Του Στέλιου Συρμόγλου
Γιατί, δυστυχώς, τα παράσιτα και τα ερπετά γνωρίζουν ό,τι ο μεγάλος φιλόσοφος των Σταγείρων, ο Αριστοτέλης υποστήριζε: "Το επαναλαμβανόμενον έθος, ήθος γίνεται". Ένα ήθος δίχως ηθική, αναστολές, δισταγμούς, φραγμούς ή έστω προσχήματα.
Αυτό βιώνουμε ως πολίτες όλα τα χρόνια των μνημονίων και εσχάτως με την "προστασία" της υγείας μας, με το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού να διαστρέφει την αλήθεια, με επινοήματα ευκαιριακών σκοπιμοτήτων, με υποσχέσεις και άεργα όνειρα.
Το αποτέλεσμα για την κοινωνία; Ο εθισμός της στις πιο βάναυσες παραβιάσεις κανόνων αντικειμενικής κοινωνικής και ηθικής πολιτικής. Αυτός ο κοινωνικός Μιθριδατισμός , η ανοσία αυτή απέναντι σ΄αυτήν την χωρίς ήθος Ηθική, επιδρά αποφασιτικά στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων. Με τους πολίτες να φοβούνται την αλήθεια ή να την προτιμούν "ενδεδυμένη" αναλόγως των περιστάσεων, αποφεύγοντας έτσι τον αγώνα με σύνεση και τη σύνεση με αγώνα!
Η ιστορία ενός λαού είναι ο πόλεμος ανάμεσα στις μετριότητες και στις σπουδάιες προσωπικότητες. Η πρώτη κατηγορία είναι οι πολλοί. Η δεύτερη είναι οι ολίγιστοι. Η ψυχή της κοινωνίας και της κοινωνικής ζωής οικοδομείται "κατ' εικόνα και ομοίωσιν" της ψυχής των ηγετόρων του, οι οποίοι γίνονται η μοίρα του λαού τους. Ο ελληνικός λαός δεν "ευτύχησε" να έχει ηγήτορες. Έχει ηγετίσκους. Πυγμιαίους πολιτικούς. Φοβισμένα ανθρωπάκια με θρασυδειλία και λιπαρές συνειδήσεις.
Δύναμη της ιστορίας ενός λαού είναι η πολιτική ευφυία, γιατί οι μάζες ακολουθούν ασυνείδητα τις οδηγίες των εξαίρετων ανθρώπων. Οι ολίγιστοι σκέπτονται, οι πολλοί μιμούνται. Γι αυτό ο πολιτισμός και η αισθητική των πολιτικών ηγετών καθορίζει τον πολιτισμό της ψυχής του λαού.
Μέσα στον υπάρχοντα πολιτικό σκουπιδότοπο στην Ελλάδα, πως να ψάξει κανείς για πολιτικούς ηγέτες; Αν δεν είναι ματαιοπονία, είναι βλακώδης προσδοκία!