Το τελευταίο διάστημα οι κριτικές φωνές που ελέγχουν τις τοποθετήσεις του κ. Τσιόδρα έχουν πολλαπλασιαστεί. Η αρχική ασυλία και καταδίκη όσων προβληματίζονταν με το περιεχόμενο των λεγομένων του σε καθημερινό επίπεδο, δεν υφίστανται πλέον.
Του Στρατή Μαζίδη
Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Πώς ο καθηγητής βγήκε από το απυρόβλητο και από τη λαμπάδα-Τσιόδρα φτάσαμε στην άσκηση καλόπιστης ως επί το πλείστον αλλά αυστηρής κριτικής; Πώς από το πλήθος δημοσιευμάτων του τι κάνει, που ψάλλει, τι λένε οι γονείς, φτάσαμε στο άλλο άκρο;
Είναι πολύ απλό. Ο κ. Τσιόδρας εξετέθη επί μακρόν στον ιό της φθοράς όσων είναι δημόσια πρόσωπα. Τον φθοροϊό. Η καθημερινή τηλεοπτική παρουσία του η οποία δεν περιορίζεται μόνο σε όσα πρέπει να ανακοινωθούν αλλά και στην ανάπτυξη των προσωπικών του θέσεων, οι οποίες μπορεί να είναι ενδιαφέρουσες αλλά δεν μπορούν να αποτελούν περιεχόμενο διακαναλικής προβολής, είναι ένα σημείο αναφοράς. Όσο πιο πολλά λες, τόσο περισσότερο ανοίγεσαι.
Επίσης όταν κάποιοι επιστήμονες υποστήριξαν τεκμηριωμένα μια άλλη άποψη δίχως να τον προσβάλλουν, αυτός κάνοντας χρήση του διακαναλικού βήματος μίλησε απαξιωτικά για...fake news, διότι στη χώρα μας όταν κάποιος δε συμφωνεί μαζί μας είτε είναι ψεύτης, είτε παράλογος.
Επιπλέον όσο εκτίθεται κανείς δημόσια, τόσο περισσότερο τον ψάχνουν ή σημειώνονται όσα λέει. Πχ στις 25 Ιανουαρίου καθησύχαζε σχετικά με τον ιό παρά το ότι υπήρχαν διαθέσιμα στοιχεία που έδειχναν την ταχύτατη εξάπλωσή του.
Στα μέσα Μαρτίου τα σχολεία έπρεπε να κλείσουν, σήμερα αποδείχθηκε ότι τα παιδιά δε μεταφέρουν τον ιό.
Όσο για τις μάσκες; Ας το αφήσουμε καλύτερα. Ας κρατήσουμε μόνο το πρόστιμο. Αυτό άλλωστε ενδιαφέρει και την κυβέρνηση η οποία θέλει να εισπράξει χρήματα.
Ο πρωθυπουργός στο τελευταίο του μήνυμα προς τους πολίτες, στα πλαίσια πάντα της επικοινωνιακής εκμετάλλευσης της πανδημίας, πράγμα όχι σωστό, μας καθησύχασε ότι αυτή η αχρείαστη καθημερινή διακαναλική παρουσία θα διατηρηθεί. Ο πρωθυπουργός φυσικά γνωρίζει γιατί το πράττει. Εξυπηρετεί πολύ να συντηρείς το φόβο στο λαό και να τον κρατάς μέσα.
Ωστόσο ο καθηγητής ποιο λόγο έχει να εξακολουθεί να μετέχει σε αυτό; Ας αναλογιστεί κι ο ίδιος ορισμένα ζητήματα.