 |
| Illustration by Ed Woodhouse/Al-Monitor |
Μια λησμονημένη ιστορία για τη Λέσβο και τη Χίο - Με αφορμή τη σημερινή εορτή του «Ταξιάρχη» του Μανταμάδου Λέσβου ήρθε στο νου μου αυθόρμητα η λυσσαλέα «αντίπραξης» των Γερμανών ώστε μετά την απελευθέρωση των νησιών του Βορείου Αιγαίου στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) να μην παραμείνουν στην Ελλάδα αλλά να παραδοθούν και πάλι στην Τουρκία, η οποία παρέμεινε ανένδοτος στο θέμα των νησιών ενθαρρυμένη παντοιοτρόπως και πεισματικά από τους Γερμανούς. Όπως έγινε άλλωστε και με την Βόρειο Ήπειρο που αποδόθηκε τελικά μετά από ισχυρή επιμονή των εκπροσώπων της «Τριπλής Συμμαχίας» (Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία) στη νεοσύστατη Αλβανία.
Στο βιβλίο «Πως η Γερμανία κατέστρεψε τον Ελληνισμόν της Τουρκίας», που εκδόθηκε το 1916, γίνεται απόλυτα σαφές πως η Γερμανία, με τη διπλωματία της και τον γερμανικό Τύπο, ραδιουργούσε κατά της Ελλάδας και ότι, όπως δήλωσε τότε ο Εμμανουήλ Ρεπούσης (υπουργός του Βενιζέλου) «Το ζήτημα των νήσων διέτρεξε πολλούς και μεγάλους κινδύνους, από τους οποίους έσωσεν αυτό η μεγάλη πρόνοια και διπλωματικότης του Αρχηγού της Κυβερνήσεως των Φιλελευθέρων, χάρις εις την συνδρομήν της Αγγλίας (….) Η Αγγλική Κυβέρνησις, ευτυχώς, εδέχθη την παράκλησιν του Πρωθυπουργού ημών και ανέλαβε την πρωτοβουλίαν και επέτυχεν τον συνδυασμόν των δύο ζητημάτων (νησιά και βορειοηπειρωτικό), τοιουτοτρόπως δε εζημιώθημεν μόνον εις την Ήπειρον και εσώσαμεν τας νήσους».
Με τον γνωστό ωμό τρόπο, ο Γερμανός πρεσβευτής στη Τουρκία, ο πολύς Βαγκενχάιμ, γνώστης πολλών μυστικών της αρμενικής γενοκτονίας, δήλωσε τότε: «οι νήσοι πρέπει να ανήκουν εις εκείνον, εις ον θα ανήκη και η απέναντι ακτή της Μικράς Ασίας». Το συνέδεε μάλιστα και με το Μακεδονικό δηλώνοντας ότι η Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) που ρύθμισε τα βαλκανικά σύνορα «δέον να αναθεωρηθή ως άδικος, διότι την επέβαλεν η απληστία των συμμάχων Βαλκανικών Κρατών εις βάρος της Βουλγαρίας». Η δε γερμανική εφημερίδα «Tαgesblatt» είχε και την συμβιβαστική λύση : αντί της Λέσβου και της Χίου να έδιναν στην Ελλάδα τη Ρόδο, που τότε την κατείχαν ακόμα οι Ιταλοί!
Ήταν άλλωστε η εποχή που ο Αρχηγός της Γερμανικής Αποστολής στην γερμανοκρατούμενη πολιτικά και στρατιωτικά Τουρκία, ο Λίμαν φον Σάντερς, περιοδεύον στη Μικρά Ασία είπε στις τουρκικές αρχές για τους Έλληνες: «Αυτούς εδώ τι τους φιλάτε! Εν όσω αφίνετε αυτά εδώ, σεις θα είσθε είλωτες των Ελλήνων»!
Και όπως διαβάζουμε στον επίλογο του προαναφερθέντος βιβλίου για τους Γερμανούς «το Βαλκανικόν ζήτημα δεν ελύθη δια των Βαλκανικών πολέμων, μορφήν μόνο ήλλαξε, θα λυθή δε μετά νέους αγώνας καθ’ ους η Βουλγαρία θα έχη σύμμαχον την Τουρκίαν». Και προστάτη, θα μπορούσε να συμπληρώσει κάποιος, τη Γερμανία. Κάτι, που τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει ακόμα και σήμερα.
