Αναρτήθηκαν στη "ΔΙΑΥΓΕΙΑ" οι προκηρύξεις για τις θέσεις των προέδρων της ΕΡΤ και ΑΠΕ σύμφωνα με τη λιτή ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα, με τη διορία για τους ενδιαφερομένους να λήγει στις 26 Αυγούστου.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Αυτή η είδηση, ωστόσο, ωχριά μπροστά στην "αιφνιδιαστική" πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, στο πλαίσιο του οράματός του περί "Επιτελικού Κράτους", αλλά και της αναθεώρησης δεδομένων για την αξιοκρατική επιλογή του προέδρου, του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΡΤ και του προέδρου-γενικού διευθυντού του ΑΠΕ, ώστε να γίνει πράξη για πρώτη φορά η διαύγεια στην επιλογή των κατάλληλων υποψηφίων για τις προαναφερόμενες θέσεις.
Η πρωθυπουργική "πρωτοβουλία" συνίσταται στην συγκρότηση της επιτροπής αξιολόγησης και επιλογής των διοικήσεων της ΕΡΤ και ΑΠΕ με εκπροσώπους από: Την International Federation of Journalists, την International Academy of Television, Arts and Science, την Transparency International, το European Institute of Risk management, την UN Committee on Information.
Η πρωτόγνωρη αυτή "πρωτοβουλία" του Κυριάκου Μητσοτάκη, που ανατρέπει κάθε πάγια, αδιαφανή και παλαιοκομματική πρακτική του παρελθόντος, κρίθηκε απαραίτητη και από το επικοινωνιακό του επιτελείο...
Επειδή η πρόσφατη σπασμωδική ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι προτείνει για υποψήφιο πρόεδρο της ΕΡΤ τον μέχρι πρότινος διευθυντή Τύπου του πρωθυπουργού, τον κατά τα άλλα συμπαθέστατο ρεπόρτερ Κ.Ζούλα, προκαταλάμβανε τη θεσμική διαδικασία επιλογής των υποψηφίων. Και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τους "κακότροπους" και τους δύστροπους, τους βλακωδώς "προσκολλημένους" στη διαφάνεια και τη δεοντολογία, ως μια πρακτική άλωσης της Δημόσιας τηλεόρασης, πέραν των αντικειμενικών κριτηρίων ικανότητας του προτεινόμενου προσώπου.
Επειδή η προτεινόμενη επιλογή της κυβέρνησης δεν προκάλεσε καμία "συγκίνηση" στο φιλοθεάμον κοινό...
Επειδή οι δημοσιογράφοι των ΜΜΕ υποδέχθηκαν την κυβερνητική επιλογή "χλιαρά", ως δεδομένη, και μάλιστα την στήριξαν είτε δια της αρποκράτειας σιωπής, είτε δια της επικρότησης και της παράθεσης ονομάτων δημοσιογράφων που πρόκειται να επιλέξει ο συμπαθής Κ.Ζούλας, παραβλέποντας την όλη θεσμική διαδικασία, εθισμένοι στο "αποφασίζουμε και διατάσσουμε" της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά και με την υστερόβουλη ματιά για "τακτοποίηση" ημετέρων κι άλλων της εξαγορασμένης δημοσιογραφικής επιβίωσης...
Επειδή σύσσωμη η αντιπολίτευση δεν αντέδρασε, ως εθισμένη να προβάλλει το μηδέν με τη μελωδία των εραστών των μεγάλων υποκριτικών λόγων και σχημάτων...
Επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει άλλες βιωμένες πραγματικότητες γεμάτες υποκρισία και ψέμα...
Αναμένεται με άκρατο ενδιαφέρον, η με σοβαρότητα και πρωτοφανή αξιοκρατία επιλογή των νέων διοικήσεων της ΕΡΤ και του ΑΠΕ. Κάτι που προκάλεσε και το ενδιαφέρον του διάσημου ηθοποιού και σκηνοθέτη Woody Allen, με γνωστή την εαισθησία του σε θέματα διαφάνειας. Και με δική του πρωτοβουλία, μόλις πληροφορήθηκε την ρηξικέλευθη απόφαση του Ελληνα πρωθυπουργού, προθυμοποιήθηκε να κινηματογραφήσει την όλη διαδικασία της επιλογής, με απώτερο στόχο μια νέα κοινωνική ταινία του με θέμα τους Ταρτουφισμούς στο χώρο της πολιτικής...
Τελικά συνεχίζουμε να ζούμε ως κοινωνία "ντροπιασμενες εποχές" στον Τροπικό του πολιτικού θράσους και της πολιτικής υποκρισίας. Και τελικά η νατουραλιστική απεικόνιση μιας κοινωνίας πάνω σ' ένα τεντωμένο σχοινί, με το βάθος το απροσμέτρητο από κάτω, να προσπαθεί να εξισορροπήσει αγωνία, προσδοκία, αδιαφάνεια και πολιτική αυθαιρεσία, με τα γκρεμίσματα γύρω της από ανερμάτιστες πολιτικές, καταδείχνει την αδιέξοδη πραγματικότητα.
Κανείς δεν είναι μέτοχος κάποιας ευθύνης και ενοχής, που ωστόσο έχασαν τον προσωπικό τους χαρακτηρα και απέκτησαν την κοινωνική τους διάσταση. Με την πολιτική να μη στέκεται στο ανθρώπινο και στο υπεύθυνο. Με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις να παίρνουν θέσεις στην όπερα του γελοίου, για να υμνολογήσουν το "θάνατο του κύκνου", που συμβολίζει την καθαρότητα των αποφάσεων και των απόψεων.
Μια κοινωνία μετατράπηκε σε όπερα. Με το δραματικό στοιχείο των "αποδεκατισμένων" θεσμών, με υποτείνουσα τη "σταύρωση" του κοινωνικού δικαίου και της αξιοκρατίας, ακόμη και της κοινωνικής αξιοπρέπειας. Με το σαρκασμό ή και αυτοσαρκασμό των σκεπτόμενων πολιτών, τη σαδιστική ειρωνεία των εκάστοτε εξουσιαστών και τη σάπια καρδιά των παντός είδους ιερουργών της πολιτικής ανευθυνότητας, θρασύτητας, και πλεονεξίας, αλλά και της έκδηλα πολιτικής δειλίας.
Και η αισθητική που αναδύεται, για μια ακόμη φορά, μέσα από τη σύζευξη της επιλογής νέας διοίκησης της πολυπαθούς ΕΡΤ και της πολιτικής υποκρισίας με πολλά στοιχεία γκροτέσκο, είναι τελικά η αισθητική του ρεαλιστικού μηδενισμού.