Γεννηθήκαμε από τη μήτρα του τρόμου. Η έξοδος των νεογνών σημαδεύεται από τον τρόμο της ύπαρξης και μπαίνουμε στη μήτρα του θανάτου εν τρόμω, διανύοντας με τρομαγμένη συνείδηση τη διαδρομή των δύο άκρων της αβύσσου. Βιαζόμενοι και καταπιεζόμενοι, βιάζοντες και καταπιέζοντες επισείουμε τον τρόμο του πολέμου, για να έχουμε την ισορροπία του τρόμου, τη λαγνεία της ελευθερίας, για να περάσουμε το θανατικό μας, την κοινωνική δικαιοσύνη, για να στήσουμε τις δικές μας θηλιές στο λαιμό των άλλων...
του Στέλιου Συρμόγλου
Τρομοκρατία, λοιπόν. Μόνο τρομοκρατία. Νόμιμα, παράνομα, μεταφυσικά, ιδεολογικά, οικονομικά, εθνικά, κομματικά κι όποιος αντέχει...Αλίμονο στους τρομαγμένους, φιλήσυχους, που δεν μπορούν να τρομοκρατούν κανέναν, με το βλέμμα τους έστω.
Το κράτος είναι ο πρώτος, αλλά ήρεμος και αναγκαίος τρομοκράτης. Ο Κοραής λέει πως "η δικαιοσύνη είναι μια αναγκαία αδικία" και εννοεί φυσικά τη δικαιοσύνη των νόμων που η καθολική τους ισχύ εμπεριέχει την αδικία, έστω κι αν ο νομοθέτης έχει την καλύτερη πρόθεση. Από το κράτος όμως του νόμου περνάμε στο καθεστώς. Οι αυξομειώσεις των ελευθεριών του λαού διακυμαίνουν τον τρόμο. Όταν δε γίνεται το καθεστώς σκληρό, ορεγόμενο την εξουσία, τότε στενεύουν τα περιθώρια του λαού και στη ζωή του περνάει ο φόβος, η ανασφάλεοια, ο τρόμος της σκέψης και της έκφρασης.
Πρίν από τον τρόμο προηγείται η εντολή, η απαίτηση. Μετά την αμφισβήτηση της εντολής και την απόρριψη της απαίτησης, ακολουθεί η πράξη του τρόμου. Στην ενδιάμεση διαδρομή υπάρχει η καταπιεσμένη κι άλλοτε εξεγερμένη βούληση. Ο μεταφυσικός τρόμος, άγνωστος στους πρωτόπλαστους, δεν τους απέτρψε από την παρακμή. Μετά ο τρόμος η της ενοχής τύψεις ή του νόμου τιμωρία έγινε καθεστώς. Η άρση του μεταφυσικού τρόμου ξυπνάει τον κοινωνικό, τον πολιτικό τρόμο. Από τον Άννα στον Καιάφα, από το φονικό στην πληρωμή, είναι η καθιερωμένη ανθρώπινη διαδρομή. Και τη γαλήνη μας με τον τρόμο της κόλασης την κερδίζουμε! Αυτή η γαλήνη του τρόμου. Τίποτε δεν λειτουργεί χωρίς τη σύνθεση του τρόμου. Κι ο τρόμος πυροδοτείται από τον τρόμο.
Κανένα επαναστατικό καθεστώς, για παράδειγμα,δεν στάθηκε λιγότερο καταπιεστικό και τρομοκρατικό από το προηγούμενο που ανέτρεψε. Οι κινηματίες καταλύουν συνήθως το κράτος του τρόμου, με τρομερότερη κρούση τρόμου. Αυτός ο κινηματικός τρόμος είναι καταλυτικός, είναι και πέραν του επαναστατικού, γιατί πηγάζει από την αυθαίρετη βούληση των ελαχίστων ενάντια στο λαό και στο κράτος. Όταν δε γίνουν κράτος νομινοποιούν την αυθαιρεσία και αδίστακτα εμπαίζουν τρομοκρατώντας, με κρατικά πια μέσα, ο,τιδήποτε ανθρώπινα αναπνέει...
Κάποιοι πολιτικοί κρύβουν μέσα τους, αλλά έτοιμο να εξέλθει, το φονιά και τον κατατσροφέα, όταν χρειάζονται προσχήματα για να επενδύσουν το νόημα της ζωής τους στην καταστροφή. Είναι οι σύγχρονοι Ηρόστρατοι, όχι μόνο του έργου του ανθρώπου, αλλά και του ίδιου του ανθρώπου. Επικαλούμενοι κυρίως την οικονομική δυσπραγία, τον κρατισμό και τη αναγκαιότητα τηε κοινωνικής συνοχής, ανοίγουν τις μπουκόπορτες της βίας...
Αυτοί οι πολιτικοί είναι τρομοκράτες για την τρομοκρατία. Αυτοσκοπός η τρομοκρατία, γιατί οι ίδιοι δεν έχουν ούτε σκοπό, ούτε η τρομοκρατία τους έχει για τους ίδιους μέλλον. Είναι μια τρομοκρατία ακάλυπτη, χωρίς προσχήματα. Το φονικό για το φονικό. Ας αναμοχλεύσουμε τη μνήμη μας...Αν και δεν χρειάζεται.
Επί σχεδόν τρία χρόνια, με αποκορύφωση τους τελευταίους οκτώ μήνες, βιώνουμε σε πολιτικό πλέον επίπεδο την έξαρση της τρομοκρατίας ενός λαού που οδηγήθηκε από σκανδαλώδεις πολιτικές στο περιθώριο της Ευρώπης, επαίτης της επιβίωσής του. Και βιώνει απροκάλυπτα την πολιτική τρομοκρατία σε μια κατ' επίφαση δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία δεν φανατίζει, ούτε τρομοκρατεί. Είναι πολιτική πράξη ελέυθερη και αβίαστη. Όλοι οι ιδεολογισμοί και κομματικοί προσανατολισμοί επικαλούμενοι το ονομά της, δεν φτάνουν ποτέ ως εκεί. Καμιά κυβερνητική πολιτική, που εκδηλώθηκε και επικράτησε με ψευδολογίες και περιφρόνηση της λαικής φρόνησης, δεν σεβάστηκε ούτε τις αρχές της, ούτε τη δημοκρατία. Είναι φυσικό, λοιπόν, να εκφράζεται με την τρομοκρατία...
Η Ελλάδα κατάντησε φιδότοπος, όπου τα ανθρωποειδή φίδια της πολιτικής απάτης, όχι απλώς αλληλοσπαράζονται για τη νομή της εξουσίας, αλλά χωρίς οίκτο και με ευρεσιτεχνίες βασανιστηρίων προσπαθούν να επιβληθούν στη συνείδηση του λαού. Αυτή η φοβερά αναρχούμενη και "υπερωριακή" τρομοκρατία ονομάζεται, χαριτωμένα, εθνική προσπάθεια, "σωτηρία" ή και ιδεολογία. Έτσι, όλοι οι τρομοκράτες παίρνουν ή ζητούν άφεση αμαρτιών, χωρίς να αισθάνονται ενοχή!..
Η πείνα είναι ο μεγαλύτερος τρομοκράτης, επίσης, που βρίσκεται προ των πυλών της Ελλάδας....Και θα μεταβάλλει τους Έλληνες, αν δεν υπάρξει ανατροπή του πολιτικού κατεστημένου της απάτης και των εξαγορασμένων συνειδήσεων, σε ωμοφάγα σαρκοβόρα θηρία. Γιατί η πείνα ό,τι κι αν αγκαλιάσει (θρησκεία, πολιτική, ιδεολογία) τα κάνει μαχαίρι, τουφέκι, φονικό όργανο άμεσης χρήσης. Γι αυτό τα πάντα, και οι επαναστάσεςι και οι πολιτικές ανατροπές και εκτροπές και οι εμφύλιοι, ξεκινάνε από τα στομάχια των πεινασμένων και ξαναγυρίζουν εκεί. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν οι αβδηρίτες ψευδοσωτήρες μας, τόσο καλύτερα. Έτσι θα αποφευχθούν ολέθριες συνέπειες...
του Στέλιου Συρμόγλου
Τρομοκρατία, λοιπόν. Μόνο τρομοκρατία. Νόμιμα, παράνομα, μεταφυσικά, ιδεολογικά, οικονομικά, εθνικά, κομματικά κι όποιος αντέχει...Αλίμονο στους τρομαγμένους, φιλήσυχους, που δεν μπορούν να τρομοκρατούν κανέναν, με το βλέμμα τους έστω.
Το κράτος είναι ο πρώτος, αλλά ήρεμος και αναγκαίος τρομοκράτης. Ο Κοραής λέει πως "η δικαιοσύνη είναι μια αναγκαία αδικία" και εννοεί φυσικά τη δικαιοσύνη των νόμων που η καθολική τους ισχύ εμπεριέχει την αδικία, έστω κι αν ο νομοθέτης έχει την καλύτερη πρόθεση. Από το κράτος όμως του νόμου περνάμε στο καθεστώς. Οι αυξομειώσεις των ελευθεριών του λαού διακυμαίνουν τον τρόμο. Όταν δε γίνεται το καθεστώς σκληρό, ορεγόμενο την εξουσία, τότε στενεύουν τα περιθώρια του λαού και στη ζωή του περνάει ο φόβος, η ανασφάλεοια, ο τρόμος της σκέψης και της έκφρασης.
Πρίν από τον τρόμο προηγείται η εντολή, η απαίτηση. Μετά την αμφισβήτηση της εντολής και την απόρριψη της απαίτησης, ακολουθεί η πράξη του τρόμου. Στην ενδιάμεση διαδρομή υπάρχει η καταπιεσμένη κι άλλοτε εξεγερμένη βούληση. Ο μεταφυσικός τρόμος, άγνωστος στους πρωτόπλαστους, δεν τους απέτρψε από την παρακμή. Μετά ο τρόμος η της ενοχής τύψεις ή του νόμου τιμωρία έγινε καθεστώς. Η άρση του μεταφυσικού τρόμου ξυπνάει τον κοινωνικό, τον πολιτικό τρόμο. Από τον Άννα στον Καιάφα, από το φονικό στην πληρωμή, είναι η καθιερωμένη ανθρώπινη διαδρομή. Και τη γαλήνη μας με τον τρόμο της κόλασης την κερδίζουμε! Αυτή η γαλήνη του τρόμου. Τίποτε δεν λειτουργεί χωρίς τη σύνθεση του τρόμου. Κι ο τρόμος πυροδοτείται από τον τρόμο.
Κανένα επαναστατικό καθεστώς, για παράδειγμα,δεν στάθηκε λιγότερο καταπιεστικό και τρομοκρατικό από το προηγούμενο που ανέτρεψε. Οι κινηματίες καταλύουν συνήθως το κράτος του τρόμου, με τρομερότερη κρούση τρόμου. Αυτός ο κινηματικός τρόμος είναι καταλυτικός, είναι και πέραν του επαναστατικού, γιατί πηγάζει από την αυθαίρετη βούληση των ελαχίστων ενάντια στο λαό και στο κράτος. Όταν δε γίνουν κράτος νομινοποιούν την αυθαιρεσία και αδίστακτα εμπαίζουν τρομοκρατώντας, με κρατικά πια μέσα, ο,τιδήποτε ανθρώπινα αναπνέει...Κάποιοι πολιτικοί κρύβουν μέσα τους, αλλά έτοιμο να εξέλθει, το φονιά και τον κατατσροφέα, όταν χρειάζονται προσχήματα για να επενδύσουν το νόημα της ζωής τους στην καταστροφή. Είναι οι σύγχρονοι Ηρόστρατοι, όχι μόνο του έργου του ανθρώπου, αλλά και του ίδιου του ανθρώπου. Επικαλούμενοι κυρίως την οικονομική δυσπραγία, τον κρατισμό και τη αναγκαιότητα τηε κοινωνικής συνοχής, ανοίγουν τις μπουκόπορτες της βίας...
Αυτοί οι πολιτικοί είναι τρομοκράτες για την τρομοκρατία. Αυτοσκοπός η τρομοκρατία, γιατί οι ίδιοι δεν έχουν ούτε σκοπό, ούτε η τρομοκρατία τους έχει για τους ίδιους μέλλον. Είναι μια τρομοκρατία ακάλυπτη, χωρίς προσχήματα. Το φονικό για το φονικό. Ας αναμοχλεύσουμε τη μνήμη μας...Αν και δεν χρειάζεται.
Επί σχεδόν τρία χρόνια, με αποκορύφωση τους τελευταίους οκτώ μήνες, βιώνουμε σε πολιτικό πλέον επίπεδο την έξαρση της τρομοκρατίας ενός λαού που οδηγήθηκε από σκανδαλώδεις πολιτικές στο περιθώριο της Ευρώπης, επαίτης της επιβίωσής του. Και βιώνει απροκάλυπτα την πολιτική τρομοκρατία σε μια κατ' επίφαση δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία δεν φανατίζει, ούτε τρομοκρατεί. Είναι πολιτική πράξη ελέυθερη και αβίαστη. Όλοι οι ιδεολογισμοί και κομματικοί προσανατολισμοί επικαλούμενοι το ονομά της, δεν φτάνουν ποτέ ως εκεί. Καμιά κυβερνητική πολιτική, που εκδηλώθηκε και επικράτησε με ψευδολογίες και περιφρόνηση της λαικής φρόνησης, δεν σεβάστηκε ούτε τις αρχές της, ούτε τη δημοκρατία. Είναι φυσικό, λοιπόν, να εκφράζεται με την τρομοκρατία...
Η Ελλάδα κατάντησε φιδότοπος, όπου τα ανθρωποειδή φίδια της πολιτικής απάτης, όχι απλώς αλληλοσπαράζονται για τη νομή της εξουσίας, αλλά χωρίς οίκτο και με ευρεσιτεχνίες βασανιστηρίων προσπαθούν να επιβληθούν στη συνείδηση του λαού. Αυτή η φοβερά αναρχούμενη και "υπερωριακή" τρομοκρατία ονομάζεται, χαριτωμένα, εθνική προσπάθεια, "σωτηρία" ή και ιδεολογία. Έτσι, όλοι οι τρομοκράτες παίρνουν ή ζητούν άφεση αμαρτιών, χωρίς να αισθάνονται ενοχή!..
Η πείνα είναι ο μεγαλύτερος τρομοκράτης, επίσης, που βρίσκεται προ των πυλών της Ελλάδας....Και θα μεταβάλλει τους Έλληνες, αν δεν υπάρξει ανατροπή του πολιτικού κατεστημένου της απάτης και των εξαγορασμένων συνειδήσεων, σε ωμοφάγα σαρκοβόρα θηρία. Γιατί η πείνα ό,τι κι αν αγκαλιάσει (θρησκεία, πολιτική, ιδεολογία) τα κάνει μαχαίρι, τουφέκι, φονικό όργανο άμεσης χρήσης. Γι αυτό τα πάντα, και οι επαναστάσεςι και οι πολιτικές ανατροπές και εκτροπές και οι εμφύλιοι, ξεκινάνε από τα στομάχια των πεινασμένων και ξαναγυρίζουν εκεί. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν οι αβδηρίτες ψευδοσωτήρες μας, τόσο καλύτερα. Έτσι θα αποφευχθούν ολέθριες συνέπειες...