Μέχρι τώρα οι προκάτοχοι της νέας υπουργού Παιδείας δεν ήταν σε θέση να κατανοήσουν ως εν πολλοίς αδαήμονες και ένθερμοι θιασώτες της αρπακτής γενικώς, το γεγονός ότι η γλώσσα ως ενδιάθετη ορμή και σκόπιμη έκφραση της ψυχικής μας ζωής, εξελίσσεται όπως η συνείδηση, όταν βέβαια καλλιεργείται.
Του Στέλιου Συρμόγλου
"Η ελληνική γλώσσα είναι η δυναμικότερη και συγχρόνως η πνευματικότερη. Είναι το σπίτι του Είναι", αναφέρει ένας βαθύς υπαρξιακός στοχαστής, ο Μ. Χάιντεγκερ. Κι εμείς την έχουμε εξοβελίσει, απογυμνώσει και απαξιώσει τελείως. Εμείς κι όλοι αυτοί οι πολιτικοί, αυτάρεσκοι και αθυρόγλωσσοι, επαίτες της εφήμερης προβολής, αβούλευτοι με έντονα τα σημάδια της παρακμής στο πρόσωπό τους, και διάφοροι παρατρεχάμενοι της παρασιτικής απορραθύμισης, έχουμε αποφασίσει την ίδια την καταστροφή μας!
Μια ματιά στα προγράμματα των κομμάτων θα καταπείσει και τον πιο δύσπιστο ότι η Παιδεία και η ελληνική γλώσσα αντιμετωπίζονται με άκρατη επιπολαιότητα.
Τι έχει να μας πει η νέα υπουργός Παιδείας με τις περγαμηνές από το Harvard και με την αυταρέσκεια ότι "κατέχει" τα θέματα της Παιδείας, για την ανάγκη της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στη Μέση Εκπαίδευση;
Δεν έχει να μας πει τίποτα. Γιατί η ανάγκη της διδασκαλίας, για παράδειγμα, των αρχαίων ελληνικών τότε μόνο θα γίνει κατανοητή πόσο απαραίτητη είναι, όταν συνειδητοποιηθεί βαθύτερα η ουσία και η λειτουργία της γλώσσας. Ο λόγος των αρχαίων Ελλήνων είναι θεουργικός: στη γλώσσα τους μίλησαν οι θεοί. Αυτό σημαίνει ότι μέσω της γλώσσας αυτής αποκαλύφθηκε, φανερώθηκε το Είναι. Μέσω αυτής ακούστηκε η φωνή του μυστηρίου και εκφράστηκε η ουσία του σύμπαντος κόσμου.
Ο ελληνικός λόγος κατόρθωσε να παγιώσει λογικές κατηγορίες και έννοιες, επάνω στις οποίες οικοδομήθηκεο παναθρώπινος πολιτισμός. Γι' αυτό και επαίτες οι ερχόμενες εποχές αναγκάζονται να συναλλάσσονται πνευματικά και να ανοίγουν διάλογο μαζί της. Ο λόγος έχει ζευχθεί στην υπηρεσία και της ιδέας και της ζωής.
Αν δεν έρθουμε σε άμεση κοινωνία με το αρχαίο κείμενο, κινδυνεύουμε να χάσουμε τους πλέον εύγεστους χυμούς του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Είναι σαν να θέλουμε να κλείσουμε τα παράθυρα της ψυχής και του νου μας, για να μην εισέρχονται η θεία μελωδία και οι ουράνιες μολπές της κλασσικής Ελλάδας. Τα κείμενα και η σπουδή τους οξύνουν, τουλάχιστον όσο και τα μαθηματικά, την νόηση του ανθρώπου. Επιπλέον γεωργούν το συναίσθημα και ευρύνουν τις εσωτερικές διαστάσεις του ανθρώπου.
Ολη αυτή η συλλογιστική πρέπει να ενταχθεί μέσα σ' ένα πλαίσιο ενός σοβαρού παιδευτικού προγράμματος για την αναβίωση των Ανθρωπιστικών Γραμμάτων στον τόπο μας. Με τη δύναμη του κάλλους του, την αρετή της συμμετρίας του και το αφυπνιστικό του βάθος, μπορεί ο ελληνικός λόγος να γίνει πάλι για την ανθρωπότητα το φως που καθαίρει, ανυψώνει, λυτρώνει και κομίζει τις αιώνιες αξίες στη ζωή.
Ετσι, θα παύσει αυτή η ζωή να είναι εθνικώς μεν χορτάτη (που ούτε αυτό συμβαίνει...), ηθικά όμως λιμοκτονούσα!
Η Ελλάδα βρίσκεται σε κωματώδη πνευματική κατάσταση. Τα βαριά της συμπτώματα είναι η ηθική αναιμία, απουσία πρωτότυπου στοχασμού, λεξιλογική πτώχεια, γλωσσική αυθαιρεσία, πενία και αναρχία, διανοητικό στένεμα, έλειψη ερευνητικού έργου, επιστημονική προχειρότητα, ανυπαρξία μέτρου, στοιχείο καθαρά αρχαιοελληνικού.
Σε τούτο τον τόπο, όπου το λεξιλόγιο μας έχει τελείως συρρικνωθεί, επικρατεί μια μόνο λέξη που έγινε εθνική τροφή...Η λέξη "μαλάκας". Ολοι οι Ελληνες αναγνωριζόμαστε μεταξύ μας ως επίμονοι "μαλάκες". Και σε απατεώνες και απαίδευτους, σε μαλάκες αναθέτουμε τη μοίρα τους!..
Η μόρφωση. Η αληθινή μόρφωση. Αυτό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας!