Πόσοι σκεπτόμενοι ευελπιστούν ότι θα γίνουν...αγγελούδια οι εθισμένοι στην απάτη πολιτικοί; Ποιός θα ξεσαπίσει τη σαπισμένη ρίζα; Με την ΝΔ και τον ψευδομανή Αντώνη Σαμαρά να "προωθούν" τις σκοπιμότητες που διεμόρφωσε το ΠΑΣΟΚ του αβέλτερου Γιώργου Παπανδρέου και του στρεψοδίκη Βαγγέλη Βενιζέλου με την όψιμη στήριξη από τον "πιθηκισμό" και τους "προσωπιδοφόρους" αριστερούς της ΔΗΜΑΡ, προκύπτουν ήδη ακόμα πιο οδυνηρές καταστάσεις για την ελληνική κοινωνία που δακρύζει...
του Στέλιου Συρμόγλου
Μια κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση, που προέρχεται από τους αναζητητές της διαφθοράς, τον εξωνυμένο Τύπο και τα ΜΜΕ, την για δεκαετίες τυφλή στράτευση, την εκφυλισμένη διανόηση, άγει στην ανωμαλία και σε πολιτικές εκτροπές. Οι μέτριοι και οι βλάκες της πολιτικής παράγουν πολιτικές εκτροπές και ανατροπές. Και βλάκες μέτριοι επωφελούνται απ' αυτές, αναπαράγοντας βλακεία και μετριότητα. Ένας διάλληλος κύκλος. Και η παγίωση διαδοχικών κατεστημένων για μικρά χρονικά διαστήματα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά αδιατάρακτη επικράτηση των αθλίων και των ηλιθίων!
Τα κατεστημένα αλληλοανατρέπονται. Συγχρόνως, όμως, αλληλοτροφοδοτούνται με "ανθρώπους". Αυτού του είδους η εξουσία στελεχώνεται με άτομα της ίδιας νοοτροπίας ή και με συνεχώς τα ίδια πρόσωπα, τα οποία αλλάζουν προσωπείο και επιτείνουν έτσι την αποσύνθεση εκ των άνω, η οποία προκαλεί σταδιακά την έκρηξη εκ των κάτω. Κι αν δεν προκληθεί η έκρηξη ή έστω η εξανάσταση συνεπεία γενικής αποβλάκωσης ή καταστροφής και των πλέον πρωτογενών κοινωνικών αντανακλαστικών, η κοινωνία μεταβάλλεται σε κάτι δυσώδες...
Για κίνδυνο πολιτικής εκτροπής είχε μιλήσει παλαιότερα ο έτερος του σημερινού δράματος της χώρας, ο Κώστας Σημίτης. Και ο μόνιμα "εξαφανισμένος" και "βολεμένος" στη...θαλπωρή της ανέξοδης παχυδερμίας Κώστας καραμανλής αναφέρθηκε στη...δυσωδία. Και οι δύο ωστόσο δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν τις αιτίες. Κι αυτό, γιατί δεν έχουν την "ιδιοτροπία" να θεωρούν την πολιτική έργο των αξίων και των διαταξικά επιλέκτων. Η ολιγαρχική τους αντίληψη περιοριζόταν πάντα στην καταγραφή των προβλημάτων, που οδηγεί στην αδράνεια. Κανένας από τους πρωτοκλασάτους της πολιτικής δεν αντιλαμβάνεται που οδηγούν οι παραχωρήσεις και οι εκχωρήσεις επί θεμάτων αρχής.
Κι αυτή η αντίληψη στην πολιτική, πρώτα υπονομεύεται και μετά υπονομεύει. Ναρκοθετεί τα πάντα: ανατρέπει έννοιες, δίνει ερεθίσματα στους επιπολάζοντες και τους συνθυματολόγους, που προάγουν το ψεύδος σε αλήθεια. Και ειπωμένο με "πλαστικότητα" γίνεται πιο ευαπορρόφητο απ' ό,τι η ίδια η αλήθεια! Όταν δε με τη συνεχή χρήση του, πληθύνουν και μαζοποιηθούν οι αποβλακωμένοι, τότε επέρχεται πλήρης αναστροφή και θεωρείται το ψεύδος, αλήθεια! Έτσι εμποδιζόταν πάντα στην Ελλάδα ο εκσυγχρονισμός και επικρατούσε η "τσιμεντένια" και "γύψινη" λογική, με αποτέλσμα να μην αναννεώνεται και να μην οξυγονούται η κοινωνία στο πλαίσιο ενός κρατικού μηχανισμού ευέλικτου, προνοιακού και αποσυμφορημένου, με προοπτική στο μέλλον και στη θετική κρίση της ιστορίας...
Και με τη λήθη των αξιών και τον εξοβελισμό των αξίων, με μονοσήμαντες και μονοδιάστατες ερμηνείες των προβλημάτων της χώρας, φτάσαμε στα σημερινά αδιέξοδα της οικονομίας και της κοινωνίας. Με τον τόπο να κινδυνεύει να πετάξει το έρμα του και να μείνει έρμαιος των ανέμων της ιστορίας...Με την πολυπρόσωπη και χωρίς πλέον "φτιασίδια" πολιτική απάτη να προκαλεί και να αποκαλεί τους έντιμους βλάκες, κρετίνους και νωθρούς. Και σ' αυτό το μεγάλο παιχνίδι της πολιτικής απάτης είναι εγκλωβισμένος ο λαός. Ο κατά βάση φτωχός και εν πολλοίς άβουλος λαός. Και ακολουθεί με την ισχνή του φωνή στο τραγούδι τους πολιτικούς του ταγούς...Τους αριστερούς που τραγουδάνε ετεροχρονισμένα " στ' άρματα, στ' αρματα", έτσι για πλάκα. Τους σοσιαλιστές κι όσους έμειναν πασοκιστές με το τραγούδι "όλοι το ίδιο είμαστε λαός και Κολωνάκι" και κάνουν την πλάκα τους. Και τους νεοδημοκράτες, όσοι απέμειναν στο "μαντρί" του Σαμαρά, με το ελπιδοφόρο άσμα "ακόμα τουτ' την Άνοιξη, ραγιάδες,ραγιάδες" και παθαίνουν την πλάκα τους...
Και το ερώτημα που εγείρεται, είναι κατά πόσο το εκάστοτε ανεύθυνον αυτού του τόπου είναι σε θέση να υποψιαστεί τη σημασία του παρθενώνα. Της πνευματικής, πολιτικής και μεταφυσικής του αξίας. Του πνευματικού δυναμικού που διαθέτει και ως κληρονομιά έχει περιέλεθει στο νέο ελληνισμό. Και να επενδύσει το μέγιστο των προσπαθειών του στην αξιοποίηση του δυναμικού αυτού. Του ίδιου δυναμικού που μετέχουν, ούτως ή αλλέως, κορυφαίοι της σημερινής πνευματικής οικουμένης, οι οποίοι γι αυτό το λόγο εξανίστανται με τα τεκταινόμενα στον ελλαδικό χώρο...Έρμη Ελλάδα!..
του Στέλιου Συρμόγλου
Μια κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση, που προέρχεται από τους αναζητητές της διαφθοράς, τον εξωνυμένο Τύπο και τα ΜΜΕ, την για δεκαετίες τυφλή στράτευση, την εκφυλισμένη διανόηση, άγει στην ανωμαλία και σε πολιτικές εκτροπές. Οι μέτριοι και οι βλάκες της πολιτικής παράγουν πολιτικές εκτροπές και ανατροπές. Και βλάκες μέτριοι επωφελούνται απ' αυτές, αναπαράγοντας βλακεία και μετριότητα. Ένας διάλληλος κύκλος. Και η παγίωση διαδοχικών κατεστημένων για μικρά χρονικά διαστήματα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά αδιατάρακτη επικράτηση των αθλίων και των ηλιθίων!Τα κατεστημένα αλληλοανατρέπονται. Συγχρόνως, όμως, αλληλοτροφοδοτούνται με "ανθρώπους". Αυτού του είδους η εξουσία στελεχώνεται με άτομα της ίδιας νοοτροπίας ή και με συνεχώς τα ίδια πρόσωπα, τα οποία αλλάζουν προσωπείο και επιτείνουν έτσι την αποσύνθεση εκ των άνω, η οποία προκαλεί σταδιακά την έκρηξη εκ των κάτω. Κι αν δεν προκληθεί η έκρηξη ή έστω η εξανάσταση συνεπεία γενικής αποβλάκωσης ή καταστροφής και των πλέον πρωτογενών κοινωνικών αντανακλαστικών, η κοινωνία μεταβάλλεται σε κάτι δυσώδες...
Για κίνδυνο πολιτικής εκτροπής είχε μιλήσει παλαιότερα ο έτερος του σημερινού δράματος της χώρας, ο Κώστας Σημίτης. Και ο μόνιμα "εξαφανισμένος" και "βολεμένος" στη...θαλπωρή της ανέξοδης παχυδερμίας Κώστας καραμανλής αναφέρθηκε στη...δυσωδία. Και οι δύο ωστόσο δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν τις αιτίες. Κι αυτό, γιατί δεν έχουν την "ιδιοτροπία" να θεωρούν την πολιτική έργο των αξίων και των διαταξικά επιλέκτων. Η ολιγαρχική τους αντίληψη περιοριζόταν πάντα στην καταγραφή των προβλημάτων, που οδηγεί στην αδράνεια. Κανένας από τους πρωτοκλασάτους της πολιτικής δεν αντιλαμβάνεται που οδηγούν οι παραχωρήσεις και οι εκχωρήσεις επί θεμάτων αρχής.Κι αυτή η αντίληψη στην πολιτική, πρώτα υπονομεύεται και μετά υπονομεύει. Ναρκοθετεί τα πάντα: ανατρέπει έννοιες, δίνει ερεθίσματα στους επιπολάζοντες και τους συνθυματολόγους, που προάγουν το ψεύδος σε αλήθεια. Και ειπωμένο με "πλαστικότητα" γίνεται πιο ευαπορρόφητο απ' ό,τι η ίδια η αλήθεια! Όταν δε με τη συνεχή χρήση του, πληθύνουν και μαζοποιηθούν οι αποβλακωμένοι, τότε επέρχεται πλήρης αναστροφή και θεωρείται το ψεύδος, αλήθεια! Έτσι εμποδιζόταν πάντα στην Ελλάδα ο εκσυγχρονισμός και επικρατούσε η "τσιμεντένια" και "γύψινη" λογική, με αποτέλσμα να μην αναννεώνεται και να μην οξυγονούται η κοινωνία στο πλαίσιο ενός κρατικού μηχανισμού ευέλικτου, προνοιακού και αποσυμφορημένου, με προοπτική στο μέλλον και στη θετική κρίση της ιστορίας...
Και με τη λήθη των αξιών και τον εξοβελισμό των αξίων, με μονοσήμαντες και μονοδιάστατες ερμηνείες των προβλημάτων της χώρας, φτάσαμε στα σημερινά αδιέξοδα της οικονομίας και της κοινωνίας. Με τον τόπο να κινδυνεύει να πετάξει το έρμα του και να μείνει έρμαιος των ανέμων της ιστορίας...Με την πολυπρόσωπη και χωρίς πλέον "φτιασίδια" πολιτική απάτη να προκαλεί και να αποκαλεί τους έντιμους βλάκες, κρετίνους και νωθρούς. Και σ' αυτό το μεγάλο παιχνίδι της πολιτικής απάτης είναι εγκλωβισμένος ο λαός. Ο κατά βάση φτωχός και εν πολλοίς άβουλος λαός. Και ακολουθεί με την ισχνή του φωνή στο τραγούδι τους πολιτικούς του ταγούς...Τους αριστερούς που τραγουδάνε ετεροχρονισμένα " στ' άρματα, στ' αρματα", έτσι για πλάκα. Τους σοσιαλιστές κι όσους έμειναν πασοκιστές με το τραγούδι "όλοι το ίδιο είμαστε λαός και Κολωνάκι" και κάνουν την πλάκα τους. Και τους νεοδημοκράτες, όσοι απέμειναν στο "μαντρί" του Σαμαρά, με το ελπιδοφόρο άσμα "ακόμα τουτ' την Άνοιξη, ραγιάδες,ραγιάδες" και παθαίνουν την πλάκα τους...
Και το ερώτημα που εγείρεται, είναι κατά πόσο το εκάστοτε ανεύθυνον αυτού του τόπου είναι σε θέση να υποψιαστεί τη σημασία του παρθενώνα. Της πνευματικής, πολιτικής και μεταφυσικής του αξίας. Του πνευματικού δυναμικού που διαθέτει και ως κληρονομιά έχει περιέλεθει στο νέο ελληνισμό. Και να επενδύσει το μέγιστο των προσπαθειών του στην αξιοποίηση του δυναμικού αυτού. Του ίδιου δυναμικού που μετέχουν, ούτως ή αλλέως, κορυφαίοι της σημερινής πνευματικής οικουμένης, οι οποίοι γι αυτό το λόγο εξανίστανται με τα τεκταινόμενα στον ελλαδικό χώρο...Έρμη Ελλάδα!..