Του Τάσου Κ. Κοντογιανννίδη. Στις 13 Δεκεμβρίου 1967, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος με μια απεγνωσμένη προσπάθεια προσπαθεί με έμπιστους αξιωματικούς να ανατρέψει τους συνταγματάρχες για να επαναφέρει την δημοκρατική ομαλότητα στη χώρα. Το κίνημά του αυτό απέτυχε γιατί ο Παπαδόπουλος που γνώριζε πλέον τις κινήσεις του αφού τον ενημέρωναν έμπιστοι αξιωματικοί που βρίσκονταν πλησίον του βασιλιά και υπέκλεπταν τις συνομιλίες του και έτσι έλαβε τα μέτρα του.
Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, μετά το αποτυχημένο κίνημα της 13ης Δεκεμβρίου έφυγε - όπως είναι γνωστό- με στρατιωτική ντακότα από την Καβάλα για την Ρώμη. Προσγειώθηκε τις πρωϊνές ώρες με τα μέλη της βασιλικής οικογενείας. Λίγο πριν το μεσημέρι, ο τότε υπουργός των Εξωτερικών Παναγιώτης Πιπινέλης που βρισκόταν στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες για την τακτική Σύνοδο με τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως και υπουργό Εθνικής Αμύνης στρατηγό Γρηγόριο Σπαντιδάκη, τηλεφώνησε στην Αθήνα και μίλησε στον Παπαδόπουλο.
- Θα ήθελα κύριε πρόεδρε διερχόμενος από την Ρώμη να συναντήσω τον βασιλέα και να βολιδοσκοπήσω τας προθέσεις του ...
- Αν νομίζετε οτι θα είναι χρήσιμη μία συνάντηση μαζί του έχετε την έγκριση μου, απάντησε ο Παπαδόπουλος, που ήθελε πάση θυσία ανοικτές γέφυρες με τον βασιλιά, για να καθησυχάσει τους βασιλόφρονες αξιωματικούς, διπλωμάτες, βιομηχάνους και εφοπλιστικούς κύκλους που περίμεναν εναγωνίως τις εξελίξεις.
Κατά βάθος δεν πίστευε οτι ο Πιπινέλης θα φέρει κανένα αποτέλεσμα, γιατί γνώριζε ότι ο βασιλιάς θα έθετε όρους και εκείνος δεν ήταν διατεθειμένος να τους δεχθεί. Έτσι και έγινε. Οταν ο Πιπινέλης γύρισε στην Αθήνα ενημέρωσε τον Παπαδόπουλο:
- Ο βασιλεύς αρνείται να επιστρέψει, εκτός αν η κυβέρνηση δεχθεί τους όρους που θέτει: επιστροφή των αξιωματικών στους στρατώνες, προκήρυξη εκλογών και αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Φυσικά οι όροι του απορρίφθηκαν και η προσπάθεια επιστροφής στο θρόνο του απέτυχε. Η αποτυχία όμως αυτή, δημιουργούσε προβλήματα στον Παπαδόπουλο, και ενέτεινε τις πιέσεις των φιλοβασιλικών. Ενας από αυτούς ήταν και ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, που όρκισε την κυβέρνηση Παπαδοπούλου με όρους. Τότε ο Παπαδόπουλος πήρε τον Ιερώνυμο, πήγαν στην Σχολή Ευελπίδων και μετά την ομιλία του στους έκπληκτους μαθητές και αξιωματικούς, φώναξε: “Ζήτω ο βασιλεύς!” Ηταν η πιο καθησυχαστική ενέργεια προς τους βασιλόφρονες.
Άλλη σοβαρή προσπάθεια για επιστροφή του βασιλιά έγινε επι αμερικανικού εδάφους. Στις 28-3-1969, πέθανε ο στρατηγός Αϊζενχάουερ και στην κηδεία του την ελληνική κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Στυλιανός Παττακός. Παρών στην Ουάσινγκτον και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Δύο φορές ο πρεσβευτής της Ελλάδος στις ΗΠΑ Χρήστος Ξανθόπουλος - Παλαμάς, είπε στον Παττακό ότι είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να δει τον Κωνσταντίνο, αλλά εκείνος, αν και φιλοβασιλικός, αρνήθηκε λέγοντας οτι δεν συντρέχει λόγος να το πράξει. Στη δεξίωση που δόθηκε στον Λευκό Οίκο από τον πρόεδρο Νίξον, προς τιμήν των ξένων προσκεκλημένων, τον Παττακό πλησίασε ο Σάχης της Περσίας και συνομίλησε μαζί του. Στο τέλος του είπε ότι στην αίθουσα βρίσκεται ο Κωνσταντίνος και θα ήταν καλό να συναντηθούν.
Ο Παττακός πιεζόμενος πανταχόθεν, τηλεφώνησε στον Παπαδόπουλο και τον ενημέρωσε. Εκείνος τον παρότρυνε και η συνάντηση βασιλιά-Παττακού κλείστηκε να γίνει το μεσημέρι της επομένης στην ελληνική πρεσβεία, όπου ο Ξανθόπουλος - Παλαμάς θα παρέθετε γεύμα προς τιμήν τους.
-Τι θα προτιμούσατε, ρώτησε ο Ξανθόπουλος - Παλαμάς. Η συνάντηση να γίνει πριν ή μετά το φαγητό ; «Καλύτερα πρίν», είπε ο Παττακός και συμφώνησε κι ο Κωνσταντίνος. Οι δυο άνδρες κλείστηκαν στο γραφείο του πρεσβευτή και άρχισαν να συνομιλούν.
Τρείς φορές κτύπησε την πόρτα ο Ξανθόπουλος- Παλαμάς, για να τους προσκαλέσει στο γεύμα. Και οι δύο αρνήθηκαν λέγοντας «αργότερα»… Η δραματική εκείνη συνάντηση κράτησε τρείς ολόκληρες ώρες! Στο τέλος, κατάκοποι, απογοητευμένοι και με κατεβασμένα τα κεφάλια, βγήκαν από το γραφείο χωρίς να πούν λέξη, αλλά και ούτε να καθίσουν στο τραπέζι για να φάνε, αφού τους κόπηκε η όρεξη… Σε κάποια στιγμή της συζητήσεως, διαφάνηκε οτι κάπου υπήρχε σημείο επαφής και ίσως τα πράγματα θα εξελίσσονταν θετικά για τον Κωνσταντίνο. Προσέκρουσαν στην επιμονή του: Επιστροφή του στρατού στους στρατώνες και εκλογές!
Μια άλλη επαφή που δεν καρποφόρησε έγινε στους Ολυμπιακούς του Μονάχου το 1972. Ο Κωνσταντίνος έκανε την απονομή του αργυρού μεταλλίου στον Πέτρο Γαλακτόπουλο που κέρδισε στην πάλη και λίγο μετά, τον πλησίασε ο υφυπουργός Αθλητισμού Κων. Ασλανίδης, χαιρέτησε δια χειροφιλήματος τη βασίλισσα Αννα Μαρία και άνοιξε κουβέντα που την έκλεισε γρήγορα ο Κωνσταντίνος λέγοντας: « Αι απόψεις μου είναι γνωσταί απο τας οποίας είμαι αμετακίνητος».
Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, μετά το αποτυχημένο κίνημα της 13ης Δεκεμβρίου έφυγε - όπως είναι γνωστό- με στρατιωτική ντακότα από την Καβάλα για την Ρώμη. Προσγειώθηκε τις πρωϊνές ώρες με τα μέλη της βασιλικής οικογενείας. Λίγο πριν το μεσημέρι, ο τότε υπουργός των Εξωτερικών Παναγιώτης Πιπινέλης που βρισκόταν στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες για την τακτική Σύνοδο με τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως και υπουργό Εθνικής Αμύνης στρατηγό Γρηγόριο Σπαντιδάκη, τηλεφώνησε στην Αθήνα και μίλησε στον Παπαδόπουλο.- Θα ήθελα κύριε πρόεδρε διερχόμενος από την Ρώμη να συναντήσω τον βασιλέα και να βολιδοσκοπήσω τας προθέσεις του ...
- Αν νομίζετε οτι θα είναι χρήσιμη μία συνάντηση μαζί του έχετε την έγκριση μου, απάντησε ο Παπαδόπουλος, που ήθελε πάση θυσία ανοικτές γέφυρες με τον βασιλιά, για να καθησυχάσει τους βασιλόφρονες αξιωματικούς, διπλωμάτες, βιομηχάνους και εφοπλιστικούς κύκλους που περίμεναν εναγωνίως τις εξελίξεις.
Κατά βάθος δεν πίστευε οτι ο Πιπινέλης θα φέρει κανένα αποτέλεσμα, γιατί γνώριζε ότι ο βασιλιάς θα έθετε όρους και εκείνος δεν ήταν διατεθειμένος να τους δεχθεί. Έτσι και έγινε. Οταν ο Πιπινέλης γύρισε στην Αθήνα ενημέρωσε τον Παπαδόπουλο:
- Ο βασιλεύς αρνείται να επιστρέψει, εκτός αν η κυβέρνηση δεχθεί τους όρους που θέτει: επιστροφή των αξιωματικών στους στρατώνες, προκήρυξη εκλογών και αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Φυσικά οι όροι του απορρίφθηκαν και η προσπάθεια επιστροφής στο θρόνο του απέτυχε. Η αποτυχία όμως αυτή, δημιουργούσε προβλήματα στον Παπαδόπουλο, και ενέτεινε τις πιέσεις των φιλοβασιλικών. Ενας από αυτούς ήταν και ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, που όρκισε την κυβέρνηση Παπαδοπούλου με όρους. Τότε ο Παπαδόπουλος πήρε τον Ιερώνυμο, πήγαν στην Σχολή Ευελπίδων και μετά την ομιλία του στους έκπληκτους μαθητές και αξιωματικούς, φώναξε: “Ζήτω ο βασιλεύς!” Ηταν η πιο καθησυχαστική ενέργεια προς τους βασιλόφρονες.
Άλλη σοβαρή προσπάθεια για επιστροφή του βασιλιά έγινε επι αμερικανικού εδάφους. Στις 28-3-1969, πέθανε ο στρατηγός Αϊζενχάουερ και στην κηδεία του την ελληνική κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Στυλιανός Παττακός. Παρών στην Ουάσινγκτον και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Δύο φορές ο πρεσβευτής της Ελλάδος στις ΗΠΑ Χρήστος Ξανθόπουλος - Παλαμάς, είπε στον Παττακό ότι είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να δει τον Κωνσταντίνο, αλλά εκείνος, αν και φιλοβασιλικός, αρνήθηκε λέγοντας οτι δεν συντρέχει λόγος να το πράξει. Στη δεξίωση που δόθηκε στον Λευκό Οίκο από τον πρόεδρο Νίξον, προς τιμήν των ξένων προσκεκλημένων, τον Παττακό πλησίασε ο Σάχης της Περσίας και συνομίλησε μαζί του. Στο τέλος του είπε ότι στην αίθουσα βρίσκεται ο Κωνσταντίνος και θα ήταν καλό να συναντηθούν.
Ο Παττακός πιεζόμενος πανταχόθεν, τηλεφώνησε στον Παπαδόπουλο και τον ενημέρωσε. Εκείνος τον παρότρυνε και η συνάντηση βασιλιά-Παττακού κλείστηκε να γίνει το μεσημέρι της επομένης στην ελληνική πρεσβεία, όπου ο Ξανθόπουλος - Παλαμάς θα παρέθετε γεύμα προς τιμήν τους.
-Τι θα προτιμούσατε, ρώτησε ο Ξανθόπουλος - Παλαμάς. Η συνάντηση να γίνει πριν ή μετά το φαγητό ; «Καλύτερα πρίν», είπε ο Παττακός και συμφώνησε κι ο Κωνσταντίνος. Οι δυο άνδρες κλείστηκαν στο γραφείο του πρεσβευτή και άρχισαν να συνομιλούν.
Τρείς φορές κτύπησε την πόρτα ο Ξανθόπουλος- Παλαμάς, για να τους προσκαλέσει στο γεύμα. Και οι δύο αρνήθηκαν λέγοντας «αργότερα»… Η δραματική εκείνη συνάντηση κράτησε τρείς ολόκληρες ώρες! Στο τέλος, κατάκοποι, απογοητευμένοι και με κατεβασμένα τα κεφάλια, βγήκαν από το γραφείο χωρίς να πούν λέξη, αλλά και ούτε να καθίσουν στο τραπέζι για να φάνε, αφού τους κόπηκε η όρεξη… Σε κάποια στιγμή της συζητήσεως, διαφάνηκε οτι κάπου υπήρχε σημείο επαφής και ίσως τα πράγματα θα εξελίσσονταν θετικά για τον Κωνσταντίνο. Προσέκρουσαν στην επιμονή του: Επιστροφή του στρατού στους στρατώνες και εκλογές!
Μια άλλη επαφή που δεν καρποφόρησε έγινε στους Ολυμπιακούς του Μονάχου το 1972. Ο Κωνσταντίνος έκανε την απονομή του αργυρού μεταλλίου στον Πέτρο Γαλακτόπουλο που κέρδισε στην πάλη και λίγο μετά, τον πλησίασε ο υφυπουργός Αθλητισμού Κων. Ασλανίδης, χαιρέτησε δια χειροφιλήματος τη βασίλισσα Αννα Μαρία και άνοιξε κουβέντα που την έκλεισε γρήγορα ο Κωνσταντίνος λέγοντας: « Αι απόψεις μου είναι γνωσταί απο τας οποίας είμαι αμετακίνητος».