Σοκ, λύπη και έκπληξη μας προκάλεσε το παρακάτω απίστευτο γεγονός που έλαβε χώρα στην πόλη μας με τους ανθρώπους της Στέγης Γερόντων να βιώνουν τη σκληρότητα και την έλλειψη ευαισθησίας της δημοτικής αρχής. Συγκεκριμένα ένα γεράκος, ο Γιώργος, μια ήπια και γλυκιά φυσιογνωμία που διαβιούσε στο ίδρυμα από το 2007 πέταξε για τον άλλο κόσμο σε ηλικία 105 ετών.
του Στρατή Μαζίδη
Δυστυχώς δεν είχε κανένα στον κόσμο. Ήταν ολομόναχος και είχε περάσει πάρα πολλές κακουχίες τις οποίες είχε διηγηθεί μια φορά στα παιδιά ενός σχολείου που είχαν επισκεφθεί προσφάτως το ίδρυμα. Όμως πάρα ταύτα τόσο ο πατέρας Κωνσταντίνος όσο και οι άνθρωποι της Στέγης (προσωπικό και εθελοντές) τον αγαπούσαν πολύ όπως και όλους τους τρόφιμους.
Ο Γιώργος αξιοπρεπής και αληθινός κύριος όσο ζούσε στην αγκαλιά του ιδρύματος που σκέπει ο άγιος Νεκτάριος ξεκίνησε για τον ουρανό ανήμερα του αγίου Νικολάου και η Στέγη ανέλαβε να καλύψει όλα τα σχετικά έξοδα της ταφής του καθώς ήταν χαμηλοσυνταξιούχος, σε συνεργασία με γνωστό γραφείο τελετών.
Και ενώ όλα ήταν έτοιμα, το γραφείο ενημερώνει το πρωί της Παρασκευής τη Στέγη πως η αντιδήμαρχος Ελευθερία Παπαδοπούλου δεν το δέχεται όντας ανένδοτη.
Ξαφνιασμένοι οι άνθρωποι του ιδρύματος αναζήτησαν το δήμαρχο Βασίλη Ζορμπά και τον εντόπισαν στη Ρόδων. Πριν όμως συνέλθουν από το αρχικό σοκ, ήρθε το δεύτερο μόλις ο δήμαρχος αντίκρυσε τη γραμματέα της Στέγης όντας ενημερωμένος όπως προκύπτει από τα όσα της είπε παρουσία και άλλων ατόμων:
- Για το θέμα που ήρθες φύγε! Δεν έχω ούτε ένα λεπτό!
Η γυναίκα προσπάθησε να του εξηγήσει για να της πει:
- Δε με ενδιαφέρει! Δε θα σου θάψω όλους τους τροφίμους. Θέλω χώρο για τους δημότες μου. Στου Ζωγράφου θα σου στοιχίσει πολύ λιγότερο".
Μάλιστα παρών ήταν και πρόεδρος Νομικού Προσώπου (όπως και "γνωστός" δημοτικός υπάλληλος) ο οποίος όχι μόνο αντέδρασε αλλά υπενθύμισε στο δήμαρχο ότι η Στέγη εδώ και δύο μήνες συνδράμει ενεργά παρέχοντας 5 και τώρα 7 γεύματα καθημερινά για το πρόγραμμα "Βοήθεια στο σπίτι" (δίχως ο δήμος να της παρέχει κάτι), πάντα βοηθά όταν της το ζητά ο δήμος και πρέπει να υπάρχει μια καλή συνεργασία. Εις μάτην όμως. Αυτό είναι το ευχαριστώ.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειώσουμε πως η Στέγη Γερόντων ζήτησε απλά χώρο για να ταφεί ένας άνθρωπος που διαβιούσε σε αυτή από το 2007 και που επίσημα έγγραφά του δήλωναν ως τόπο κατοικίας του την οδό Ηπείρου, αναλαμβάνοντας μάλιστα και τα σχετικά έξοδα όταν τόσο επί δημαρχίας Κώτση όσο και επί Γιαννακόπουλου όχι μόνο δόθηκε ο χώρος σε τρεις αντίστοιχες περιπτώσεις αλλά ο δήμος δε δέχθηκε καν να πάρει χρήματα.
Τελικώς η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στον Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής και στη συνέχεια ο Γιώργος έφυγε ασυνόδευτος - δεν επιτρέπεται να μεταβεί ιερέας (ο οποίος τον φρόντισε στα τελευταία χρόνια της ζωής του)σε άλλη ενορία - και ολομόναχος για την τελευταία του κατοικία στο αχανές νεκροταφείο Ζωγράφου δίχως κανείς να ξέρει που έχει ταφεί.
Θα ήθελα όμως να πω ορισμένα πράγματα τόσο για την ψυχούλα που έφυγε όσο και για τη Στέγη πάνω στα όσα είπε ο δήμαρχος.
> Τι πάει να πει "δε θα σου θάψω όλους τους τροφίμους"; Το νεκροταφείο ανήκει στο δήμαρχο ή το δήμο; Και πώς προεξοφλεί ο δήμαρχος ότι θα τους θάψει όλους; Κι αν πάει αυτός πρώτος; Κι έπειτα τι είναι οι τρόφιμοι που θα τους θάψει; Μπάζα για τη χωματερή; Δε μιλάμε για σκουπίδια, μιλάμε για ανθρώπους.
> δε γνωρίζω αν ο δήμαρχος θάβει ανθρώπους, αλλά σίγουρα η πόλη με όλα όσα γίνονται και βιώνονται έχει θαφτεί πολύ βαθιά τα τελευταία δύο χρόνια.
> Κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να γηράσκεις και να είσαι ολομόναχος. Κι όμως υπάρχει. Να ξεψυχήσεις και να μη δέχονται κάποιοι να φιλοξενήσουν το λείψανό σου. Η ζωή όμως παίζει περίεργα παιχνίδια και μπορεί εσύ σήμερα που αποδεικνύεσαι σκληρός να είσαι αύριο στη δυσχερή θέση. Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.
> Τι κι αν το ίδρυμα συνδράμει καθημερινά με αρκετές μερίδες φαγητού τα προγράμματα του δήμου; Τι κι αν η αυτοθυσία των ανθρώπων της διαφημίζει την πόλη μας σε όλη την Ελλάδα από τη δεκαετία του '80 όταν άλλοι γίνονται αιτία δυσφήμισης; Ο αποθανών δεν ήταν δημότης. Τέλος. Να τον πετάξουμε έξω.
Το αν έζησε στην Αγία Παρασκευή τα τελευταία χρόνια της ζωής του, το αν αγάπησε και αγαπήθηκε στη δύση της από συνδημότες μας, το αν ουσιαστικά υπήρξε δημότης δεν παίζει κανένα ρόλο. Ας πρόσεχε κι αυτός και η Στέγη να τον έγγραφαν στα δημοτολόγια.
Το ότι κάποιοι στη διοίκηση μπορεί να μην πιστεύουν στο Θεό, τη μετα θάνατον ζωή ή να πιστεύουν όσο τους εξυπηρετεί, ή ακόμη και να γελούν με τα όσα γράφω τώρα, είναι δικαίωμά τους.
Ούτε να μάθουμε θέλουμε ούτε μας ενδιαφέρει.
Οφείλουν όμως να σέβονται τα ήθη και τις παραδόσεις της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και κατά συνέπεια των δημοτών. Ο γεράκος είχε έστω μια πιθανότητα κάποιος να μεταβεί να του ανάψει ένα καντηλάκι, να τον επισκεφθεί, να του διαβάσει ένα τρισάγιο κάποιος από τους σεβαστούς πατέρες που τον γνώριζε και βρίσκεται κατά διαστήματα στο νεκροταφείο, να του πει δυο κουβέντες ή να αισθάνεται πως ξεκουράζεται κοντά στο μέρος που πέρασε τα τελευταία του χρόνια. Όμως δήμαρχος κι αντιδήμαρχος είχαν άλλη γνώμη. Άλλωστε επί των ημερών αυτής της διοίκησης βιώσαμε την πρωτόγνωρη ντροπή να μην τελεστεί ο αγιασμός των υδάτων επί της πλατείας καθώς τελούσε υπό την κατοχή του carousel.
Αυτό που με τρομάζει σαν άνθρωπο που έχει βιώσει από τη σημερινή διοίκηση τον εκφοβισμό, τις καμουφλαρισμένες απειλές και τις προσβολές, δεν είναι τόσο το γεγονός ότι η χώρα μας και κατά συνέπεια κι η πόλη μας οδηγούνται στην πτώχευση, όσο το ότι μας διοικούν άνθρωποι που επιδεικνύουν υπερβολική ψυχρότητα και εμμονή στο τυπολατρικό γράμμα του νόμου.
Διότι όσο και να αδειάσει το αδειανό μας πορτοφόλι, αλίμονο αν στο τέλος χάσουμε και την ψυχή μας.
Μολονότι λοιπόν ορισμένοι ίσως να μην πιστεύουν, ας μάθουν ότι ο νόμος έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το νόμο.
Τουλάχιστον πιστεύω ότι ο Χριστός βρήκε χώρο να αναπαύσει το πλάσμα Του. Αυτό που εμείς αρνηθήκαμε ως πόλη και το διώξαμε.
Στο καλό Γιώργο και θυμίσου τι είπε ο Κύριος που τώρα σου κρατά συντροφιά "Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι"...
---
---
πρώτη δημοσίευση agiaparaskevi-guide.gr
του Στρατή ΜαζίδηΔυστυχώς δεν είχε κανένα στον κόσμο. Ήταν ολομόναχος και είχε περάσει πάρα πολλές κακουχίες τις οποίες είχε διηγηθεί μια φορά στα παιδιά ενός σχολείου που είχαν επισκεφθεί προσφάτως το ίδρυμα. Όμως πάρα ταύτα τόσο ο πατέρας Κωνσταντίνος όσο και οι άνθρωποι της Στέγης (προσωπικό και εθελοντές) τον αγαπούσαν πολύ όπως και όλους τους τρόφιμους.
Ο Γιώργος αξιοπρεπής και αληθινός κύριος όσο ζούσε στην αγκαλιά του ιδρύματος που σκέπει ο άγιος Νεκτάριος ξεκίνησε για τον ουρανό ανήμερα του αγίου Νικολάου και η Στέγη ανέλαβε να καλύψει όλα τα σχετικά έξοδα της ταφής του καθώς ήταν χαμηλοσυνταξιούχος, σε συνεργασία με γνωστό γραφείο τελετών.
Και ενώ όλα ήταν έτοιμα, το γραφείο ενημερώνει το πρωί της Παρασκευής τη Στέγη πως η αντιδήμαρχος Ελευθερία Παπαδοπούλου δεν το δέχεται όντας ανένδοτη.
Ξαφνιασμένοι οι άνθρωποι του ιδρύματος αναζήτησαν το δήμαρχο Βασίλη Ζορμπά και τον εντόπισαν στη Ρόδων. Πριν όμως συνέλθουν από το αρχικό σοκ, ήρθε το δεύτερο μόλις ο δήμαρχος αντίκρυσε τη γραμματέα της Στέγης όντας ενημερωμένος όπως προκύπτει από τα όσα της είπε παρουσία και άλλων ατόμων:- Για το θέμα που ήρθες φύγε! Δεν έχω ούτε ένα λεπτό!
Η γυναίκα προσπάθησε να του εξηγήσει για να της πει:
- Δε με ενδιαφέρει! Δε θα σου θάψω όλους τους τροφίμους. Θέλω χώρο για τους δημότες μου. Στου Ζωγράφου θα σου στοιχίσει πολύ λιγότερο".
Μάλιστα παρών ήταν και πρόεδρος Νομικού Προσώπου (όπως και "γνωστός" δημοτικός υπάλληλος) ο οποίος όχι μόνο αντέδρασε αλλά υπενθύμισε στο δήμαρχο ότι η Στέγη εδώ και δύο μήνες συνδράμει ενεργά παρέχοντας 5 και τώρα 7 γεύματα καθημερινά για το πρόγραμμα "Βοήθεια στο σπίτι" (δίχως ο δήμος να της παρέχει κάτι), πάντα βοηθά όταν της το ζητά ο δήμος και πρέπει να υπάρχει μια καλή συνεργασία. Εις μάτην όμως. Αυτό είναι το ευχαριστώ.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειώσουμε πως η Στέγη Γερόντων ζήτησε απλά χώρο για να ταφεί ένας άνθρωπος που διαβιούσε σε αυτή από το 2007 και που επίσημα έγγραφά του δήλωναν ως τόπο κατοικίας του την οδό Ηπείρου, αναλαμβάνοντας μάλιστα και τα σχετικά έξοδα όταν τόσο επί δημαρχίας Κώτση όσο και επί Γιαννακόπουλου όχι μόνο δόθηκε ο χώρος σε τρεις αντίστοιχες περιπτώσεις αλλά ο δήμος δε δέχθηκε καν να πάρει χρήματα.
Τελικώς η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στον Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής και στη συνέχεια ο Γιώργος έφυγε ασυνόδευτος - δεν επιτρέπεται να μεταβεί ιερέας (ο οποίος τον φρόντισε στα τελευταία χρόνια της ζωής του)σε άλλη ενορία - και ολομόναχος για την τελευταία του κατοικία στο αχανές νεκροταφείο Ζωγράφου δίχως κανείς να ξέρει που έχει ταφεί.
Θα ήθελα όμως να πω ορισμένα πράγματα τόσο για την ψυχούλα που έφυγε όσο και για τη Στέγη πάνω στα όσα είπε ο δήμαρχος.
> Τι πάει να πει "δε θα σου θάψω όλους τους τροφίμους"; Το νεκροταφείο ανήκει στο δήμαρχο ή το δήμο; Και πώς προεξοφλεί ο δήμαρχος ότι θα τους θάψει όλους; Κι αν πάει αυτός πρώτος; Κι έπειτα τι είναι οι τρόφιμοι που θα τους θάψει; Μπάζα για τη χωματερή; Δε μιλάμε για σκουπίδια, μιλάμε για ανθρώπους.
> δε γνωρίζω αν ο δήμαρχος θάβει ανθρώπους, αλλά σίγουρα η πόλη με όλα όσα γίνονται και βιώνονται έχει θαφτεί πολύ βαθιά τα τελευταία δύο χρόνια.
> Κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να γηράσκεις και να είσαι ολομόναχος. Κι όμως υπάρχει. Να ξεψυχήσεις και να μη δέχονται κάποιοι να φιλοξενήσουν το λείψανό σου. Η ζωή όμως παίζει περίεργα παιχνίδια και μπορεί εσύ σήμερα που αποδεικνύεσαι σκληρός να είσαι αύριο στη δυσχερή θέση. Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.
> Τι κι αν το ίδρυμα συνδράμει καθημερινά με αρκετές μερίδες φαγητού τα προγράμματα του δήμου; Τι κι αν η αυτοθυσία των ανθρώπων της διαφημίζει την πόλη μας σε όλη την Ελλάδα από τη δεκαετία του '80 όταν άλλοι γίνονται αιτία δυσφήμισης; Ο αποθανών δεν ήταν δημότης. Τέλος. Να τον πετάξουμε έξω.
Το αν έζησε στην Αγία Παρασκευή τα τελευταία χρόνια της ζωής του, το αν αγάπησε και αγαπήθηκε στη δύση της από συνδημότες μας, το αν ουσιαστικά υπήρξε δημότης δεν παίζει κανένα ρόλο. Ας πρόσεχε κι αυτός και η Στέγη να τον έγγραφαν στα δημοτολόγια.
Το ότι κάποιοι στη διοίκηση μπορεί να μην πιστεύουν στο Θεό, τη μετα θάνατον ζωή ή να πιστεύουν όσο τους εξυπηρετεί, ή ακόμη και να γελούν με τα όσα γράφω τώρα, είναι δικαίωμά τους.
Ούτε να μάθουμε θέλουμε ούτε μας ενδιαφέρει.
Οφείλουν όμως να σέβονται τα ήθη και τις παραδόσεις της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και κατά συνέπεια των δημοτών. Ο γεράκος είχε έστω μια πιθανότητα κάποιος να μεταβεί να του ανάψει ένα καντηλάκι, να τον επισκεφθεί, να του διαβάσει ένα τρισάγιο κάποιος από τους σεβαστούς πατέρες που τον γνώριζε και βρίσκεται κατά διαστήματα στο νεκροταφείο, να του πει δυο κουβέντες ή να αισθάνεται πως ξεκουράζεται κοντά στο μέρος που πέρασε τα τελευταία του χρόνια. Όμως δήμαρχος κι αντιδήμαρχος είχαν άλλη γνώμη. Άλλωστε επί των ημερών αυτής της διοίκησης βιώσαμε την πρωτόγνωρη ντροπή να μην τελεστεί ο αγιασμός των υδάτων επί της πλατείας καθώς τελούσε υπό την κατοχή του carousel.
Αυτό που με τρομάζει σαν άνθρωπο που έχει βιώσει από τη σημερινή διοίκηση τον εκφοβισμό, τις καμουφλαρισμένες απειλές και τις προσβολές, δεν είναι τόσο το γεγονός ότι η χώρα μας και κατά συνέπεια κι η πόλη μας οδηγούνται στην πτώχευση, όσο το ότι μας διοικούν άνθρωποι που επιδεικνύουν υπερβολική ψυχρότητα και εμμονή στο τυπολατρικό γράμμα του νόμου.
Διότι όσο και να αδειάσει το αδειανό μας πορτοφόλι, αλίμονο αν στο τέλος χάσουμε και την ψυχή μας.
Μολονότι λοιπόν ορισμένοι ίσως να μην πιστεύουν, ας μάθουν ότι ο νόμος έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το νόμο.
Τουλάχιστον πιστεύω ότι ο Χριστός βρήκε χώρο να αναπαύσει το πλάσμα Του. Αυτό που εμείς αρνηθήκαμε ως πόλη και το διώξαμε.
Στο καλό Γιώργο και θυμίσου τι είπε ο Κύριος που τώρα σου κρατά συντροφιά "Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι"...
---
Επειδή η Στέγη Γερόντων και ο αληθινός άγιος που έχει την ευθύνη π. Κωνσταντίνος Κουνάλης δίνουν πραγματικά ένα τιτάνιο αγώνα να κρατήσουν το ίδρυμα ζωντανό, όποιος μπορεί και θέλει να βοηθήσει, ας καλέσει στο 210 - 6526818. Το ελάχιστο μπορεί να κάνει τη διαφορά.
---
πρώτη δημοσίευση agiaparaskevi-guide.gr