Ο Ερντογάν αγόρασε το SERTAO για γεωτρύπανο ή υποβρύχιο; Γεμάτη τρύπες η λαμαρίνα του αλλά κι η ιστορία του

Στις 12 Σεπτεμβρίου 2019 η Freepen.gr παρουσίαζε δημοσίευμα της τουρκικής Yeni Safak (link) σύμφωνα με το οποίο η Αγκυρα σχεδίαζε την απόκτηση ενός ακόμη πλωτού γεωτρύπανου. Προφανώς η φιλοκυβερνητική τουρκική ιστοσελίδα ήξερε πολύ καλά τι έγραφε. Σχεδόν πέντε μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα στα τέλη του πρώτου δεκαημέρου, στις 9 Φεβρουαρίου του 2020 γνωστοποιήθηκε η απόκτηση, σε δημοπρασία, του SERTAO (link) χωρίς όμως ιδιαίτερες λεπτομέρειες.

Του Στρατή Μαζίδη

Αποφάσισα λοιπόν να ψάξω λίγο το SERTAO σε ελεύθερες και προσβάσιμες πηγές. Το πλοίο ναυπηγήθηκε το 2012 στη Νότια Κορέα στα ναυπηγεία της Samsung. Ωστόσο αν ψάξετε θα το δείτε και ως ναυπηγημένο στα Daewoo. Ακόμη και στο επίσημο φυλλάδιο της PB [εταιρεία που μεσίτευε το πλοίο], υπάρχει αναρτημένο [κι έσωσα στο αρχείο μου], στο εισαγωγικό κείμενο η αναφορά στα Daewoo και στα specifications στο ίδιο έγγραφο, στη Samsung. Αυτό για να αντιληφθούμε εξαρχής τα πολλά και διάφορα παράξενα γύρω από το συγκεκριμένο χιλιοβασανισμένο πλοίο.

Το SERTAO, που στα πορτογαλικά σημαίνει απόμακρη ενδοχώρα, ναυπηγήθηκε για λογαριασμό της βραζιλιάνικης Schahin Group έναντι 750 εκ. δολαρίων ΗΠΑ και αμέσως ναυλώθηκε στη γνωστή εταιρεία Petrobras μέχρι τον Απρίλιο του 2015 όποτε διεκόπη η ναύλωση λόγω των τιμών του πετρελαίου και η πλοιοκτήτρια χρεοκόπησε.

Χωρίς να αναλύεται κάπου το γιατί, δηλαδή οι απαιτήσεις, το πλοίο με σημαία των νησιών Marshall πέρασε σε μια εταιρεία ονόματι Dleif Drilling, που εδρεύει στις ΗΠΑ. Η Dleif πήρε την πλοιοκτησία του SERTAO  στις 30 Σεπτεμβρίου 2015 με δικαστική απόφαση του δικαστηρίου του Sao Paolo [oedigital.com] και αντικατέστησε την Schahin Petróleo e Gás S.A., ως διαχειρίστρια του πλοίου.

Η Dleif προσέλαβε μια ολλανδική  εταιρεία με ελληνικό όνομα [στο site στην παρουσίαση των στελέχων δεν εμφανίζεται σήμερα κάποιος Ελληνας] και μια κυπριακή εταιρεία με έδρα τη Λεμεσό για να διαχειριστούν το πλοίο. Επίσης ανέθεσε στους μεσίτες PB και Pareto Offshore της Νορβηγίας να ψάξουν για ναύλωση [όπως γράφει η μπροσούρα της ΡΒ].

Εν συνεχεία όμως το πλοίο απέπλευσε για το Teeside του Ηνωμένου Βασιλείου με σκοπό να δέσει [lay up] μέχρι να βρεθεί αγοραστής όπως θα δείτε στο παρακάτω έγγραφο. Ωστόσο εκεί κρατήθηκε από τις Βρετανικές Αρχές. Ο Εμπιστευματοδόχος προκάλεσε τη σύλληψη του πλοίου εξαιτίας διαφόρων παραβιάσεων του συμβολαίου.

Προς τούτο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα έγγραφο σύμφωνα με το οποίο η Dleif Drilling μετείχε ως affiliate στη Schahin Group και το πλοίο είχε υποθήκη στην Deutsche Trust Bank Company Americas [https://www.casemine.com/judgement/uk/5b2897ed2c94e06b9e19dda8] ενώ παρέχονται πληροφορίες ως προς τα χρέη της βραζιλιάνικης εταιρείας Schahin Group στη θυγατρική της DB, το πότε σταμάτησαν να εξυπηρετούν, την υποθήκη κτλ:

Το πλοίο θα ακολουθήσει μια πορεία μετάβασης από το ένα βρετανικό λιμάνι στο άλλο μέσα στα επόμενα χρόνια, δηλαδή από το 2016 έως το 2019 οπότε και έφτασε στο Port Talbot.

Το 2018 το πλοίο βρίσκεται παροπλισμένο στο Tilbury και βγαίνει σε πλειστηριασμό με τις βρετανικές αρχές να ορίζουν άλλους μεσίτες:

Το Μάρτιο του 2019 θα μεταφερθεί στο Port Talbot.

Το πλοίο παράλληλα γεμίζει τρύπες. Ήδη σε ηλικία μόλις 4 ετών, το Μάρτιο του 2016 στο Teeside το πλοίο όπως βλέπουμε στο marinetraffic οποίο έχει τρεις μεγάλες τρύπες στα δεξιά.

το 2017  το πλοίο βρίσκεται στο Middlesbrough

Το 2018 στο Tilbury

To 2019 στο Port Talbot

Και η αριστερή πλευρά το 2015 δεν ήταν σε καλή κατάσταση παρά το ότι το πλοίο ήταν τότε μόλις 3 ετών, δηλαδή newbuilding.

Αυτή είναι η πλέον πρόσφατη εικόνα του πλοίου στις αρχές του 2020 με τις τρύπες πρόχειρα μπαλωμένες.

Όλες αυτές οι φωτογραφίες με τις λεπτομέρειές τους, υπάρχουν στο marinetraffic.

Αυτό το πλοίο για να γίνει πάλι βαπόρι όντας δεμένο και ρημαγμένο επί τέσσερα χρόνια θέλει αμέτρητα εκατομμύρια εκτός αν ο Ερντογάν το πήρε για να το χρησιμοποιήσει ως υποβρύχιο ή απλά να για να κάνει ότι τρυπάει στις περιοχές που διεκδικεί. Αλλά έστω κι έτσι, όταν αρχίζεις επισκευές και μάλιστα σε ένα τέτοιο πλοίο από πλευράς εγκατάλειψης, στην πορεία οι δουλειές πολλαπλασιάζονται.

Είναι μάλιστα απορίας άξιο το πως, πότε και υπό ποιες συνθήκες θα επιχειρηθεί να αποπλεύσει για την Τουρκία. Θα του δώσει ο γαλλικός νηογνώμωνας πιστοποιητικά και οι λιμενικές αρχές clearance για να φύγει σε αυτήν την κατάσταση;

Και εδώ λοιπόν φτάνοντας προς το τέλος του κειμένου μας υπάρχουν κάποια σκοτεινά σημεία γύρω από το πλοίο:

Α. Πως η Dleif Drilling πήρε δικαστικά το πλοίο το 2015 ενώ υπήρχαν βάρη σε αυτό; Με βάση ποια στοιχεία και απαιτήσεις της έδωσε το πλοίο το δικαστήριο του Σάο Πάολο; [oedigital.com]

Β. Ποια είναι η Dleif Drilling. Όσο κι αν αναζήτησα κάποια ιστοσελίδα της ή τον στόλο της, δε βρήκα απολύτως τίποτε. Σε ποιούς ανήκει; Ποιοι βρίσκονται από πίσω;

Γ. Το παράδοξο είναι ότι η Dleif φέρεται να απέρριψε πρόταση του 2016 για 75 εκ. δολάρια με βάση δημοσιεύματα του offshoreenergytoday.com αλλά και του oilandgaspeople.com. Προφανώς και με βάση το παραπάνω έγγραφο για την υποθήκη που χρονολογείται το 2018, φαίνεται να μεσολάβησε ένα Α διάστημα μέχρι το πλοίο να βγει σε πλειστηριασμό το καλοκαίρι του 2018 στο Tilbury. Τώρα πως γίνεται να πουλάς κάτι που σου έχουν δεσμεύσει, είναι μια εύλογη απορία.

Κι έπειτα γιατί να αναλάβεις εσύ, η εταιρεία με έδρα στις ΗΠΑ εν προκειμένω, να πάρεις ένα πλοίο σε κακή κατάσταση για να το φέρεις στην Ευρώπη και να στο πιάσουν; Τι έχεις να κερδίσεις; Φαινομενικά τίποτε αλλά σε δεύτερο χρόνο για να το κάνεις, θα έχεις σίγουρα τον ιδιαίτερο λόγο σου, είτε θες να κερδίσεις είτε να αποφύγεις κάτι. Υπήρχε "δουλειά" και χάλασε ή κάτι άλλο συνέβη;

Δ. Μέχρι και σε συνδρομητικά sites [tradewindsnews.com] που πρέπει να πληρώσεις για να αποκτήσεις πρόσβαση στο πλήρες κείμενο, η Dleif Drilling εμφανίζεται ως seller [πωλητής] ακόμη και το 2019. Πώς γίνεται αυτό; Το πλοίο βγήκε σε δημοπρασία επειδή κατασχέθηκε, αλλιώς δε θα έβγαινε. Συνεπώς η παραπάνω εύλογη απορία επαναλαμβάνεται.

Όταν λοιπόν ένα πλοίο είναι κατασχεμένο, είναι κατασχεμένο. Βρήκα έναν παλιό μου φίλο, μεσίτη από τα χρόνια που συνεργαζόμασταν και τον ρώτησα πως είναι δυνατό να έχει κατασχεθεί ένα πλοίο που ανήκει στον Α για χρέη του Α προς τον Γ, αλλά να εμφανίζεται ο Β ως πωλητής που πήρε το πλοίο σε κάποιο δικαστήριο και του το κράτησαν μόλις ήρθε στην Ευρώπη για να το πουλήσει επειδή ο Α [αρχικός πλοιοκτήτης] χρωστά στον Γ τα λεφτά που κόστισε η ναυπήγησή του. Η απάντησή του ήταν πως...κάτι γίνεται εδώ.

Ε. Ακόμη και τώρα στον ιστότοπο των μεσιτών από πλευράς της Dleif Drilling, αν κλικάρει κανείς στο ενημερωτικό φυλλάδιο που παραπέμπει η εταιρεία στην ανάρτηση για τον τελευταίο πλειστηριασμό του Ιανουαρίου 2020, κατά 99% αυτού που το απέκτησε ο Ερντογάν, ανοιγεί εκείνο που μας λέει ότι μια εταιρεία με έδρα τη Λεμεσό κάνει το μάνατζερ. Το μάνατζερ σε τι; Σε δεμένο πλοίο; Δηλαδή πληρώνεται ενδιάμεσος για να έχει επάνω ελάχιστα άτομα να το φυλάνε; Με ποια σκοπιμότητα; Γίνεται και πιο απλά. Το δένεις μόνος σου κι έχεις έναν τοπικό πράκτορα για τα τρέχοντα.

Εν κατακλείδι μια αμερικανική θυγατρική γερμανικής τράπεζας κυνηγά και κατάσχει το πλοίο και ενώ το συνολικό χρέος ξεπερνά πια τα 800 εκ. δολάρια, συναινεί να βαφτεί τούρκικο, αφού καταστεί πρώτα αξιόπλοο, έναντι μόλις 40 και ούτε εκ. δολαρίων [dailysabah.com], το οποίο πια μετά τη δημοπρασία παραδίδεται καθαρό από βάρη στο νέο του ιδιοκτήτη, δηλαδή τους γείτονές μας. Τα υπόλοιπα χρωστούμενα τι γίνονται; Διαγράφονται; Ενδιάμεσα μια άλλη εταιρεία με έδρα τις ΗΠΑ το πήρε από τη χρεοκοπημένη πλοιοκτήτρια ουσιαστικά για να το φέρει να το δέσει στη Βρετανία με σκοπό να το πουλήσει.

Γεμάτη τρύπες η λαμαρίνα αλλά κι η ιστορία του SERTAO. Οι πρώτες φαίνεται να έκλεισαν πρόχειρα λίγο πριν την τελευταία δημοπρασία. Οι άλλες παραμένουν ανοικτές...


***
Νεώτερη σημείωση 19/2/2020: Η κυπριακή εταιρεία με έδρα με τη Λεμεσό σχολίασε σε σχετικό ερώτημα του SIGMALIVE πως η διαχείριση είχε μεταβιβαστεί από καιρό σε άλλο παράρτημα της εταιρείας με έδρα τη Σκωτία [ωστόσο αυτό δεν απεικονίζεται από τους brokers] αλλά πως με την εξαγορά του πλοίου από την TPAO, η μητρική εταιρεία στο σύνολό της δεν έχει πλέον καμία σχέση με το πλοίο.