Πρέπει να αντικρίσουμε τα γεγονότα ρεαλιστικά, η ΕΕ έχει πάρει την απόφαση ότι πρέπει να μείνουμε στην Ευρωζώνη γιατί φοβούνται το ατύχημα. Η έξοδος της Ελλάδας θα αρχίσει να ξηλώνει το ζουρλομανδύα του Ευρώ. Μπορεί η Ελλάδα να εκβιάσει και να εκμεταλλευτεί αυτή την κατάσταση; Πολύ δύσκολα. Δεν είναι μόνο το έλλειμμα στιβαρής ηγεσίας αλλά και το πως γνωρίζουν όλοι ότι “επιθετική” στάση πληρωμών – χωρίς δηλαδή να είναι προσυνεννοημένη με τους εταίρους στην ΕΕ – σημαίνει πραγματική πείνα από αύριο. Η χώρα δεν έχει ικανό παραγωγικό ιστό ώστε να ζήσουμε αυτάρκεις και εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές.
του Γιώργου Χαρκοφτάκη
Τους ευρωπαίους δεν τους ενδιαφέρει η εγχώρια δυστυχία, αν η χώρα μας αποκτήσει μισθούς Κίνας τους είναι αδιάφορο. Θα μας στύψουν όσο μπορούν για να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα δανεικά πίσω και μετά θα μας αφήσουν με βασικό μισθό 100 ευρώ. Αυτό το οποίο θέλω να τονίσω, είναι ότι η μορφή που θα έχει η Ελλάδα μετά τα Μνημόνια είναι κυρίως δική μας ευθύνη. Αν συνεχίσουν τα χάλια της παιδείας, η δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας, η διαφθορά στο Δημόσιο, η γραφειοκρατεία και η φαυλότητα του πολιτικού συστήματος η Ελλάδα του 2020 θα θυμίζει στην καλύτερη περίπτωση Βουλγαρία. Αυτά δεν εξαρτώνται από την ΕΕ αλλά από εμάς, για αυτό ας αφήσουμε την μοιρολατρία μας και ας κοιτάξουμε πως θα χτίσουμε κάτι της προκοπής από τα ερείπια της χώρας.Με αφορμή την αναταραχή από το τρίτο Μνημόνιο, επανέρχεται προς συζήτηση η επιλογή της Δραχμής. Δεν θα επαναφέρω τη συζήτηση στο επίπεδο της λίστας Λαγκαρντ, πως δηλαδή όσοι έβγαλαν την περιουσία τους σε ευρώ εκτός Ελλάδας θα αγοράσουν με τη δραχμή τα πάντα κοψοχρονιά. Ας το εξετάσουμε σε ένα γενικότερο πολιτικό πλαίσιο. Δεν νομίζω πως κάποιος έχει παρουσιάσει ένα αξιόπιστο σχέδιο για το πως θα πορευτούμε με τη δραχμή. Από την στιγμή της απόφασης μέχρι την αλλαγή στην οικονομία και τις ενδιάμεσες αναταραχές βαδίζουμε σε άγνωστα μονοπάτια και τα ατυχήματα κάθε είδους είναι πιθανά. Η επιλογή της δραχμής είναι μια περισσότερο θεωρητική κατασκευή η οποία δεν συνοδεύεται από επιχειρησιακό σχέδιο. Αλήθεια εδώ στα εύκολα εντός Ευρώ στις “καλές εποχές” το εγχώριο πολιτικό σύστημα απέτυχε, στα δύσκολα θα επιτύχουν ; Με άλλα λόγια υπάρχει πολύ σοβαρό έλλειμμα ηγεσίας, απουσιάζει η προσωπικότητα του πολιτικού που θα έπαιρνε το έθνος στους ώμους του και θα χάραζε μια ρεαλιστική πορεία εντός ή εκτός ευρώ. Πολλοί από εμάς γνωρίζουμε πως έναν άξιο ηγέτη τον ακολουθούμε ακόμα και στις πιο επικίνδυνες περιπέτειες, οι ανάξιοι ηγέτες μας δημιουργούν άγχος ακόμα και στο μικρότερο εγχείρημα.
Αυτή νομίζω είναι και η συμπεριφορά του εγχώριου πολιτικού συστήματος δεκαετίες τώρα, γνωρίζουν τα ερείπια τα οποία διοικούν, αναβάλλουν συνεχώς σημαντικές αποφάσεις και έχουν μια αποστροφή για μεγάλα εγχειρήματα – εκτός ίσως από εκείνα που αποφέρουν εύκολο κέρδος σε εκείνους και την πελατεία τους -. Έτσι εξηγείται πως η μπάλα είναι συνεχώς στην εξέδρα και φτάσαμε να συζητάμε για κάθαρση και μεταρρυθμίσεις που άργησαν 30 χρόνια. Ποιος θα μας οδηγήσει λοιπόν ; Οι ανεπάγγελτοι πολιτικοί που δεν έχουν διοικήσει ούτε περίπτερο ή οι αυτάρεσκοι καθηγητές ; Η αποστροφή της αλλαγής είναι μια κατάσταση η οποία χαρακτηρίζει ανθρώπους και έθνη σε παρακμή. Η φύση απεχθάνεται τους απροσάρμοστους και τους εξαφανίζει.-
man a machine