 |
| jarmoluk / pixabay |
Η υπουργός παιδείας και εκλεκτή καλεσμένη για φέτος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, Νίκη Κεραμέως, έβαλε ταφόπλακα στην προεκλογική τέταρτη νομική σχολή της Πάτρας. Ούτε συμφωνώ, ούτε διαφωνώ με την απόφασή της.
Του Στρατή Μαζίδη
Αυτοί που θέλουν σώνει και καλά πανεπιστημιακό χάρτι, θα το πάρουν ο κόσμος να χαλάσει. Οπότε γιατί να μην το πάρουν στην πατρίδα τους, θα αναρωτηθεί κάποιος; Από την άλλη για να ανοίγεις σχολές, θα πρέπει πρώτα να έχεις όχι απλά σουλουπώσει, αλλά ανεβάσει αρκετά επίπεδα τις υπάρχουσες σχολές, να διαθέτουν πόρους, να είναι οικονομικά αυτόνομες και μετά να βάζεις πλώρη για καινούριες.
Ο προβληματισμός μου βρίσκεται στο γεγονός πως ζούμε σε μια χώρα γιατρών και δικηγόρων. Όλοι θέλουν χαρτί πανεπιστημίου και η κοινωνία ακόμη δίνει αυτές τις κατευθύνσεις. Την ίδια ώρα όμως η ζωή δείχνει αλλού.
Ψάχνεις να βρεις μάστορα και δε βρίσκεις. Όταν τελικά έρθει, σίγουρα θα βγει με χαρτονόμισμα στην τσέπη, ενώ πχ ο δικηγόρος από το πανεπιστήμιο Πατρών, μπορεί να εκλιπαρεί τον πελάτη του να τον πληρώσει.
Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια ένα μακαρίτη υδραυλικό που είχε πάει στο σπίτι ενός γιατρού μετά από πολλά παρακάλια. Ο τελευταίος πρόσεξε το ρολόι του. Φολεξάκι, του λέει ρωτώντας καθώς είχαν πρωτοεμφανιστεί εκείνη την εποχή. Ρολεξάκι του απήντησε ο μάστορας.
Μια σειρά επαγγελμάτων που έχουν εργασία και σχετίζονται με τις κατασκευές, είτε υφιστάμενες είτε νέες, και μπορούν να δώσουν διέξοδο, σνομπάρονται σε μια χώρα θεωρητικών πολλοί εκ των οποίων δεν ξέρουν να αλλάξουν μια λάμπα.
Και τι έγινε που γεμίσαμε δικηγόρους σε αυτόν εδώ τον τόπο; Πήξαμε στις μηνύσεις για το τίποτε με μια χώρα δικομανή να ξημεροβραδιάζεται στα δικαστήρια άνευ λόγου.
Και τι έγινε που γεμίσαμε γιατρούς; Πάνε 40 χρονών και δεν έχου τελειώσει την ειδικότητα ή τρέχουν στο εξωτερικό.
Μήπως τελικά χρειάζεται να επαναθεωρήσουμε την άποψη αλλά και την προσέγγισή μας σε ορισμένα θέματα;