 |
| otrags / pixabay |
Ελένη Παπαδοπούλου
Το θέμα είναι ότι τα παραμύθια με τα οποία ταϊζουν τα κανάλια τα πιστεύουν. Νομίζουν δηλαδή ότι η πραγματικότητα είναι αυτή που δείχνουν τα λιβανιστήρια τους. Θα τους στεναχωρήσω. Δεν είναι.
Για παράδειγμα παρά το γεγονός ότι η διαχείριση του κορονοϊού ήταν εξαρχής βλακώδης με καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία, η κυβέρνηση επιμένει να επενδύει μιντιακά στο θέμα καλλιεργώντας υστερία, κινητοποιώντας εισαγγελείς και συκοφαντώντας τα πλήθη ως ψεκασμένους. Εγκλωβισμένοι στο κλίμα που έχουν οι ίδιοι καλλιεργήσει, δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα, όπως και σε πολλά άλλα θέματα και επιδίδονται σε κινήσεις που εξοργίζουν τον κόσμο ακόμη περισσότερο.
Στο ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης εξαρχής παρέδωσαν τη διαχείριση στο παρακράτος της Υπατης, έβαλαν και έναν υπουργό-βιτρίνα να φαίνεται ότι υπάρχει κυβέρνηση για το θέμα, ο οποίος κάθε μέρα τουιτάρει 800 τουίτς για τις επισκέψεις που κάνει εδώ κι εκεί και για το πόσο ωραία πάει ο εποικισμός. Φοβερή δουλειά το τουίτ. Είστε σίγουρα υπουργός;
Για την παιδεία ας μην το σχολιάσω. Τεράστια επιτυχία. Σήμερα εκατοντάδες σχολεία με κατάληψη, πρώτη φορά τέτοια μαζικότητα τόσο νωρίς, με θέμα τον ιό. Μπράβο μας διαλύσατε και τα σχολεία. Τώρα ούτε εξ αποστάσεως, ούτε διά ζώσης. Απλά κλειστά.
Οι άλλοι ήταν καλύτεροι; Οχι. Τα ίδια χάλια ήταν. Ωστόσο η πολιτική δεν ασκείται με όρους το μη χείρον βέλτιστον. Αλλά δεν νομίζω ότι αυτό ενδιαφέρει και κανέναν πλέον. Τι θα πει το πάνελ, ο τηλεδημοσιογράφος, οι ειδήσεις και ο Αυτιάς. Αυτά ενδιαφέρουν περισσότερο.