Γράφει ο κ. Αντώναρος:
Μερικές φορές με (ξανα)πιάνει το δημοσιογραφικό.μου δαιμόνιο. Ακούω, ρωτάω, μαθαίνω, συνθέτω, αναλύω.
Έτσι εδώ και τρείς μέρες πάνω κάτω μου έρχονται (δύσκολα διασταυρώσιμες) πληροφορίες ότι διαφοροι κύκλοι (και πολιτικοί και άλλοι) απεργάζονται σχέδια για συγκρότηση κυβερνησης εθνικής ενότητας. Μέχρι τα ονόματα δύο εν δυνάμει (μη κοινοβουλευτικών) πρωθυπουργών μου ψιθυρίζουν. Κάτι σαν κι αυτό που έγινε πριν 9 χρόνια τετοιες μέρες πάνω κάτω όταν αποκαθηλώθηκε με μια πολύ σύνθετη διαδικασία που γνωρίζω (και με έγγραφα ντοκουμεντα) εκ τω έσω με την ανατροπή του ΓΑΠ και τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Μου λένε ακόμη ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης στα αυτιά του οποίου έχουν φθάσει οι σχετικές πρωτοβουλίες ανθίσταται σθεναρά. Λογικό μου φαίνεται. Αν και το "θύμα" σε τέτοιες περιπτώσεις μαθαίνει συνήθως τελευταίο τι του μέλει να πάθει ( ειδικά όταν έχει μονοπαντο σύστημα ενημερωσης και πληροφοριών). Όλα αυτά μου φαντάζουν -- τουλάχιστον για την ώρα -- κάπως υπερβολικά. Από την άλλη: Δυσκολεύομαι να αναλύσω με απόλυτη βεβαιότητα τη σημερινή παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα στην οποία μεταξύ των άλλων λεει λίγο πολύ ότι ειναι έτοιμος να βάλει πλάτη. Υπεύθυνη σταση ασφαλώς. Αλλά μήπως έχει κι άλλη ερμηνεία και στοχεύει στην προετοιμασία της κοινής γνώμης; Θα δείξει.