Προ ημερών το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, ως βασικός μέτοχος της ΕΥΔΑΠ με το 61% των μετοχών, ζήτησε τη σύγκληση έκτακτης γενικής συνέλευσης των μετόχων με θέμα την αλλαγή μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας και πρότεινε για τη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου, τον κ. Στέλιο Σταυρίδη.
[caption id="attachment_3422" align="alignleft" width="92"]
του Παναγιώτη Αποστόλου[/caption]Στις 27 Σεπτεμβρίου 2012 το “Ποντίκι” σε άρθρο του «Το ξεπούλημα έχει ιστορία” έγραψε μεταξύ των άλλων: «Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η τότε κυβέρνηση (Μητσοτάκη) έδωσε σκληρό αγώνα για να ιδιωτικοποιήσει την ΑΓΕΤ Ηρακλής, μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές βιομηχανίες και με ισχυρή θέση στην παγκόσμια αγορά τσιμέντου. Ως αγοραστής εμφανίστηκε ο ιταλικός όμιλος Caltsestruzzi, με επικεφαλής τον Λορέντζο Παντσαβόλτα, ο οποίος εκείνο τον καιρό έκανε πολλές και εντυπωσιακές εμφανίσεις στην Αθήνα. Η κυβέρνηση ισχυριζόταν τότε ότι η επιλογή των Ιταλών έγινε με στόχο η ελληνική τσιμεντοβιομηχανία να μην καταλήξει στους βασικούς ανταγωνιστές της, που τότε ήταν η γαλλική Lafarge και ισχυρές βιομηχανίες από τη Βόρεια Αμερική. Λίγα χρόνια αργότερα, ο ιταλικός όμιλος κατέρρεε οικονομικά και έβαλε πωλητήριο στην ΑΓΕΤ, η οποία εξαγοράστηκε από την κοινοπραξία Blue Circle, η οποία λίγο αργότερα πουλήθηκε στη γαλλική Lafarge. Έτσι, την ελληνική τσιμεντοβιομηχανία «ρούφηξε» ο βασικός ανταγωνιστής της και σήμερα αποτελεί μία μικρή θυγατρική του γαλλικού ομίλου, με συρρικνωμένη την παραγωγή και λειτουργώντας περισσότερο ως εμπορικό υποκατάστημα… Μάλιστα, ο όμιλος μετονομάζεται σταδιακά και παίρνει το όνομα της “μητρικής”, για να σβήσουν οριστικά οι μνήμες από την άλλοτε κραταιά τσιμεντοβιομηχανία». http://topontiki.gr/article/42208/To-ksepoulima-exei-istoria
Στις 18 Οκτωβρίου 2012 το “Βήμα” σε άρθρο του “Επικεφαλής στην ΕΥΔΑΠ ο κ. Σταυρίδης”, αναφέρει μεταξύ των άλλων: «Το 1974 ξεκίνησε την καριέρα του στην ΑΓΕΤ Ηρακλής, ενώ μετά από δέκα χρόνια έφυγε και συνεταιρίστηκε με τον επιχειρηματία Θανάση Λαβίδα της Lavipharm, όπου μαζί ξεκίνησαν τις εξαγωγικές δραστηριότητες της εταιρείας. Το 1987 πούλησε το μερίδιο του στον κ. Λαβίδα και έγινε διευθύνων σύμβουλος στην κλωστοϋφαντουργία Αιγαίον, ενώ το 1991 ίδρυσε την εταιρεία Piscines Ideales». http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=479934
Από όλα τα παραπάνω προκύπτουν τα εξής χρήσιμα συμπεράσματα: 1) Tο “Βήμα” αποκρύπτει είτε από σκοπιμότητα είτε κατά λάθος, πως ο κ. Σταυρίδης στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ήταν διευθύνων σύμβουλος της ΑΓΕΤ-Ηρακλής, όταν και πουλήθηκε η Ελληνική τσιμεντοβιομηχανία στους Ιταλούς της Caltsestruzzi και αρμοδιότητά του αυτή προκύπτει από την ερώτηση των βουλευτίνων των “Ανεξάρτητων Ελλήνων”. 2) Στο δημοσίευμά του το “Ποντίκι” κάνει αναφορά για ξεπούλημα της ΑΓΕΤ-Ηρακλής και επισημαίνει πως ήταν μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές βιομηχανίες με ισχυρή θέση στην παγκόσμια αγορά τσιμέντου.
Από την πλευρά του ο κ. Σταυρίδης στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 ήταν πρώτος υποψήφιος βουλευτής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος του κ. Μάνου (Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία) και αυτό που έμεινε στον Ελληνικό λαό ήταν η ανταλλαγή διαφόρων «γαλλικών» που αντάλλαξε με τον νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Πέτρο Τατσόπουλο. Προφανώς, το συγκεκριμένο περιστατικό του «έδωσε το διαβατήριο» εισόδου του στη ΝΔ. Έτσι, αποκηρύσσοντας το νεοφιλελεύθερο κ. Μάνο μεταγράφηκε με συνοπτικές διαδικασίες και απόλυτη “πολιτική συνέπεια” στο ακόμη μεγαλύτερο νεοφιλελεύθερο κόμμα της ΝΔ και του Αντώνη Σαμαρά, τοποθετηθείς στο ψηφοδέλτιό της στην εκλογική περιφέρεια της Α΄ Αθηνών στις, μετά από 40 ημέρες, νέες εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012. http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=R0xjxws-Ers
Αυτό το διαβρωμένο πολιτικό σύστημα, λοιπόν, το οποίο πνέει τα λοίσθια, δεν αφήνει να πάει χαμένο κανένα συστημικό γρανάζι του γι΄ αυτό ανακάλεσε, μετά από πολύχρονη πολιτική απραξία, ένα στέλεχός του και του ανέθεσε δράση, αφού, εξακριβωμένα, είχε σχετική πείρα στην πώληση της δημόσιας περιουσίας. Έτσι, το καταλληλότερο πρόσωπο γι΄αυτή τη δουλειά δεν μπορούσε να είναι άλλο από τον επιχειρηματία Στέλιο Σταυρίδη, γνωστό για την εξειδίκευση σε ιδιωτικοποιήσεις, καθώς, όπως προείπαμε είχε αναλάβει από την κυβέρνηση Μητσοτάκη την ιδιωτικοποίηση της ΑΓΕΤ-Ηρακλής.
Όταν, λοιπόν, αυτή η τρικομματική-προδοτική κυβέρνηση Σαμαρά, θα εκποιήσει για ένα κομμάτι ψωμί στους ξένους τα βασικότερα δημόσια αγαθά από τα οποία ζει ο άνθρωπος, όπως το νερό και το ρεύμα, έχετε καμιά απορία πως θα πουλήσουν και τα μνήματα των προγόνων μας; Αυτή τη στιγμή η ΕΥΔΑΠ έχει κέρδη ετησίως περί τα 150 εκ. ευρώ. Ταυτόχρονα το Ελληνικό δημόσιο χρωστά στην ΕΥΔΑΠ περί τα 600 εκ. ευρώ. Υπάρχει, λοιπόν, τίμημα με το οποίο αποτιμάται η πώληση μιας εύρωστης και στρατηγικής για τη χώρα επιχείρησης, όταν σε όλα τα προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη τέτοιοι οργανισμοί παραμένουν στο δημόσιο;
Δυστυχώς, εάν πραγματικά δεν αντιδράσουμε σε όλα όσα μεθοδεύουν, πολύ σύντομα θα πούμε το ψωμί-ψωμάκι και το νερό-νεράκι! Διότι είναι σίγουρο πως όταν η ΕΥΔΑΠ πωληθεί, η αξία του νερού ως καταναλωτικού αγαθού, τουλάχιστον θα τριπλασιασθεί. Άλλωστε, ήδη μεθοδεύουν νέες αυξήσεις στα τιμολόγια ΔΕΗ της τάξεως του 20%.
Ωστόσο, στις 3 Νοεμβρίου 2012 ο μελλοντικός πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, κ. Στέλιος Σταυρίδης έγραψε στην προσωπική του ιστοσελίδα άρθρο με τον τίτλο: «Άθλιος εργοδότης το Ελληνικό κράτος» και μεταξύ των άλλων τονίζει ιδιαίτερα: «…Το κράτος είναι μακράν ο πλέον, άθλιος και αλαζόνας εργοδότης! Παρ΄όλα αυτά, πολλοί συνεχίζουν να το θέλουν τετράπαχο και αδηφάγο. Έστω κι αν, ακριβώς λόγω αυτού του άθλιου κράτους, φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού!». «…Όποιος προσπάθησε να εφαρμόσει αξιοκρατία, διαφάνεια, σύγχρονα και ανθρώπινα συστήματα διοίκησης στο Δημόσιο, βρήκε σχεδόν τους πάντες, να τον πολεμούν με μεγάλη λύσσα». Όπως, επίσης: «…Ηγεσίες που φρόντιζαν το κόμμα, την πολιτική τους καριέρα, την “κλίκα” τους και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους και αδιαφορούσαν προκλητικά για την υπηρεσία ή την εταιρεία του (του Δημοσίου), που υπηρετούσαν και φυσικά για το κοινωνικό σύνολο, που δεν έπαιρνε ούτε την ποιότητα, ούτε τις αρμόζουσες τιμές, για υπηρεσίες που τις πλήρωνε πανάκριβα». http://sstavridis.gr/?p=2100
Εάν το άρθρο αυτό είχε γραφτεί πριν μερικά χρόνια, δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω με τον κ. Στέλιο Σταυρίδη. Γιατί θα ήμουν τρελός εάν πίστευα πως το υδροκέφαλο και ρουσφετολογικό δημόσιο κράτος δεν είναι όλα αυτά που καταγγέλλει ο αρθρογράφος, εις βάρος του πλέον, παραγωγικού ιδιωτικού τομέα. Όμως, ο κ. Σταυρίδης αυτό το κράτος υπηρέτησε επί εποχής Μητσοτάκη και αυτό το κράτος τον καλεί και τώρα να το υπηρετήσει από τη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ΕΥΔΑΠ επί κυβερνήσεως Σαμαρά. Οι νεοφιλελεύθεροι κύριοι Μητσοτάκης και Σαμαράς είναι εκ των συνυπεύθυνων της δημιουργίας αυτής της τερατογέννησης του υδροκέφαλου κράτους. Όπως, συνυπεύθυνος είναι και ο νεοφιλελεύθερος κ. Μάνος, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του οποίου ως πρώτος συμμετείχε ο κ. Σταυρίδης και γι΄ αυτό θεωρώ πως εκ του πονηρού ήταν το καταγγελτικό άρθρο του κ. Σταυρίδη.
Ετούτη τη στιγμή που η πατρίδα μας και ο λαός της δυστυχεί, δεν μπορεί κανείς να ρίχνει λάδι στη φωτιά και να χωρίζει το λαό μας σε “πλούσιους και φτωχούς” σε “άρρωστους και υγιείς”. Τη χρονική στιγμή κατά την οποία έγραψε το άρθρο (3/11/2012) έχει ήδη επιλεγεί από την κυβέρνηση Σαμαρά για τη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ΕΥΔΑΠ. Μήπως, λοιπόν, με το άρθρο αυτό προαλείφει το έδαφος για την πώληση της ΕΥΔΑΠ; Διότι αφ΄ ενός μεν κατακεραυνώνει με έωλα επιχειρήματα το δημόσιο τομέα, αλλά αφ΄ ετέρου ευχαρίστως αποδέχεται την καλοπληρωμένη θέση του στο Δημόσιο. Έτσι, “άθλιος και αλαζόνας εργοδότης” “τετράπαχο και αδηφάγο” το κράτος, εν προκειμένω η ΕΥΔΑΠ, δεν πάει στον κόρακα το παλιάμπελο, δώστο να ησυχάσουμε. Όμως, αυτός ο δημόσιος τομέας με τα όποια μεγάλα ελαττώματα, έδινε δωρεάν παιδεία και υγεία στο λαό μας, τα οποία και αυτά σήμερα του στερεί η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως, κατανοώ πραγματικά τον κ. Σταυρίδη γιατί ποτέ δεν γνώρισε φτώχια. Σπούδασε στο εξωτερικό και οι συναναστροφές του ήταν οι νεόπλουτοι νεοέλληνες, γι΄ αυτό και στην επαγγελματική του καριέρα κατασκεύαζε πισίνες σε πολιτικούς και επιχειρηματίες στα χλιδάτα βόρεια προάστια της Αττικής.
Συνεπώς, ο κ. Σταυρίδης αυτό το κράτος που λυσσαλέα κατηγορεί, αυτό το κράτος αποδέχτηκε εκ νέου να υπηρετήσει. Με αυτούς τους δημόσιους υπαλλήλους, τους οποίους βρίζει, θα συνεργαστεί μέχρι να εκποιήσει την ΕΥΔΑΠ! Τελικά η αμετροέπεια έχει τα όριά της, για να μην πω τίποτε άλλο πιο βαρύ!!!