 |
| cocoparisienne / pixabay |
Του Στέλιου Συρμόγλου
Τους λόγους γεννούν οι μεγάλες στιγμές και τρέφουν διαιώνια οι "ώρες", που ξαναγίνονται "πέτρινες περιστέρες" και "ακούν με προσοχή". Υπάρχουν ωστόσο, θα έπρεπε ήδη να το ξέρεις, βαρήκοες ώρες και βαρήκοοι πολίτες σε επικίνδυνες εποχές, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ενωτιστούν τα προφητικά ρήματα.
Οι Έλληνες μένουμε απαθείς μπροστά στα συμβαίνοντα και είναι σαν να οδηγούμαστε αυτόχειρες και αυτόκτονοι "εις οδόν απωλείας".
Ναι, σε εσένα απευθύνομαι, που βρίσκεσαι σε κατάσταση σύγχυσης, αμηχανίας, φόβου και ακαταμάχητης ευπιστίας, ενώ οι αντιστάσεις σου απονευρώθηκαν, η ζωή σου αποδυναμώθηκε και προχωρεί ράθυμα. Επαναλαμβάνεται χωρίς να βιώνεται σαν ριζική πραγματικότητα. Μεταμορφώνεται σ' ένα δίχως προβληματισμούς και ορμή προόδου γεγονός.
Ναι, σε εσένα απευθύνομαι που καθημερινά συμβιβάζεσαι με τον πολιτικό μηδενισμό, συνήθως υπό το κράτος του φόβου.
Ναι, σε εσένα απευθύνομαι, που κάθε μέρα με τον στρουθοκαμηλισμό σου υφαίνεις το δικό μου μελλοντικό δράμα, το δράμα μιας ακόμη μεγάλης ελληνικής περιπέτειας. Με την Ελλάδα να έχει μετατραπεί σε αποικία. Με την αλλοίωση της κοινωνίας. Με την άμβλωση του ελληνικού πνεύματος, την καταπάτηση των αξιών και τον εξοβελισμό των αξίων.
Δεν το αντιλαμβάνεσαι; Όσο εθίζεσαι στην ανοσία, όχι για το κορωνοιό που έχεις μετατραπεί σε θύμα του πολιτικού καιροσκοπισμού, αλλά για τη ζωή σου. Δεν είσαι ικανός όχι να ζήσεις δημιουργικά και αξιοπρεπώς, αλλά ούτε να πεθάνεις.
Αυτός είναι ο Μυθριδατισμός. Απάθεια, ανοσία, εθισμός απέναντι στη δυσοσμία και στην πολιτική σήψη, εξευτελιστική προσαρμογή.
Σε εσένα απευθύνομαι, στον Έλληνα της οικονομικής καχεξίας, της αφασίας, της αγλωσσίας, εσχάτως του φόβου που με τόσο προπαγανδιστικό τρόπο εμφύτευσαν στον εγκέφαλό σου τα πολιτικά "προσωπεία", με αποτέλεσμα να οδηγείσαι στην "κοινωνική σφαγή" και στο κληρωθέν είδος της προσωπικής εξαφάνισης.
Ναι, σε εσένα απευθύνομαι που δεν βλέπεις ότι μεταβλήθηκαν τα θεμέλια της δημοκρατίας. Νοσεί η δημοκρατία στην Ελλάδα. Και δεν καταλαβαίνεις ότι η απάθεια και ο φόβος είναι συγχρόνως νόσος και θρυαλλίς. Δεν κυβερνούν τους λαούς οι αριθμοί, ούτε οι αλλόφυλλοι προπαγανδιστές των εγχώριων ΜΜΕ, αλλά η ψυχή.
Ναι, κοίταξέ με! Μην αλληθωρίζεις. Μην ονειρεύεσαι κατά τον ήχο των αναγκών σου και εκμηδενίζεις κάθε θεώρηση και κρίση. Τι δεν καταλαβαίνεις; Η πρόθεση και η διαδικασία είναι προνόμιο των πολιτικών. Και έτσι συντελείται η υποτίμηση της υπόστασής σου. Και το προνόμιο αυτών των βλακών της πολιτικής εκλαμβάνεται με τη βοήθεια της ανοχής και του φόβου σου ως αυθαίρετο δικαίωμα!
Ναι, σε εσένα απευθύνομαι, που παγιδευμένος σε "πλαστικά όνειρα" και τρομοκρατημένος από τις ίδιες τις ανάγκες σου, εθίστηκες στο "μηδέν εν", στο "τίποτα", που αποτελεί την κυριαρχία της απαξίας. Σε εσένα απευθύνομαι που τρέφεσαι με ψευδαισθήσεις και παχυλές υποσχέσεις των Αρλεκίνων της πολιτικής, που δέχεσαι το "ελάχιστο" της πολιτικής κοροιδίας, που ωστόσο το αναγάγεις σε σημαντικό.
Και μη διερωτάσαι πως τα ξέρω όλα αυτά και πως τα αντιλαμβάνομαι; Πως ένα παιδί διατυπώνει με συγκλονιστική σαφήνεια τη δοκιμασία σου, τη δοκιμασία της κοινωνίας; Το "παιδί" είναι η ίδια η συνείδησή σου. Εγώ είμαι Εσύ! Είμαι το παιδί μέσα σου! Η ελευθερία δεν είναι κάτι έξω από τη συνείδηση. Ξεκινά από αυτή και προς αυτήν επιστρέφει, έχοντας ως ιερό προορισμό την ακεραίωση του ανθρώπου.
Και το "παιδί" μέσα σου αποκαλύπτει το πρωτογενές ζεύγμα που υπάρχει ανάμεσα στη συνείδησή σου και στην ελευθερία!
Η μοίρα του τόπου πρέπει να χειραγωγηθεί όχι με προσπάθεια γαλήνης. Η γαλήνη ευνουχίζει την ένταση της θέλησης, χαλαρώνει το πάθος. Να σκεφτούμε το πνεύμα και το ρόλο του πνεύματος με τη γόνιμη ταραχή της συνείδησης. Να σκεφτούμε το "παιδί" μέσα μας!