Από: capital.gr - Stirlitz
Ως προς το αν η ελληνογαλλική συμφωνία θα κάνει τους Τούρκους να
μαζευτούν, η άποψή μου είναι πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί
επειδή: 1) αυτά που διεκδικεί (προς το παρόν) η Τουρκία από εμάς και ο
τρόπος που συμπεριφέρεται για να τα αποσπάσει, δεν επισύρουν τη γαλλική
επέμβαση με βάση τους όρους της συμφωνίας, και 2) η ελληνική κυβέρνηση
δεν πρόκειται να αντιδράσει ποτέ δυναμικά στις τουρκικές προκλήσεις.
Στρατιωτική εμπλοκή της Γαλλίας (χωρίς να είναι 100% σίγουρο) μπορεί να
υπάρξει μόνο στο ακραίο σενάριο που γίνει τουρκική εισβολή σε
κατοικημένο ελληνικό έδαφος, πράγμα που δεν φαίνεται πιθανό στον κοντινό
χρονικό ορίζοντα.
Όταν ο Τσίπρας ζητάει να επεκταθεί ο όρος της
γαλλικής στρατιωτικής συνδρομής και να συμπεριλάβει και την περίπτωση
παραβίασης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ουσιαστικά κοροϊδεύει τους
Έλληνες διότι ούτε η δική του κυβέρνηση ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη
έπραξαν το παραμικρό για να οριοθετήσουν την υφαλοκρηπίδα μας στέλνοντας
σχετική επιστολή στον ΟΗΕ, ούτε βεβαίως άσκησαν το καθ' όλα νόμιμο
δικαίωμα που έχει η Ελλάδα για μονομερή επέκταση των χωρικών της υδάτων
στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο. Επομένως δεν μπορούμε να απαιτούμε από
τους Γάλλους να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις για να υπερασπιστούν κάτι
που εμείς αποφεύγουμε να κατοχυρώσουμε νομικά.
Κατά τη γνώμη μου η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία (όπως και οι
πρόσφατες επείγουσες παραγγελίες γαλλικών όπλων) ενώ φαινομενικά δείχνει
να είναι επωφελής για τη χώρα μας, στην πραγματικότητα προορίζεται
απλώς να παράσχει ένα άλλοθι στους σημερινούς κυβερνώντες σε περίπτωση
που καθίσουν κάποτε στο εδώλιο ειδικού δικαστηρίου κατηγορούμενοι για
εσχάτη προδοσία λόγω της εκχώρησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στους
Τούρκους. Θα μπορέσουν τότε να επικαλεστούν ότι αναγκάστηκαν να
υποχωρήσουν στις τουρκικές πιέσεις επειδή δήθεν οι ελληνικές ένοπλες
δυνάμεις ήταν αδύναμες να τα βγάλουν πέρα με τις τουρκικές, και ότι παρ'
όλο που έλαβαν όποια μέτρα μπορούσαν για να μεταβάλλουν το ισοζύγιο
ισχύος, αυτό δεν κατέστη τελικά εφικτό. Άλλωστε κάτι ανάλογο είδαμε να
γίνεται και από τις κυβερνήσεις Σημίτη αμέσως μετά τα Ίμια το 1996. Για
να δικαιολογηθεί η απώλεια εθνικού εδάφους λόγω της υποτιθέμενης
στρατιωτικής μας αδυναμίας, ο Σημίτης προχώρησε σε κολοσσιαίες
παραγγελίες όπλων τα επόμενα χρόνια προκειμένου να χτίσει το πολιτικό
του άλλοθι.