείμενα αποτελούν την ομιλία του Γ.Ρ. η οποία δόθηκε στις 8/5/2019 στην εκδήλωση: «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ», στην κατάμεστη αίθουσα, 700 ατόμων, του ξενοδοχείου Royal Olimpic. Διοργάνωση: Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, και International Ηellenic Association.
2 Στο παρόν κείμενο θα εξετάσουμε κυρίως τα διεθνή στοιχεία παραβατικότητας και ακυρότητας της «Συμφωνίας Πρεσπών», αφού στα του εθνικού δικαίου έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε άλλα κείμενά μας.
4. Στο περιοδικό TIME1, 22/1/2019, με άρθρο καταπέλτη κατά της «Συμφωνίας Πρεσπών», ο Dr Aggelos Chrusogelos, διδάσκων στο King's College London, ερευνητής του Κέντρου Weatherhead, του Διεθνούς Γραφείου του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και συνεργάτης του στο Chatham House. Και πρόσφατα,
5. Στην ηλεκτρονική «Deutsche Welle»2, στις 24/04/2019 με τον εύγλωττο τίτλο: «Χρηματίστηκαν βουλευτές στα Σκόπια από το ελληνικό ΥΠΕΞ;» με πανομοιότυπο ηχητικό σε άλλη ηλεκτρονική διεύθυνση3. Το ίδιο θέμα δημοσίευσε και η εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung». Ας δούμε συνοπτικά τι γράφουν αυτά τα ΜΜΕ.
Ως προς τα Σκόπια καταγγέλλεται, ότι υπήρξαν:
α. Απειλές δικαστικών διώξεων,
β. Διαφθορά,
γ. Τεράστια πίεση σε βουλευτές,
δ. Απειλές ή τέλεση σωματικής βίας,
ε. Υποσχέσεις ή τέλεση δωροδοκίας,
ζ. Άκυρο δημοψήφισμα λόγω αποχής,
η. Μη υπογραφή της «Συμφωνίας» από τον πρόεδρο Ιβανόφ,
θ. Απολύτως παράνομος τρόπος προώθησης των σχετικών εγγράφων (σ.σ. ακόμη και για τις αλλαγές στο Σύνταγμα Σκοπίων, καθώς και τις ΜΗ αλλαγές στον Εθνικό τους Ύμνο) σε Ελλάδα και ΟΗΕ.
Ενώ για την Ελλάδα καταγγέλλεται ότι υπήρξε:
ι. Παράκαμψη θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος,
κ. Ακύρωση στην πράξη του κανονισμού της Βουλής με παράνομο επηρεασμό βουλευτών και έτσι ακύρωση της Δημοκρατίας,
λ. Επίμονες καταγγελίες για διαφθορά και χρηματισμό μέσα στο υπουργικό συμβούλιο,
μ. Παραβίαση του εθνικού και ευρωπαϊκού δικαίου, κ.α.
Ο προαναφερθείς πανεπιστημιακός του King’s College London και του Χάρβαρντ αναφέρει στο TIME, ότι ανησυχεί ιδιαίτερα για την Δημοκρατία στην Ελλάδα, τα Σκόπια, αλλά και για την Ε.Ε., διότι, όπως γράφει: «Ο γεωπολιτικός στόχος της σταθεροποίησης της περιοχής κινδυνεύει από τη συμφωνία». Και: «Η συμφωνία[…] θα αναζωπυρώσει τις εθνοτικές εντάσεις και θα αυξήσει την πολιτική πόλωση στη ‘‘Μακεδονία’’ -ακριβώς το αντίθετο από την πρόθεση της ΕΕ.»
Παράλληλα, ο ειδικός σε διεθνείς συμφωνίες καθηγητής Antoni Francis Boyle, του Πανεπιστημίου του Ιλλινόις, γνωμάτευσε γραπτώς, (δημοσιεύτηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2019), τα εξής: «το άρθρο 46 της Σύμβασης της Βιέννης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αμφισβητήσει τη Συμφωνία». Στο άρθρο 46 παράγραφος 2 (περί Ακυρότητας των Συμβάσεων), αναφέρεται ότι το κράτος ΔΕΝ μπορεί να επικαλείται μια συμφωνία η οποία είναι αντίθετη με το εθνικό δίκαιο και ότι αυτή μπορεί να ακυρωθεί γιατί βρίσκεται σε αντίθεση με το εσωτερικό δίκαιο του κράτους.
Να λοιπόν πολύ σύντομα που η «Συμφωνία» όχι μόνο καταγγέλλεται διεθνώς, αλλά και διατυπώνεται βασίμως από επιστήμονες διεθνούς κύρους ότι ακυρώνεται.
Κι όμως στη χώρα μας, παρόλο που η «Συμφωνία»-σκάνδαλο καταγγέλλεται όπως προαναφέρθηκε, και ενώ συνεχίζονται οι παραβιάσεις εκ μέρους των Σκοπιανών, δεν είδαμε πρακτικές λύσεις ακύρωσης από την αντιπολίτευση. Πρωτίστως τη μείζονα, η οποία μέχρι στιγμής αρνείται να υψώσει την σημαία της ακύρωση της «Συμφωνίας». Από την άλλη δεν υπήρξε ούτε αυτεπάγγελτη δικαστική έρευνα για κραυγαλέες παρανομίες στο κείμενο και τη διαδικασία της «Συμφωνίας των Πρεσπών» με βάσει το Σύνταγμα και τους εθνικούς νόμους. Αντιθέτως συμβαίνουν τα εξής: αφενός ο ολιγαρχικός Κυβερνητισμός αποσιωπά-συσκοτίζει συστηματικά τις πολλαπλές παραβιάσεις της «Συμφωνίας» από τους Σκοπιανούς. Αφετέρου, κάποιοι τηλεοπτικά υπερ-προβεβλημένοι ακαδημαϊκοί –ένας με πρόσφατο χρίσμα Ευρωβουλευτή–, κάνουν αγωνιώδεις προσπάθειες να μας πείσουν, ότι όλα σχετικά με τη «Συμφωνία» είναι νόμιμα. Προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τον λαό, μας λένε ότι αυτή είναι νομικά «απρόσβλητη», κάτι σαν …διαιώνια μοίρα για την Ελλάδα, πιο ισχυρή από τα 2.700 χρόνια της μακεδονικής ιστορίας και της επιστημονικής αλήθειας. Λένε ακόμη, πως η εν λόγω «Συμφωνία» περιέχει καταχρηστικούς όρους μη καταγγελίας της οι οποίοι βρίσκονται πάνω από την διεθνή και εθνική νομολογία. Δηλαδή, για να το πούμε απλά: δύο πολιτικοί εγκληματίες έγραψαν οι ίδιοι τους παράνομους όρους στη «Συμφωνία» τους με τους οποίους νομιμοποιούν τις παρανομίες τους σε αυτήν. Εδώ προφανώς εγκαινιάζεται για πρώτη φορά παγκοσμίως το δόγμα: «ο ένοχος παράγει δίκαιο με το οποίο απαλλάσσει τον εαυτό του από τα πολιτικά-εθνικά του εγκλήματα.»
Όμως, ακόμη και ένας υποψήφιος φοιτητής της Νομικής γνωρίζει το αν επιτρέπονται ή όχι σε οποιαδήποτε συμφωνία καταχρηστικοί όροι που αφαιρούν την βούληση του συμβαλλομένου. Και στην διμερή «Συμφωνία των Πρεσπών» έχουμε όρους που παραβιάζουν όχι μόνο το εθνικό Δίκαιο των δύο κρατών-μερών, αλλά δεσμεύουν την ελεύθερη βούληση των συμβαλλομένων σε πρωταρχικό δικαίωμα των πολιτών το οποίο δεν επιδέχεται δέσμευση. Και τέτοιο πρωταρχικό δικαίωμα είναι η εθνική κυριαρχία του λαού την οποία αυτός εξασκεί στο όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας μας. Κι όμως όνομα, γλώσσα και εθνότητα παραχωρήθηκαν στους Σλαβοαλβανούς Σκοπιανούς. Σημειώνεται ότι τα δύο τελευταία τα κατήγγειλε έντονα μέσα στη βουλή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυρ. Μητσοτάκης.
Αντίθετα με την μαύρη προπαγάνδα ελαχιστότατων (από κάθε έννοια) ακαδημαϊκών και άλλων ενδοτικών οι οποίοι μας λένε ότι η «Συμφωνία» δεν μπορεί να καταγγελθεί ποτέ, υπενθυμίζουμε, ότι το διεθνές δίκαιο προβλέπει πως «κατεξοχήν οι διμερείς συμφωνίες ακυρώνονται οποτεδήποτέ θεωρήσει αναγκαίο το ένα μέρος.» Και αυτό είναι αυτονόητο γιατί είναι πιθανό ένα από τους συμβαλλόμενα κράτη να καταπατήσει μία συμφωνία στο μέλλον. Ήδη το Σκοπιανό κράτος την έχει καταπατήσει πολλές φορές και την καταπατά συνεχώς μέχρι σήμερα στον ΟΗΕ. Θα ήταν δικαιικά αδιανόητο να μη μπορεί να καταγγελθεί μια ήδη καταπατημένη συμφωνία ή, το χειρότερο, μία συμφωνία που θα καταπατηθεί στο μέλλον. Κι αυτό γιατί δήθεν επιτρέπονται καταναγκαστικοί και καταχρηστικοί όροι που αφαιρούν την ελεύθερη βούληση ενός ολόκληρου λαού, του ελληνικού, ο οποίος θα πρέπει στο μέλλον να εφαρμόζει ένα διαιώνιο σύμφωνο εθελοδουλίας.
Εδώ η μακρά προσωπική μας μελέτη επιβεβαιωμένη από έμπειρους διπλωμάτες με δεκαετίες καριέρας σε κρίσιμες υπηρεσίες του ΟΗΕ, αλλά και από έγκυρους διεθνολόγους στην Ελλάδα και το εξωτερικό κατέληξε στα εξής:
Α. Δεν ισχύει στο διεθνές δίκαιο κανένας καταχρηστικός-καταναγκαστικός όρος που να αφαιρεί τα πρωταρχικά κυριαρχικά δικαιώματα ενός λαού στη χώρα του. Τέτοιες επαχθείς «νομολογίες» που έχουν πλέον καταρριφθεί διεθνώς ίσχυαν σε προηγούμενους αιώνες σε επικράτειες αποικιοκρατικών δυνάμεων που καταδυνάστευαν δουλοπάροικους.
Β. Δεν υπάρχει στα σύγχρονα παγκόσμια νομικά χρονικά προηγούμενο άλλης τέτοιας επαχθούς συμφωνίας (με όρους εθελοδουλίας σε βάρος της Ελλάδος), την οποία μπορεί να επικαλεστεί κάποιος για να στηρίξει την «Συμφωνία των Πρεσπών». Δεν υπάρχει!
Ας δούμε όμως με χρονολογική σειρά μερικά μόνο από τα πολλά στοιχεία ακύρωσης που διαθέτουμε και τα οποία για ευνόητους λόγους δεν θα τα ανακοινώσουμε όλα.
1. Στις 15 Οκτωβρίου 2018 σε σχετική ομιλία μας στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης αποκαλύψαμε, μετά από έρευνα στα αρχεία του ΟΗΕ, ότι ο Ειδικός Αντιπρόσωπος του γ.γ. του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, είχε εντολή από το Συμβούλιο Ασφαλείας, το 1993, ΜΟΝΟ για τη διευθέτηση του «Ονόματος» των Σκοπίων και για τίποτε άλλο!
Αυτοί είναι οι κωδικοί των εντολών που έλαβε ο Μ. Νίμιτς από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με ημερομηνίες 26 και 28 Μαΐου 1993. Την (ως άνω) επιστολή (β) την έστειλε ο τότε γ.γ. Μπούτρος-Μπούτρος Γκάλι στο Συμβούλιο Ασφαλείας κατά την συζήτηση του γνωστού Σχεδίου Βανς-Όουεν (1993).
Κι όμως αντί ο Μ. Νίμιτς να ασχοληθεί ΜΟΝΟ με το όνομα που ήταν η δουλειά του αυτός παραβίασε τις εντολές που είχε με κάθε τρόπο. Έτσι επί 25 χρόνια δεν τήρησε ποτέ ίσες αποστάσεις, αφού ουδέποτε κατέθεσε έστω και ένα όνομα που να είναι σύμφωνο με την ιστορική και επιστημονική αλήθεια και το οποίο φυσικά θα ευνοούσε την Ελλάδα. Εν τέλει υπέγραψε, και μάλιστα ως μάρτυρας, μία «Συμφωνία» με τον μακροσκελή τίτλο: «Τελική Συμφωνία για την επίλυση των διαφορών οι οποίες περιγράφονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993), τη λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995, και την εδραίωση Στρατηγικής και Εταιρικής σχέσης.» Αλλά, τι σχέση έχει μία εντολή που αφορούσε ΜΟΝΟ το όνομα με όλα αυτά και κυρίως με μία «Συμφωνία Στρατηγικής και Εταιρικής σχέσης»; Γιατί ο Μ. Νίμιτς υπέγραψε παραβιάζοντας τα όρια των καθηκόντων του μια «Συμφωνία» απολύτως ετεροβαρή για την Ελλάδα και με δουλείες, σαν να νικήθηκε η χώρα μας σε πόλεμο από τα Σκόπια;
Πάνω σε αυτή την δομική παρανομία χτίστηκε η εν λόγω επαχθής «Συμφωνία». Ας κρατήσουμε τα δύο αυτά νούμερα των αποφάσεων, 817 και 845, του Συμβουλίου Ασφαλείας όπως και τις κραυγαλέες παρανομίες του Μ. Νίμιτς η οποία συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα, το 2019. Συναφώς απολύτως παράνομες είναι και οι ενέργειες στον ΟΗΕ του γ.γ. Αντ. Γκουτέρες, ειδικά για όσα έπραξε αυτός το 2019 αποδεχόμενος την παράνομη «Συμφωνία Πρεσπών». Όλα τα αποδεικτικά στοιχεία αυτής της τερατώδους διεθνούς απάτης, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα στον ΟΗΕ, θα τα παραθέσουμε στη συνέχεια.
(Συνέχεια στο Β΄ Μέρος)
1.Τα τρία αυτά συνεχόμενα
κείμενα αποτελούν την ομιλία του Γ.Ρ. η
οποία δόθηκε στις 8/5/2019 στην εκδήλωση:
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ», στην
κατάμεστη αίθουσα, 700 ατόμων, του
ξενοδοχείου Royal Olimpic.
Διοργάνωση: Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών
Στρατού, και International
Ηellenic Association.
2. Στο παρόν κείμενο θα
εξετάσουμε κυρίως τα διεθνή στοιχεία
παραβατικότητας και ακυρότητας της
«Συμφωνίας Πρεσπών», αφού στα του εθνικού
δικαίου έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε
άλλα κείμενά μας.